Reacties Amstel Gold Race | Balende en tevreden renners in de schaduw van 'de fotofinish'

Na afloop van de Amstel Gold Race ging het voornamelijk over de fotofinish tussen Wout van Aert en Tom Pidcock, maar zoals gebruikelijk zijn er veel meer bijzondere verhalen van renners te vinden in het peloton. In de Leiderstrui bundelt in dit overzicht de reacties van zij die in de schaduw van de millimetersprint finishten.

Reacties hoofdrolspelers Amstel Gold Race

In de schaduw van 'de fotofinish'

Maximilian Schachmann kende een koers van uitersten. Op vijftig kilometer was de Duitser betrokken bij een valpartij en moest hij stevig in de achtervolging om weer terug te keren. Dat lukte – met hulp van zijn ploeggenoten – en vervolgens wist de Duitser in de finale knap met Van Aert en Pidcock te ontsnappen. ‘Ik wist dat het erg lastig zou worden in een sprint met die twee.’ De Duitser probeerde op anderhalve kilometer de twee dan ook met een aanval te verrassen. ‘Ik geloofde dat een aanval op dat moment mij de beste kans bood. Helaas pakte het niet goed uit omdat Van Aert direct in mijn wiel zat’, aldus Schachmann op de ploegsite.

Achter Schachmann, Van Aert en Pidcock was een grote groep van renners die niet de benen hadden om mee te gaan en hoopte op een hergroepering. Een van hen was Tim Wellens. De Belg toonde in de finale samen met Tosh Van der Sande de kleuren van Lotto Soudal. Allebei konden ze echter niet mee met Van Aert, Pidcock en Schachmann. ‘Zij waren de drie sterksten in koers’, aldus Wellens na afloop. De twee Belgen hielden echter hoop dat alles terug zou komen. Het plan voor dat scenario hadden zij alvast gesmeed. ‘Ik sprak met Tosh af dat hij voor de sprint zou gaan en ik voor een late uitval.’ Het plan kwam echter nooit tot uitvoering.

'Kom hier elk jaar met een glimlach'

De man die het meeste zal balen dat er geen hergroepering kwam, is Michael Matthews. De Australiër was met de vierde plek de eerste van de achtervolgers. De klassiekers en Matthews, het blijf een verhaal van net niet. ‘Met drie renners van INEOS was het lastig te volgen wie er allemaal wegrijden’, doet hij op de ploegsite zijn verhaal. ‘Maar op de top van de een-na-laatste klim reden drie weg. We bleven geloven dat alles terug zou komen, want veel teams zaten niet mee. Op het einde kwamen we helaas net wat tekort.’

Al met al kan Matthews toch wel leven met het resultaat. ‘Ik denk dat een vierde plek na mijn zware val in de Brabantse Pijl niet zo slecht is.’ Toch hoopt Matthews in de toekomst minimaal een treetje hoger te staan. ‘Ik kom hier elk jaar met een glimlach op mijn gezicht en het is een droom om ooit op het podium te staan. Ik zal er voor blijven vechten en het zal des te mooier zijn als het me uiteindelijk lukt.’

Vansevenant maakt indruk, maar blijft liever in schaduw Alaphilippe

Mauri Vansevenant finishte de koers als 67ste, maar die uitslag deed geen eer aan de koers die hij reed. Zo kwam de Belg onderweg flink ten val en kreeg hij ook nog problemen met zijn ketting tijdens zijn poging om terug te keren. Na een lange achtgervolging - die hem veel energie kostte - kwam hij terug vooraan. Voor menig wielrenner zou de koers dan nagenoeg voorbij zijn, maar niet voor Vansevenant. De jonge Belg toonde zich in de finale ijzersterk, vooral in dienst van Julian Alaphilippe. Misschien was hij zelfs wel sterker, maar Vansevenant blijft bescheiden. 'Laat mij nog maar een beetje in de schaduw', oppert hij voordat hij kopmanrollen wordt toegedicht. 'Kopman is een mooi woord, maar ik probeer er nu gewoon tussen te rijden.'

'Laat mij nog maar een beetje in de schaduw'

Dat betekent dat Julian Alaphilippe komende woensdag nog ‘gewoon’ als kopman van Deceuninck-Quick-Step van start zal gaan in de Waalse Pijl. Dat terwijl de Fransman niet heel fris voor de dag kwam in Berg en Terblijt. ‘Ik miste frisheid na een zwaar trainingsblok’, stelt de wereldkampioen bij Het Laatste Nieuws. ‘Dichter dan dit finishte ik zelden in de Gold Race. Dat heeft me nooit belet om top te zijn in de Waalse Pijl en in Luik. Ik maak me absoluut geen zorgen.’

Gelatenheid bij verschillende teams

Jasper Stuyven werd vooraf nog getipt als een mogelijke kanshebber voor de zege, zeker gezien zijn overwinning in Milaan-Sanremo eerder dit voorjaar, maar de Belg stapte uit de wedstrijd met nog zo'n tachtig kilometer te gaan. 'Ik voelde me al de hele dag niet goed', sprak hij tegenover Het Nieuwsblad. 'Ik zat al vanaf de eerste ronde à bloc. Ik weet niet wat er scheelt. Vreemd, want ik heb er alles aan gedaan om goed te zijn in de Amstel Gold Race...'

Naast Stuyven werd bij Trek-Segafredo gehoopt op Bauke Mollema, maar ook de Nederlander kon na afloop geen mooie prestatie overleggen. Hoewel hij wel deel uitmaakte van de achtervolgende groep op Wout van Aert, Tom Pidcock en Maximilian Schachmann, viel Mollema door een lekke band weg uit die groep. Het gooide roet in het eten van de plannen van de Nederlander. ‘Ik had goede benen en had zeker nog iets willen proberen in de slotfase, maar als je dan lek rijdt en het duurt lang voordat je weer op weg bent, dan is het gedaan. Je wilt je graag in eigen land laten zien, maar het zat er vandaag door die lekke band niet in’, aldus een balende Mollema na afloop tegen Cyclingonline.

'Ik had goede benen en had zeker nog iets willen proberen in de slotfase'

Ook voor Team DSM was het een magere dag. Ze hadden Chad Haga dan wel mee in de vlucht, maar Søren Kragh Andersen moest heel vroeg lossen en stapte uit koers. De andere pion van de ploeg - Tiesj Benoot – was in de finale niet sterk genoeg om de besten te volgen en strandde op de vijftiende plek. Veel meer zat er volgens de Belg ook niet in. ‘Ik voelde mij niet supergoed en kon niet mee de besten, maar ik kon wel aanhaken bij de groep daarachter’, vertelt hij op de ploegsite. De sprint voor een ereplaats ging vervolgens ook niet goed. ‘Ik moest remmen op driehonderd meter van de streep en daardoor verloor ik een beetje het momentum. Misschien was een top tien wel mogelijk geweest’, besluit Benoot.

Marc Hirschi kwam er tijdens de Gold Race niet aan te pas en finishte uiteindelijk 35e. Zijn ploeg mikte uiteindelijk op de sprint met Matteo Trentin, die twaalfde eindigde. ‘Ik ben blij met mijn prestatie, maar miste nog wel een beetje’, laat de Zwitser weten in aanloop naar de volgende klassiekers. ‘Ik hoop dat de trend zich voortzet en dat de Waalse Pijl wat beter gaat en Luik-Bastenaken-Luik nóg wat meer. Ik hoop uit iedere race weer wat mee te kunnen nemen.’