Superknechten Almeida en Landa blij met top vijf, Rodriguez stelt teleur, Buitrago huilt na hét duel met Ciccone

Het was de Tour van de bovenmenselijken. Terwijl Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel al hun persoonlijke records aan flarden reden, moesten zij alsnog hun hoofd buigen voor de bizarre Tadej Pogacar. Achter deze drie was het gat enorm, maar was de strijd om de overige plekken in de top tien er niet minder om.

Het eerste plekje buiten het podium was voor João Almeida. De Portugees reed de Tour in dienst van Pogacar, maar was uiteindelijk best of the rest. Op ruim negentien (!) minuten werd hij vierde, met bijna tien minuten achterstand op Evenepoel. 'Het was al een tijdje onmogelijk om te dromen van die derde plek', vertelt Almeida aan A Bola. 'Ik heb in ieder geval alles gegeven. Eerlijk gezegd is het beter gegaan dan ik had verwacht. Ik denk dat ik zelf een goede Tour heb gereden, ik ben zeer tevreden.'

'Ik voelde mij redelijk sterk in de laatste week, wat een goede indicatie is voor de komende races', blikt de Portugees van UAE-Team Emirates alvast vooruit op zijn kopmanschap in de Vuelta a España. 'Maar het belangrijkste is dat we de Tour met Tadej hebben gewonnen. We hebben heel goed samengewerkt en we kunnen trots zijn.' Almeida is na Joaquim Agostinho, die twee keer derde werd in de Tour de France, de beste Portugees in het algemeen klassement ooit. 'Dat is heel speciaal voor mij. Ik ben erg trots op het werk dat ik heb gedaan. Het geeft mij ook motivatie om het in de toekomst nog beter te doen.'

Almeida hield in de slotweek uiteindelijk Mikel Landa achter zich, die ook als knecht rondreed en in de schaduw van Remco Evenepoel voor z'n eigen klassement kon gaan. 'Het was een zware Tour, maar we hebben ons doel bereikt, met Remco op het podium. We zijn de afgelopen drie weken steeds beter geworden en deze Tour kunnen we als belangrijke bouwsteen voor de toekomst beschouwen. Remco stond onder grote druk, maar bleef kalm en zette een indrukwekkende wedstrijd neer. Ik had persoonlijk niet verwacht dat ik zo'n goed klassement kon rijden. Ik dacht aan het helpen van Remco, maar ik voelde me elke dag beter en ben blij met top vijf.'

Lees verder onder de foto

Rodriguez teleurgesteld, Gee euforisch, Buitrago huilt

Op de zevende plek vinden we Carlos Rodriguez terug. De 23-jarige Spanjaard van INEOS Grenadiers kon zijn prestatie van vorig jaar (vijfde en een etappezege) niet verbeteren. 'Ik hoop volgend jaar terug te keren in de Tour', blikt Rodriguez tegenover Es Ciclismo vooruit. 'Ik zal dan beter voorbereid zijn. Ik hoop dat mijn gezondheid er beter voor zal staan, in de weken voor de Tour kon ik niet altijd tot het uiterste gaan.' Rodriguez stond voor de tijdrit slechts één tel achter concurrent Adam Yates, maar de renner van UAE-Team Emirates reed een betere tijdrit en trok zo aan het langste eind.

Hoewel Rodriguez lichtelijk teleurgesteld was, was nummer negen Derek Gee dat verre van. 'Het is overdonderend', begint de Canadees op de website van Israel-Premier Tech. 'Ik was zo nerveus in de laatste dagen, ik probeerde het niet te verpesten. Het is daarom een enorme opluchting om met een top tien-notering naar huis te gaan.' Mede dankzij een sterke gravelrit kon Gee strijden met Matteo Jorgenson (Visma | Lease a Bike) om de achtste plaats in de afsluitende tijdrit. 'Ik wist niet hoe mijn benen zouden zijn, de laatste dagen waren sowieso een vraagteken voor mij zo diep in de koers. Ik reed een goede klim maar, wilde in de afdaling mijn klassement niet verpesten. Ik was daardoor een beetje voorzichtig.' Gee is de beste Canadees in de Tour sinds Ryder Hesjedal (vijfde) in 2010.

En dan was er nog de strijd om plek tien op de slotdag. Santiago Buitrago moest 22 seconden goedmaken op Giulio Ciccone en dat was bij het eerste tussenpunt al gelukt. De Colombiaan van Bahrain Victorious kreeg zo bij z'n debuut wat hij graag wilde en ook nog tegen Ciccone, die hem na rit 19 nog openlijk aanviel vanwege een plakbidon. De tranen vloeiden reikelijk bij Buitrago, die nog amper kon genieten van top tien. 'Ik heb alles gegeven en vraag steeds meer van m'n lichaam. Tot het moment dat je niet meer kunt. Het frustreert me dat ik meer heb gedaan dan ik eigenlijk kon, maar op de finish alsnog iedere keer zoveel tijd verloor. Ik zal mezelf blijven verbeteren, zodat ik in een nieuwe Tour klaar ben.'