Emotionele Dumoulin denkt terug aan bijna-doodervaring in Spanje: 'Kon mijn darmen zien'

De door Nando Boers geschreven autobiografie van Tom Dumoulin wordt snel uitgebracht, wat inhoudt dat de Nederlandse wielrenner momenteel her en der aanschuift voor een toelichting op het boek. Bij Renze was Dumoulin donderdag te gast, waar hij terugblikte op een hachelijk moment uit het begin van zijn wielerloopbaan.

Valpartijen horen bij het wielrennen, jammer genoeg ook bij de loopbaan van Dumoulin. De openhartig sprekende coureur nam presentator Renze Klamer, de overige gasten en TV-kijkers mee naar de Vuelta van 2012, zijn eerste grote ronde. 'Daar heb ik een heel nare valpartij meegemaakt, eigenlijk de ergste uit mijn carrière', aldus de Limburger.

Dumoulin reisde voor zijn boek enkele plekken na waar hij succes boekte. 'Maar teruggaan naar die plek was helemaal niet de bedoeling van de reis, want ik was er omdat ik in Andorra de koninginnenrit van de Tour de France had gewonnen. Dus dat was helemaal niet het doel. Onderweg naar Andorra kwamen we langs de afdaling waar ik heel hard was gevallen.'

'Als eerstejaarsprof ben ik daar, rond mijn twintigste, heel hard tegen de vangrail geklapt', vervolgt hij. 'Daarbij heb ik eigenlijk heel mijn buik opengehaald en ben vervolgens over de vangrail naar beneden gevallen. Ik klom toen naar boven en zag dat het helemaal rood was, waar mijn buik helemaal open lag. Dat vind ik nog altijd een beetje lastig, merk ik', aldus Dumoulin, die in zijn boek vertelde dat hij zijn darmen destijds kon zien, met een geëmotioneerde stem.

Lees verder onder de video.

Val in Vuelta maakt nog altijd indruk op Dumoulin

'Het is nog altijd moeilijk om over te praten. Het heeft heel veel indruk gemaakt', aldus de Nederlander. 'Op dat moment zelf ook. Ik dacht dat ik dood ging. Ik ben mijn hele carrière daarna bang geweest, altijd bang in een afdaling', aldus Dumoulin, die de val ook nog reconstrueerde. 'Ik reed achter een andere jongen aan en hij schatte de bocht verkeerd in. Hij hield zijn eigen bocht, maar ik kwam met meer snelheid achter hem en ik had geen kans. Daardoor ben ik altijd bang gebleven zodra ik in iemand zijn wiel zat: in een tijdrit kon ik als een kanon naar beneden, maar in het wiel voelde ik angst.'

'Blijkbaar is dat een soort trauma, want anders zou ik er nu niet emotioneel van worden', begrijpt Dumoulin. 'Er zit nog een flinke jaap in mijn buik, maar ik heb toen wel heel veel geluk gehad. Mijn buik stond open en er kwam heel veel bloed uit, maar het was een kwestie van aan elkaar nieten. Ik had heel veel geluk dat er inwendig niets geraakt was. Maar ik heb mij daar wel heel eenzaam gevoeld, toen ik daar zat', geeft de renner, die de gevolgen nog altijd merkt, aan. 'Ik kan nu nog altijd moeilijk kijken naar valpartijen, en ik hoop ook niet dat mijn kindje wielrenner wordt.' Dumoulin maakte vorige week bekend dat hij voor een eerste keer vader wordt.