Gaudu en Roglic verdelen de koek in zinderende slotrit Ronde van het Baskenland

David Gaudu heeft het felbetwiste sluitstuk van de Ronde van het Baskenland gewonnen. De Fransman won de etappe voor Primoz Roglic, die na een putsch Brandon McNulty uit de leiderstrui reed en zich dus eindwinnaar van deze Ronde van het Baskenland mag noemen.

Vanaf het begin van de rit was het al hommeles met de hoofdletter H, gevolgd door ugh Carthy. De schokschouderende klimmer van EF Education-NIPPO was verantwoordelijk voor het hoge tempo op de eerste beklimming van de dag, met enkele mannen van Movistar en UAE-Team Emirates in zijn wiel. Na enkele kilometers was het peloton al volledig uiteengeslagen, met slechts twintig man over in de eerste groep.

Tolhoek neemt initiatief, grote namen volgen

In de daaropvolgende (Spaans) vlakke fase was het de Zeeuw Antwan Tolhoek die de gang erin bracht, met als doel het ontregelen van de trein van UAE-Team Emirates. Tolhoek kreeg de goed in vorm zijnde Patrick Bevin met zich mee, evenals de ervaren Deen Christopher Juul Jensen. Movistar liet het allemaal niet zonder slag of stoot gebeuren, de Spanjaarden probeerden het met een guerilla-tactiek, zoals ze zovaak doen in hun thuisraces.

Die tactiek werd verder vervolgd met Enric Mas, die samen met ploegmaat Carlos Verona, Richard Carapaz, Omar Fraile en Alex Aranburu ten strijde trok. Zij dichtten het gat naar Tolhoek, Bevin en Carthy. Ook Ben O'Connor wist de aansluiting te vinden, terwijl de rust na zo'n veertig kilometer ietwat terugkeerde. De zeven vluchters vooruit, met UAE-Team Emirates controlerend op zo'n minuut achterstand.

Op de vierde klim van de dag, de Elosua-Gorla, ging het tempo in het peloton de lucht in en werd er weer slag om slinger gedemarreerd. Alejandro Valverde deelde zijn eerste plaagstoot uit, maar werd kort gehouden door Pogacar en superknecht Marc Hirschi.

Pogacar en McNulty flink in de verdrukking

Uiteindelijk wisten enkele gevaarlijke mannen de sprong te maken naar voren, waaronder Pierre Latour, Sam Oomen, Mauri Vansevenant en Guillaume Martin. Echter, in de afzink sloeg alles weer uit elkaar. Vooraan nam Carapaz afstand, terwijl in het peloton Astana naar beneden joeg met Alex Aranburu en Omar Fraile. Roglic volgde, maar Pogacar moest een gat laten. Sterker nog, de Sloveen offerde zichzelf op in dienst van leider Brandon McNulty om deze scheve situatie recht te zetten.

Dit wilden de overige ploegen uiteraard niet zomaar laten gebeuren. Jumbo-Visma, Bahrain Victorious, Astana en Movistar sloegen de handen ineen om de Emiraten-tandem McNulty/Pogacar zo veel mogelijk pijn te doen. En warempel, ze leken er nog in te slagen ook. Wat een prach-tige rit, reclame voor de sport. En dan moest de zwaarste klim, de Krabelin (5 kilometer aan meer dan 10%) nog komen.

Pog vs. Rog

Aan de voet van die klim keken de UAE-mannen tegen een achterstand van veertig seconden aan, terwijl ze zelf in de achtervolging moesten en er in groep één nog flink wat knechten beschikbaar waren. Leider McNulty kon het tempo van Pogacar bergop ook niet volgen, waarna de ploeg besloot om de Amerikaan achter te laten. Pogacar moest het dus oplossen.

Vooraan wenste Roglic natuurlijk niet dat zijn sterke jongere landgenoot terug zou komen, waarop hij besloot om het tempo de hoogte in te slingeren. Landa en Valverde konden dat tempo niet volhouden, enkel Gaudu en Carthy wisten de Sloveen te volgen in zijn kruistocht naar Eibar.

Daarachter ontstond een coöperatie met Yates, Pogacar en co, maar de voorsprong van de drie voorop kon niet naar beneden gebracht worden. In tegendeel zelfs, Roglic en zijn twee trawanten liepen alsmaar verder uit.

Slotklim baart een muisje, maar dat mag na zo'n zware rit

De renners moesten dan nog echter altijd de Usartza op, de steile slotklim. Roglic leek onderweg al flink wat van zijn krachten verspeeld te hebben, wat ervoor zorgde dat hij op een knikje eventjes de aansluiting verloor. Pogacar bleef ondertussen doorbeuken in de achtervolgende groep, wat ervoor zorgde dat ze plots weer op een halve minuut zaten.

Gaudu zag het gevaar en versnelde, waarop Roglic niet direct een antwoord had. Carthy moest beide mannen direct laten gaan, terwijl Roglic op zijn eigen tempo weer naar Gaudu toe reed. De Fransman beukte bergop door, met Roglic in zijn spoor. Dit zorgde ervoor dat zij de koek konden verdelen aan de finishlijn, vooral ook omdat Vingegaard zich de perfecte bewaker toonde van Pogacar.