Terpstra sluit af met 'bijzondere momentjes', makker Havik schrok zich rot: 'Dacht dat ik mijzelf dood reed'

Niki Terpstra is vanaf zondag wielrenner af. De Nederlander sloot zijn carrière op machtige wijze af met een overwinning in de Wooning Zesdaagse van Rotterdam, door samen met wereldkampioen puntenkoers Yoeri Havik de zege te grijpen.

'Echt kicken', was de spontane eerste reactie van de man die zijn laatste wegkoers in oktober reed. 'Dat we die laatste rondjes rondreden en die ronde pakten, het publiek dat helemaal uit zijn dak ging, het dak ging eraf… Bijzondere momentjes', aldus Terpstra.

De winnaar van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix bevestigt dat het nu echt gedaan is. 'Of er nog een opening is? Voor de zesdaagse niet meer. Dit ziet er allemaal mooi uit, maar ik weet zelf hoeveel energie in het trainen is gegaan. Dat was enorm afzien. Ik ben blij dat dát deel voorbij is. Je komt hier niet zomaar even de baan binnen om je rondjes mee te rijden met de toppers.'

'De laatste weken heb ik onwijs hard voor deze wedstrijd moeten werken', gaf de hardrijder verder mee. 'Bij elke training dacht ik: 'Dit zijn de laatste trainingen, nog even.’ Maar ik ben heel blij dat het keiharde werken, het extreem harde werken, dat dát erop zit.'

Havik schrok zich rot: 'Hij stuurde zó omhoog'

Makker Havik was trots op Terpstra. 'We waren vooral heel erg gefocust op de wedstrijd. Maar als je er nu aan terugdenkt, dan was het echt een geweldige week. Eén en al respect voor Niki en zijn carrière. Hoe hij die laatste weken nog heeft getraind om dit te kunnen doen, dat had niet iedereen hem nagedaan voor zijn laatste zesdaagse. Ik weet hoeveel energie hij erin heeft gestoken, hoeveel hij op de baan zat, hoe vaak hij mij vervloekte met trainen als ik weer eens ging.'

Het ging echter niet van een leien dakje op de slotdag. 'We gingen vijftig ronden voor het einde al in de aanval. Ik wilde het gewoon beslissen en de anderen geen ruimte meer geven. Ik ging vol over het peloton heen, maar Lindsay De Vylder had ons niet gezien denk ik. Hij stuurde zó omhoog terwijl wij moesten aflossen', stelde Havik. 'Ik dacht even, ik rijd mezelf hier dood. Het ging gelukkig net goed, alleen had ik wel een extra zure beurt, een dubbele beurt op dat moment. Ik dacht bijna dat we daardoor zouden verliezen. Maar gelukkig kwam het allemaal goed. De laatste dertig ronden waren genieten.'