Terpstra werd na val in 2020 'nooit meer top': 'Ik keek uit naar mijn wielerpensioen'

Niki Terpstra is geen beroepsrenner meer. Op zijn palmares pronken onder andere Parijs-Roubaix, de Ronde van Vlaanderen en E3-Harelbeke, maar juist in die kasseienklassiekers kwam hij in de laatste jaren nooit meer uit de verf. In een uitgebreid interview met de NRC legt de Beverwijker uit waar het mis is gegaan.

'Ik was opgelucht toen ik stopte', vertelt een openhartige Terpstra. 'Ik keek uit naar dat moment. Ik ben opgelucht over het mooie einde, en dat het totaalplaatje af is.' Met het mooie einde doelt Terpstra op de Zesdaagse van Rotterdam, die hij in december winnend afsloot met zijn koppelgenoot Youri Havik. 'Ik had wel in de gaten dat mijn prestaties de laatste jaren een stuk minder waren. Eigenlijk ben ik sinds die val in 2020 nooit meer top geweest.'

Met traumahelikopter naar het ziekenhuis na een trainingsrondje

Terpstra doelt op 16 juni 2020. Hij was met wat collega's vertrokken voor een rondje Markermeer. Achter de brommer van René Kos vlogen de mannen met ruim zestig kilometer per uur over de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad. Toen er plots een groep ganzen overstak, konden ze niet meer tijdig reageren. Terpstra week uit om de ganzen te ontwijken, maar knalde vol op een blok basalt dat de dijk van het water scheidt. Daarbij liep hij een klaplong, gebroken ribben, een gebroken sleutelbeen, een scheurtje in zijn onderrug en een hersenschudding op. Met een traumahelikopter werd hij naar het ziekenhuis gebracht. 'Tot het moment van de val kan ik me alles nog herinneren', zegt Terpstra. 'Vanaf daar zijn het delen.'

De renner herstelde nooit meer volledig van die val, zo hield hij altijd last van zijn klaplong. Ook had de val mentaal zijn weerklank. 'Ik durf veel minder risico’s te nemen. Vroeger kon ik in de finale van de koers een knop omzetten: als ik van voren moest beginnen aan de Koppenberg, en ik moest daarvoor door een heel klein gaatje, dan ging ik er gewoon voor. Nu denk ik: ik wil niet weer die ellende, ik wacht wel op een andere kans. Dan ben je te laat.'

'De dingen die ik mooi vond, gingen irriteren. Als we over kasseien moesten, dacht ik: wat een slechte weg'

Het was frustrerend, omdat het gedrang juist een van Terpstra's specialiteiten was. 'Dat zat in mijn hoofd en dat kreeg ik er niet meer uit. Het waren precies de dingen die ik mooi vond, maar nu irriteerde het. Dat wedstrijdje ver pissen wie het laatst remt, elke bocht weer, 250 bochten in een wedstrijd. Als we over kasseien moesten, dacht ik: wat een slechte weg.'

Uiteindelijk ging in de zomer van 2022 de knop om. 'Na twee jaar vol frustraties heb ik begin dit seizoen besloten niet meer als kopman te rijden, maar in een ondersteunende rol als wegkapitein. Zo heb ik het laatste jaar nog lol gehad en de ploeg kunnen helpen om op een hoger niveau te komen. In augustus van dat jaar moest ik een wedstrijd in België rijden en toen merkte ik dat ik er geen zin meer in had. Het was een opgave om er naartoe te gaan, ik dacht nog net niet: daar gaat mijn vrije dag. Dat was mijn realiteitscheck. Toen ik thuiskwam heb ik mijn vrouw verteld dat ik ging stoppen.'