Mathieu Burgaudeau stunt in Parijs-Nice en laat Van Aert en Pedersen beteuterd achter

Mathieu Burgaudeau heeft een grote stunt uitgehaald in Parijs-Nice. De 23-jarige Fransman van TotalEnergies schoot na een snelle koers weg in de finale van de zesde etappe. In een technische finale hield hij knap stand, voor zijn eerste overwinning in zijn carrière.

Met zes non-starters - en Fabio Jakobsen die al vroeg in de etappe in de remmen kneep - was het andermaal een slagveld op de deelnemerslijst. De koers wacht echter op niemand, zo ook niet in deze tricky heuveletappe, waarin een kopgroep van zes zich al vroeg vormde. Yevgeniy Fedorov (Astana), Julius Van den Berg (EF), Valentin Madouas (Groupama), Victor Koretzky (B&B), Johan Jacobs (Movistar) en Sébastien Grignard (Lotto Soudal) zagen hun voorsprong al snel richting de vijf minuten lopen.

Madouas sprokkelt, peloton zit kort

Op de eerste klim van de dag - de Col de Murs van tweede categorie - breidde bergkoning Madouas zijn voorsprong nog maar eens uit, door als eerste boven te komen. Er lagen voor hem nog veel potentiële punten te rapen, met nog vier gecategoriseerde cols op het menu. Het peloton leek er wel vrede mee te hebben. Daar was het heel even Jumbo-Visma, maar vervolgens toch vooral Trek-Segafredo en Cofidis die controleerden. Zij brachten op een lange tussenfase in de etappe de kloof terug tot drie minuten.

Op 95 kilometer van de streep was het dan eindelijk tijd voor de tweede en derde klim van de dag. De kopgroep van zes begon aan de tweetrapsraket Col de Sambuc - Col des Portes met dik drie minuten voorgift. Madouas was uiteraard de man die als eerste de toppen rondde. De voorsprong van de vroege vlucht liep echter wel weer flink terug op deze twee klimmetjes. Met ook de steun van Intermarché-Wanty-Gobert bleven er twee minuten over, met nog 75 kilometer voor de wielen.

In de afdaling die volgde, ging de wind een rol spelen. De vallei van zo'n dertig kilometer richting de voet van de Col de Pas de la Couelle gaf zo'n vijftien renners in het peloton de kans om er vandoor te gaan. Het avontuur duurde niet lang, maar het trok de boel in het peloton nog maar eens in gang. Trek-Segafredo en Cofidis bleven maar geven, terwijl vooraan Madouas vrolijk door bleef sprokkelen, ook op de Col de Pas de la Couelle. Het peloton gaf op de top van deze klim nog maar anderhalve minuut toe. Grignard had zichzelf volledig opgeblazen en loste vooraan.

Holmes probeert nog iets, Kragh Andersen dendert naar beneden

Wat nog restte voor kopgroep en peloton was nog één klim. De Col de l'Espigoulier had de top op dik 28 kilometer van de meet en op die klim barstte het vooraan uit elkaar. Jacobs en Koretsky bleken de twee sterkste klimmers uit de kopgroep, ze reden de rest aan bonken. Van den Berg bleef nog wel knap in de buurt, maar het peloton was ook al op komst. Trek-Segafredo reed het pak tot op een halve minuut en onder dat tempo moesten er een boel renners achteraan vanaf. Vanuit het peloton maakte Matthew Holmes (Lotto Soudal) de oversteek naar de vroege vluchters.

De boel schoof in elkaar. Op 35 kilometer van de streep hadden we alleen Jacobs, Koretsky en Holmes nog vooruit, het peloton zat er kort achter. Er moest bovendien nog zeven kilometer geklommen worden. Door toedoen van de frisse Holmes slaagde het leidende drietal er desondanks in om de top van de slotklim als eerste te ronden. Meteen daarna werden de drie ingerekend door het peloton.

Nadat alle vluchters waren opgeraapt, was het Søren Kragh Andersen, die de afdaling aangreep om vol naar beneden te denderen. De Trek-ploeg kon het wiel van de Deen al snel niet meer houden, met het hele peloton daarachter op een lint. Logischerwijs vielen er gaten in het pak, door de enorme snelheid van Kragh Andersen. Eenmaal beneden kon de schade worden opgemaakt. Kragh Andersen had zo'n tien seconden bij elkaar, met nog zeventien kilometer volle bak voor de boeg.

Burgaudeau verrast peloton in finale

Trek-Segafredo beet zich vast in een nieuwe achtervolging en de Amerikaanse ploeg slaagde weer in die opzet. Kragh Andersen werd ondanks zijn inspanningen op vijftien kilometer van de streep bedankt voor de moeite, alvorens de blik kon worden gericht op de finale. Trek hield de touwtjes in handen, maar het kon niet voorkomen dat er op een ongecategoriseerd knikje nóg eens werd aangevallen. Olivier Le Gac (Groupama) opende de debatten, met Christophe Laporte (Jumbo-Visma) meteen op z'n wiel. Mathieu Burgaudeau (TotalEnergies) denderde er overheen, al kreeg hij niet veel voorsprong.

Plots was Trek van de voorposten verdwenen, Laporte kreeg voor Van Aert de opdracht om het tempo op te krikken en Burgaudeau terug te halen. De Fransman ging all-in en zette het peloton serieus onder druk. Vanuit het peloton kwam er geen achtervolging, waardoor het eenlingen waren die gingen aanvallen. Mauri Vansevenant (Quick Step) sprong mee, met ook beste jongere Matteo Jorgenson (Movistar) er achteraan. Het hollen en stilstaan was ideaal voor Burgaudeau, die vijftien seconden te pakken had, met nog zes kilometer te gaan.

De voorsprong van de kleine spierbundel bungelde rond de zeventien seconden en pas in de laatste vier kilometer kwam er weer een echte organisatie op gang in het peloton. Trek-Segafredo was er uiteraard bij, maar ook INEOS Grenadiers wilde meerijden voor Ethan Hayter. In het peloton lukte het niet om het gat dicht te rijden, dus ging Laporte er in z'n eentje nog eens voor. Hij kreeg Luca Mozzato (B&B Hotels) mee, maar de technische slotfase was in het voordeel van Burgaudeau. Terwijl Pedersen en Van Aert eraan kwamen sprinten, was de lijn voor Burgaudeau net op tijd daar.