Tadej Pogacar heeft op de Prati di Tivo de zwaarste Tirreno-Adriatico-rit van dit jaar op zijn naam geschreven. De Sloveen van UAE-Team Emirates imponeerde op de slotklim met een solo van zes kilometer. Wout van Aert reed als een trein naar boven en verloor slechts 45 seconden. De leiderstrui gaat ook naar Pogacar, met Van Aert op een goede tweede plek.
De koninginnenrit van de 2021-editie van Tirreno-Adriatico werd ingeluid door vijf dappere ridders. Benjamin Thomas (Groupama-FJ), Mads Wurtz Schmidt (Israel Start-Up Nation), Marco Canola (Gazprom-Rusvelo), Matia Bais (Androni Giocattoli) en Emil Vinjebo (Qhubeka-ASSOS) begonnen aan hun kruistocht naar... bestemming uitslag onbekend.
Ploegen uit Midden-Oosten op kop
Het peloton gaf de mannen dan ook een mooie voorsprong. UAE-Team Emirates bepaalde het tempo, daar hun man Pogacar gebaat zou zijn bij een zware race ten opzichte van concurrent Wout van Aert, op papier toch een mindere klimmer.
Op de voorlaatste col, de Passo Capannelle, nam Bahrain Victorious het heft in handen. Hun kopman Mikel Landa had de afgelopen week al goede benen en leek deze te willen gebruiken in deze bergetappe. De alliantie uit Bahrein en de Verenigde Arabische Emiraten (voor Pogacar) zorgde ervoor dat de overgebleven drie vluchters (Bais, Schmidt en Thomas) met een voorgift van vier minuten aan de slotklim begonnen.
Aan de voet van de Prati di Tivo liet Mathieu van der Poel zoals verwacht meteen lopen, terwijl de brigade van INEOS Grenadiers zich met veel kracht op kop van de groep nestelde. Hun mannen, Egan Bernal en Geraint Thomas, verloren vrijdag tijd door een crash in de finale. Tijd die nu goed gemaakt moet worden.
Ciccone opent, Bernal en Pogacar openen vroeg
De eerste die versnelde was Giulio Ciccone, op 11,5 kilometer van de top. In zijn kenmerkende stijl danste de gevleugde klimmer weg van het peloton, wat werd geleid door half mens/half neushoorn Filippo Ganna. Twee kilometer later was het echter alweer gedaan met het sprookje van Ciccone. Würtz Schmidt had op dat moment nog altijd meer dan drie minuten voorsprong, genoeg voor een verrassing?
Als het aan Bernal en Pogacar lag niet. Op acht kilometer van de finish begon Bernal er al aan, met Pogacar in zijn spoor. Op vertrouwen en kracht reed Van Aert het gat dicht. Eigen tempo, niet over zijn limieten heengaan: zo luidde het devies voor de man uit de Kempen. Al dit gespuis tussen de klim-elite van de wereld zorgde ervoor dat de voorsprong van Würtz Schmidt snel afnam.
Iedereen tegen Wout, Tadej tegen iedereen
Geraint Thomas en Bernal demarreerden slag om slinger, allemaal bedoeld om wat zand in de grote motor van Van Aert te strooien. De Jumbo-Visma-kopman liet zich echter niet gek maken, ook niet toen Pogacar zijn explosiviteit en klimvermogen op vijf kilometer nog eens aanzwengelde. De Tourwinnaar wurmde zich los van de groep favorieten en reed in één ruk naar Würtz Schmidt toe, wiens zwanenzang op vijf kilometer van de top beslecht werd.
Enkel Thomas kon heel even het wiel van de ontketende Pogacar houden, maar ook de Tourwinnaar van 2018 moest lijdzaam toezien hoe zijn jongere Sloveense opponent mondjesmaat van hem wegreed. Daarachter was het nog altijd Van Aert die als een buffel het tempo bepaalde. Watts trappen, niet omkijken en rasklimmers uit het wiel rijden; het was héél indrukwekkend.
Pogacar indrukwekkend, Van Aert overweldigend
Bernal at het bord van Van Aert leeg alvorens hij uit het wiel van de Belg kletste. Mikel Landa sloop mee, samen met Simon Yates. Van Aert verdedigde zijn blauwe leiderstrui met hand en tand, maar moest toch even een gaatje laten. Gaatjes kunnen echter gedicht worden, en niet alleen bij de tandarts. Dat moet ook de gedachtegang bij Simon Yates geweest zijn, die in zijn uppie in de achtervolging ging op Pogacar.
Het gat tussen de groep-Van Aert en Pogacar groeide ondertussen wel gestaag naar de veertig seconden. Opvallend: Bernal kon het op twee kilometer van de finish niet meer bolwerken, hij moest passen door het hoge tempo van Van Aert.
Onder de vod naderde de sluwe Yates Pogacar. Kregen we net als in Parijs-Nice een bloedstollende anti-climax? Nee was het antwoord, want Yates plafonneerde in de slotmeters. Pogacar verbeet de pijn en reed naar de ritzege. Van Aert finishte op 45 seconden, nog voor erkende klimgeiten en ex-Tourwinnaars als Bernal en Thomas.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties