Matthew Walls heeft de 105e editie van de Gran Piemonte gewonnen. Na een interessante koers werd het, zoals verwacht, sprinten in de straten van Borgosesia. Walls was in de spurt verrassend te sterk voor enkele grote namen.
De vlucht van de dag was vrij snel geregeld in het eerste uur van de koers. Manuele Boaro (Astana), Sylvain Moniquet (Lotto Soudal), Marc Soler (Movistar), Matthias Skjelmose (Trek) en Mattia Frapporti (EOLO) vormden een sterke en gevaarlijke kopgroep. Aan bijna vijftig kilometer in het eerste uur steeg de maximale voorsprong naar twee minuten. Het peloton had echter ook wel door dat de vluchters een sterk clubje waren, die niet te ver weg mochten rijden.
Groep Soler maakt indruk bergop, sprintersploegen achtervolgen
Soler en consorten kwamen als eerste aan bij de eerste klim van de dag; La Serra. Op die klim ging het te hard voor Frapporti en dat was niet zo gek. De andere vier gooiden het tempo namelijk omhoog, waardoor ook het peloton de achterstand zag oplopen. Over de top van de eerste klim moest het pak 2.40 minuten goed zien te maken, met nog honderd kilometer voor de wielen. Tien kilometer later, en een volgende klim in de benen, bleef de kloof gelijk.
Door toedoen van Qhubeka-NextHash (Nizzolo) en Cofidis (Viviani) kwam er in de fase daarna dan toch wat schot in de zaak voor het peloton. Zonde hoogtemeters waren de vier sterke leiders flink in het nadeel en ze weigerden zichzelf volledig leeg te rijden om de voorsprong te behouden. Zo hadden we op 73 kilometer van de finish nog een minuut verschil tussen Soler, Skjelmose, Moniquet en Boaro vooraan, en het peloton erachter.
Sprintersploegen laten massaspurt niet glippen, Kooij onderuit
Met nog één serieuze (doch lopende en niet al te steile) klim voor de boeg, hadden de sprintersploegen de koers stevig in handen. Het verschil met de kopgroep bleef heel lang een minuut, maar richting de laatste dertig kilometer werd ook dat gat langzaam maar zeker gedicht. Op 26,5 kilometer van de finish waren de vroege vluchters - ondanks een laatste stuiptrekking van Boaro - klaar met hun dag. De sprinters konden zich gaan opmaken voor de finale.
In die finale werd het nerveuzer en kwamen meerdere ploegen naar de kop. Bahrain Victorious bepaalde het tempo, maar ook INEOS was nooit ver. Jumbo-Visma schoof op voor sprinter Olav Kooij, die op een rotonde echter jammerlijk onderuit ging. Hij stapte wel weer op, maar kon hij na een pittige achtervolging nog meedoen om de winst? Jumbo-Visma wachtte z'n sprinter achterin het peloton op en bracht hem richting de laatste tien kilometer wel terug naar voren. Het nam zelfs brutaal de kop.
Wie pakt de zege?
Op de gelukkig brede wegen konden alle sprinttreinen hun plekje innemen, met steeds andere ploegen die naar voren reden. Het gedrang was een boeiend schouwspel, maar wie draaide daadwerkelijk vooraan de laatste twee kilometer in? Dat bleek Qhubeka-NextHash te zijn. Victor Campenaerts deed een indrukwekkende beurt voor Nizzolo en vervolgens was het Jumbo-Visma dat de laatste kilometer op kop in stuurde.
Het was echter niet Nizzolo of Kooij die in de sprint het klusje klaarde, maar de verrassende Walls. De 23-jarige Brit kwam sterk op door het centrum en gaf zijn leidende positie niet meer af. Nizzolo kwam als tweede over de lijn, de duidelijk gehavende Kooij sprintte nog knap naar plek drie.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties