Wat een koers, wat een koers! Na een spannende wedstrijd, waarin er vooral veel getwijfeld werd omtrent de nogal vreemde tactiek van de Nederlandse dames, was het uiteindelijk Lotte Kopecky die in een natgeregend Zürich haar wereldtitel wist te prolongeren. En daar was de Belgische natuurlijk maar wat blij mee!
'Ik kan het haast niet geloven!', stak de renster van SD Worx-Protime van wal in het flash interview, waarna ze al heel snel op relativerende toon verderging. 'Ik wil eigenlijk eerst en vooral mijn condoleances uitspreken richting de familie van Muriel (Furrer, red.)', doelde ze op de overleden juniorenrenster uit Zwitserland.
'Voor de wedstrijd werd er een minuut stilte gehouden en zag je de Zwitserse rensters huilen. Dat is uiteraard iets dat je nooit wil zien', vervolgde de Vlaamse laureate. 'Ik denk dat deze titel ook een beetje voor haar is.'
Kopecky vertelde daarna meer over wat er zoal door haar hoofd ging gedurende de 154 kilometer lange achtbaan aan emoties (en situaties). 'Het was een vervelende dag, met die koude. Op de beklimmingen kreeg je het dan weer wel warm, maar in de afdalingen was je zo weer afgekoeld. Op drie rondjes van het einde was ik echt bevroren. Ik moest het hoofd 'koel' houden en focussen op de race.'
'Op de steile beklimming had ik weinig problemen, maar op de langere wel', concludeerde Kopecky, die het uiteindelijk afmaakte in een sprint met zes (nadat ze eerst meermaals gelost leek). Toen Demi (Vollering, red.) ging, had ik wat moeilijkheden. Ik koos dus voor een eigen tempo, in de hoop dat ik zo kon terugkeren. Daar slaagde ik in. In volle finale waren het veel mind games. Gelukkig kon ik het afmaken in de sprint.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties