Bennett oppermachtig in vijfde rit Parijs-Nice, Roglic behoudt leiderstrui

Sam Bennett heeft de vijfde rit in Parijs-Nice gewonnen. In een rustige wandeletappe was hij uiteindelijk de snelste in een vooraf verwachte massasprint. Door de hele dag tegenwind kwam het peloton bijna een half uur later dan gepland binnen.

Om 11.10 uur gingen de renners van start voor een vlakke rit van 200 kilometer en al snel werd duidelijk dat het een lange dag zou worden. De wind stond vol op de kop, waardoor geen enkele renner het in zijn hoofd haalde om weg te rijden. Er werd rustig rond gedraaid, met een wandeltempo van 31,8 kilometer in het eerste uur. Met de weg de hele dag kaarsrecht in dezelfde richting, zat er niets anders op dan accepteren en afwachten.

Schachmann pakt bonificatieseconden, peloton trekt beetje op gang

De enige opwinding vonden we bij de tussensprint in Vion, goed voor wat bonificatieseconden. Maximilian Schachmann pakte er twee en liep zo wat in op Primoz Roglic in het klassement. Lucas Hamilton raapte één seconde. Na tachtig kilometer fietsen was er nog steeds niemand zo gek om een kopgroep op touw te zetten. In het zog van het peloton peddelde de meute, aan amper 33 kilometer per uur gemiddeld, rustig voort. Na iets minder dan drie uur koers hadden we pas honderd kilometer gehad.

Met een gemiddelde van 32,8 in het tweede uur en 35,0 in het derde uur nam de snelheid van de rit langzaam toe. Van vluchten was geen sprake, maar het einde kwam meer en meer in zicht. Er was meer dan genoeg tijd om met elkaar te babbelen en het leek erop dat die gesprekken vruchtbaar waren. Op zeventig kilometer van de meet sloegen enkele Belgen plots de handen ineen. Maar liefst elf (!) Belgen vormden een kopgroep richting de finale van de koers.

Elftal Belgen schudt de boel wakker, peloton moet reageren

Het briljante plan van Victor Campenaerts (Qhubeka), Jasper Stuyven, Edward Theuns (beide Trek-Segafredo), Thomas De Gendt, Philippe Gilbert (beide Lotto Soudal), Tim Declercq, Yves Lampaert (beide Deceuninck-Quick-Step), Stan Dewulf, Oliver Naesen (beide AG2R), Dries de Bondt en Louis Vervaeke (Alpecin-Fenix) was voor heel even genieten, maar helaas was het peloton bij de pinken. Er waren nog voldoende ploegen die geen mannetje mee hadden (lees: geen Belg in de ploeg hadden) en dus het gaatje weer dicht reden. Was de deksel nu dan misschien van het vat? Nee, het peloton vormde weer een kudde dat elkaar niet uit het oog verloor.

Zoals wel vaker in een slapend peloton, ging het richting de finale gruwelijk mis. Eerst gingen Rudy Barbier, Patrick Bevin en Laurens de Plus achterin het peloton onderuit. Een harde crash zorgde vervolgens voor brokken bij Jumbo-Visma, letterlijk. Tony Martin moest afstappen en ook klassementsleider Roglic was bij de val betrokken. Roglic kon zijn weg vervolgen, maar dus wel zonder zijn Duitse motor en meesterknecht. Gelukkig voor de Nederlandse ploeg werd er voorin het peloton nog altijd niet doorgereden, waardoor de geelhemden snel konden terugkeren.

Sprintersploegen verzamelen hun troepen

Vervolgens was het op de brede Franse wegen aan de aanwezige spurtersploegen om hun mannen voorin te houden. De nervositeit steeg, net als het gemiddelde wedstrijdtempo. Bij de tussensprint op vijftien kilometer van de finish deden Ion Izagirre, Maximilian Schachmann en Tiesj Benoot nog een zaakje voor het klassement door enkele secondes te grijpen.

Op vijf kilometer van de meet barstte de strijd om de voorste plekken helemaal los door toedoen van Deceuninck, die hun man Bennett van voren hielden. Enkele kilometers laten pakte de supertrein van Trek-Segafredo over, maar het was Bennett die met vier man de slotkilometer indook. Op de Ier stond in de laatste meters dan ook geen maat. Nacer Bouhanni werd tweede.