Pogacar realiseert nummertje voor de geschiedenisboeken in Giro-koninginnenrit, ook Arensman maakt indruk

Tadej Pogacar heeft na een loodzware dag de koninginnenrit van de Giro d'Italia weten te winnen. De Sloveen van UAE-Team Emirates maakte er al de gehele week geen geheim van dat hij zijn zinnen had gezet op de bergetappe naar Livigno en maakte het dan ook koelbloedig af.

Vroeg opstaan, dat was het devies voor de deelnemers aan de Giro d'Italia zondag. Er moest namelijk om 10.40 uur gestart worden vanuit het Gardameer, vanwaar de etappe van 222 kilometer van start ging. Goed eten dus, maar ook vroeg eten: verschillende coureurs zaten rond zeven uur in de vroege ochtend al aan de ontbijttafel.

Eenmaal het startschot had geklonken, was dat echter vergeten. Direct vanuit het vertrek trok een groep van zo'n tien hardrijders erop uit, wat direct naar de zin van UAE-Team Emirates was. Tobias Bayer (Alpecin-Deceuninck), Davide Ballerini, Simone Velasco (Astana Qazaqstan Team), Harrison Wood (Cofidis), Laurence Pithie, Lewis Askey, Oliver Le Gac (Groupama-FDJ), Lilian Calmejane (Intermarché-Wanty), Bert Van Lerberghe (Soudal Quick-Step), Caleb Ewan (Jayco AlUla), Davide Bais (Polti-Kometa) en Alessandro Tonelli (VF Group-Bardiani) kregen direct een vrijgeleide.

Cofidis doet wenkbrauwen fronsen in openingsfase koninginnenrit Giro

Tien seconden werden er dertig en voordat de heren het wisten, hadden ze een voorsprong van anderhalve minuut. Dat was echter tevens het sein voor Cofidis om de boel om te draaien: zij hebben met Simon Geschke (Cofidis) iemand in de gelederen die meedoet voor de bergtrui en dat plannetje viel plots in het water, waardoor de knechten werden gesommeerd om op kop te rijden in het peloton.

Dat leverde nogal wat rare situaties op, zowel in de kopgroep als het peloton. Benjamin Thomas liet in de grote groep al snel weten dat hij geen zin had in kopbeurten en zette zich ostentatief van achteren, terwijl Wood in de kopgroep als ploeggenoot van Geschke de hoon van medevluchter Calmejane om zich heen kreeg. 'Stupid Cofidis', brulde de Fransman tegen alles en iedereen.

Enfin, tot aan de eerste beklimming bepaalden de roodhemden het tempo in het peloton, waarna het aan Geschke zelf was zodra het bergop ging. Hierbij ontvouwde zich toch wel een interessante situatie, daar meer mannen hun kans schoon zagen om mee te glippen en de sprong naar voren te maken. Groepje na groepje reed weg uit het peloton, waar Juan Sebastian Molano en Rui Oliveira het tempo controleerden namens Pogacar.

Gigantische kopgroep rijdt weg

Uiteindelijk reden zestig (!!!) renners weg uit de grote groep, maar gek genoeg zat daar weinig klassementsgevaar bij. Enkel Michael Storer (Tudor) had direct uitzicht op de top tien, maar hij wenste zelf met het oog op wat nog komen moest niet zoveel energie te verspelen. De volledige samenstelling besparen we u, maar ook Tobias Foss, Jhonatan Narváez (INEOS Grenadiers), Giulio Pellizzari (VF Group-Bardiani), Davide Piganzoli (Polti-Kometa), Kaden Groves (Alpecin-Deceuninck), Nairo Quintana (Movistar), Luke Plapp (Jayco AlUla) en Julian Alaphilippe (Soudal Quick-Step) behoorden tot de vluchters.

Zoals zo vaak in zo'n grote groep stokte de samenwerking. Nadat Cristian Scaroni namens Astana Qazaqstan Team wat bergpunten bijeen had geraapt, besloot hij samen met Ballerini (Astana), Wood (Cofidis), Bayer (Alpecin-Deceuninck), Pellizzari en Tonelli (VF Group-Bardiani) maar door te trekken. Dit zestal pakte binnen mum van tijd twee minuten, terwijl het peloton van de andere kant ook al naderde. Daar verzorgden de tempobeulen van Pogacar het tempo richting de voet van de Mortirolo.

Zodoende kozen de mannen van Polti-Kometa eieren voor hun geld. Zij zaten met vijf renners vooraan, waaronder local hero Piganzoli, en besloten dan maar de kop te pakken richting de voet van de Mortirolo. Met 40 seconden achterstand bereikten ze de voet, waar het peloton op meer dan vijf minuten onder leiding van UAE begon aan de voorfinale.

Mortirolo-klim valt redelijk tegen, maar dat wordt allemaal goed gemaakt

Veel mensen zullen de TV aangezet hebben voor de Mortirolo, maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat deze beklimming toch wel een muis baarde: in het peloton zorgden Vegard Stake Laengen en Domen Novak ervoor dat de achterstand met een half minuutje verkleind werd en de kopgroep spatte wel een beetje bij elkaar, maar het echte spektakel bleef uit. In de afzink kwam alles weer samen en zo kregen we de situatie dat een groep van circa vijftien coureurs nog altijd 4.30 minuut voorsprong had op een jagend peloton. Al moest er natuurlijk nog altijd veertig kilometer geklommen worden.

In de vallei richting Livigno konden Laengen en Novak hun job alvast uitvoeren: zo hard mogelijk rijden en zo het gat naar voren verkleinen. In die voorste groep brak het ijs op dertig kilometer van de meet onder aanvoering van Piganzoli, die daarmee goede knapen als López, Vansevenant en Pellizzari in een vroeg stadium wist te elimineren.

Op de Passo di Foscagno moest het dan maar gebeuren, op twee fronten: voorin trachtte Georg Steinhauser weg te rijden van de concurrenten, waar hij wonderwel goed in slaagde. Storer en Quintana hielden elkaar zo goed in de gaten dat ze het niet door hadden dat het neefje van Jan Ullrich zomaar één minuut wegreed, terwijl ook de groep der favorieten vaart moest gaan maken: zij keken met nog 15 kilometer te gaan nog tegen drie minuten achterstand aan.

Pogacar vond dat ook teveel en sommeerde Majka het tempo de hoogte in te slingeren, om vervolgens zijn aanval te plaatsen op goed veertien kilometer van de aankomst. Daniel Felipe Martínez trachtte heel even te volgen, maar waaide vanzelf terug in de door Decathlon AG2R gemende groep der (podium)favorieten. Ondertussen loste Quintana vooraan Steinhauser, waardoor de strijd om de ritzege er één tussen Quintana en Pogacar werd. De klimmer uit Colombia begon met veertig seconden voorgift aan de laatste hellende kilometers. Op twee kilometer was zijn verhaal over en mocht Pogacar beginnen denken aan zijn zegegebaar.

De overige klassementsrenners reden ondertussen hun eigen koers, met Romain Bardet (dsm-firmenich PostNL) als eerste aanvaller. Einer Rubio (Movistar) probeerde het als volgende en daarbij kreeg met name Antonio Tiberi (Bahrain Victorious) het knap lastig, wat kansen bood voor de witte missie van Thymen Arensman (INEOS Grenadiers). Die zette zich dan ook op kop voor de goede zaak, wat op zijn beurt tot moeilijkheden leidde bij Ben O'Connor van Decathlon AG2R.

De Aussie weerde zich kranig en keerde zo terug, maar uiteindelijk was de eindafrekening achter Pogacar, Quintana en Steinhauser: Bardet, dan Martínez en Thomas, vervolgens Rubio, O'Connor, Arensman en Hirt.

Uitslag etappe 15 Giro d'Italia 2024

Results powered by FirstCycling.com

Lees etappe 15 Giro d'Italia terug in ons liveblog

Let op: laadt de liveblog even niet? Druk dan op F5 of refresh uw browser!