Urán neemt afscheid van de wielersport: 'Het leerde me volharden, vechten, dromen, vallen om daarna weer op te staan'

Na 31 december is Rigoberto Urán officieel geen wielrenner meer. De Colombiaan neemt na negentien jaar afscheid van de wielersport. In een afscheidsbericht neemt de 37-jarige klimmer afscheid van de sport en zijn ploeg EF Education - EasyPost, waar hij de laatste acht jaar voor koerste. In gesprek met l'Equipe is een hele open Urán te horen.

Eerder namen wij al afscheid van immens populaire en geliefde Colombiaan. Op Instagram maakte Urán zelf een net zo'n mooi afscheidsbericht voor zijn ploeg. 'Vandaag is voor mij een dag vol emoties die moeilijk in woorden te vatten zijn. Na acht jaar bij het EF-team is het moment aangebroken om afscheid te nemen van dit tenue dat zoveel voor mij betekent. Dit team was niet alleen mijn sportieve thuis; het was een familie die mij vanaf dag één als een zoon heeft opgenomen en die me heeft geholpen om op alle vlakken in mijn leven te groeien. Hier ben ik niet alleen als wielrenner, maar ook als mens gevormd', schrijft Urán.

Tekst gaat door onder de foto

'Rigo, de vriend van iedereen, zal er altijd voor jullie zijn' 

'Ik neem herinneringen mee die ik diep in mijn hart zal bewaren: de duizend gevechten, de epische koersen, de tranen, de klappen, de vreugde, de eindeloze reizen, de overwinningen en de nederlagen die ons allemaal sterker hebben gemaakt. Maar vooral neem ik de mensen mee. Mijn ploeggenoten, mijn vrienden, mijn familie op de weg. Jullie waren degenen die ervoor zorgden dat elke kilometer de moeite waard was. Vandaag leg ik dit tenue en dit hoofdstuk neer, maar Rigo, de vriend van iedereen, zal er altijd voor jullie zijn. Hier hebben jullie altijd een vriend', klinkt het emotionele bericht van de geliefde renner.

Verder heeft hij ook nog veel mooie woorden over voor zijn fans. 'Jullie waren de energie in de zwaarste momenten, het applaus op de hoogste toppen en de kracht die in mijn benen kwam bij elke pedaalslag. Zonder jullie zou niets hiervan mogelijk zijn geweest.'

Tekst gaat door onder de foto

Voor Urán is het echter geen afscheid maar een 'tot ziens' 

In het bericht klinkt dan ook vooral een hele dankbare Urán voor zijn ploeg, fans en de sport in het algemeen. 'De wielersport heeft me alles gegeven: het leerde me volharden, vechten, dromen en vallen om daarna weer op te staan. Nu sluit ik dit hoofdstuk af met de voldoening dat ik alles heb gegeven, en met de opwinding van een nieuwe uitdaging: de vader zijn die mijn kinderen verdienen. Ik ben klaar voor die race, samen met Michelle, misschien wel de belangrijkste van mijn leven.'

Urán sluit af met een toekomstgezicht waar de fiets nog zeker onderdeel van is. 'Dit is geen afscheid, maar een 'tot ziens'. De fiets zal altijd deel uitmaken van mijn leven, maar nu begint een nieuwe fase, en die ga ik tegemoet met hetzelfde enthousiasme en dezelfde passie die me naar elke startlijn hebben gebracht. Dank jullie wel, uit de grond van mijn hart. De vriend van iedereen: Rigo.'

Urán keert de wielersport de rug toe en richt zich op zijn familie

In gesprek met l'Equipe vertelt Urán over zijn verdere toekomst. 'Ik heb verschillende bedrijven, maar ik geloof dat het belangrijkste bedrijf familie is. Tijdens je carrière heb je niet genoeg tijd voor opgroeiende kinderen, je mist veel momenten. Ik wil wat rusten, uiteraard andere sporten doen, zwemmen, hardlopen, voetballen (hij ambieert een profcarrière in de voetballerij', de ploegleidersauto duikt Urán niet meteen in.

Urán was ook belangrijk voor de jonge Colombianen die naar Europa trokken, daar wij hij dan ook niet meteen mee stoppen. 'Ik vind het belangrijk dat de jongeren die aankomen zich op hun gemak voelen, dus probeer ik ze te helpen, zowel na de koersen die ze gewonnen hebben, als wanneer ze verloren hebben, zodat ze hun motivatie niet verliezen, ook al hadden ze zich zo goed mogelijk voorbereid. Je eindigt een Tour de France, en er zal er volgend jaar weer een zijn.'

Tekst gaat door onder de foto

Een moeilijke jeugd maakte Urán later alleen maar sterker

De jeugd van de Colombiaan was allesbehalve eenvoudig. Op 14-jarige leeftijd verloor hij zijn vader, slachtoffer van drugshandelaren. 'Ik heb zo’n moeilijke jeugd gehad dat daarna elk moment makkelijker was.' Om te overleven verkocht hij loterijtickets in Urrao, waar mensen hem steunden met eten en hulp. Ook de burgemeester bood ondersteuning. 'Ze hielpen me omdat ik nooit klaagde en altijd positief bleef, met de wil om te slagen.'

Vandaag de dag kijkt Uran met trots terug op zijn leven en carrière. Hoewel hij geen Giro of Tour heeft gewonnen, voelt hij zich succesvol. 'Voor mij is het belangrijkste in het leven het leven zelf. Familie, ondernemingen, gezondheid, geluk. Niet alleen wielrennen. Ik ben een belangrijk man geworden, een erkend persoon. Dat is wat echt telt.' Hij zal dan ook niets willen veranderen aan zijn carrière en dat is toch een prettige manier om met wielerpensioen te gaan