Van Aert klopt Pidcock dit keer wél en schrijft Amstel Gold Race op zijn naam

De Amstel Gold Race van 2021 is beslist in een razendspannend slotstuk. Wout van Aert klopte op de finishlijn Tom Pidcock in een sprint, al moest voor dat verdict de finishfoto gebruikt worden. Maximilian Schachmann werd derde.

De Amstel Gold Race van 2021 kende een heel ander karakter dan wat we gewend zijn uit voorgaande edities. Niet alleen was er geen publiek aanwezig bij de Limburgse hellingen, ook het parcours zag er in corona-tijd heel anders uit. Om de veiligheid in Zuid-Limburg te kunnen garanderen, reed het peloton op een afgesloten circuit rond finishplaats Berg en Terblijt.

Wat wél hetzelfde bleef, was dat de Cauberg een van de belangrijkste scherprechters was in het parcours. Samen met de opeenvolging van andere hellingen in het parcours maakte de Cauberg, ondanks dat deze vaak omschreven wordt als niet al té lastig, het toch een zware en slopende koers. Niet voor niets deed het peloton het in de beginuurtjes dan nog relatief rustig. Ze gaven een kopgroep van tien renners wel wat ruimte, maar meer dan vijf minuten voorsprong kregen zij nooit.

In de voorste groep konden we de namen noteren van Edward Theuns en Julien Bernard (Trek-Segafredo), Stan Dewulf (AG2R), Sébastien Grignard (Lotto Soudal), Maurits Lammertink en Loïc Vliegen (Intermarché), Chad Haga (DSM), Ryan Gibbons (UAE), Kenny Molly (Bingoal) en Anders Skaarseth (Uno-X). In het peloton deden de mannen van Movistar het grootste deel van het werk, gesteund door Astana, Jumbo-Visma en Deceuninck-Quick-Step.

Aanvallen in het middenstuk lopen stuk

Lange tijd keken we naar een status quo, maar toen gooide Robert Power de knuppel in het hoenderhok. Hoewel zijn poging niet slaagde, bleek het wel de aanzet tot veel meer demarragepogingen te zijn. We zagen versnellingen van Oscar Riesebeek, Dylan van Baarle en Eddie Dunbar, maar allen kwamen ze niet ver. De tempowisselingen zorgden er echter wel voor dat de voorsprong van de koplopers stevig naar beneden ging.

De spanning in het peloton steeg, wat leidde tot een valpartij. Daarbij waren (schaduw)favorieten Maximilian Schachmann en Mauri Vansevenant betrokken. Beide renners moesten in de achtervolging een jasje uitdoen, maar wisten wonder boven wonder terug te keren aan de staart van het peloton.

In de tussentijd viel het op verschillende fronten niet stil. De kopgroep was uit elkaar geklapt, waarna Vliegen solo voorop kwam te rijden. Een groep achtervolgers met Sonny Colbrelli, Florian Sénéchal, Rui Costa, Tosh van der Sande, Simon Clarke en opnieuw Van Baarle ontsnapte, maar een ijzersterke Primoz Roglic riep dan tot de orde samen met Ide Schelling. In de tussentijd haakten steeds meer renners af. Voor hen zat de koers er met nog dertig kilometer te gaan op.

Poging Schelling strandt op de Cauberg, grote favorieten gaan los

Diezelfde Schelling plaatste vervolgens zélf een aanval. Met een indrukwekkende inspanning raapte hij de overgebleven vluchters op én liet hij ze achter. Hij perste er een solo uit, maar kon niet voorkomen dat hij op de laatste passage over de Cauberg werd ingerekend. Terwijl Roglic pech aan zijn fiets kreeg, demarreerde zijn ploeggenoot Wout van Aert. De grote favorieten, waaronder Julian Alaphilippe, kropen in zijn wiel.

Tom Pidcock nam over van de Belg die hij in de Brabantse Pijl nog wist te kloppen. Hij was niet de enige INEOS-renner die attent was, want ook Richard Carapaz sloot aan bij de kopgroep. Alaphilippe zette alles op alles om de groep niet te laten gaan, maar werd keihard uit het wiel gereden. Het lukte Michal Kwiatkowski (tevens INEOS), Michael Matthews en Schachmann wél om aansluiting te vinden. Iets later slaagde ook Alejandro Valverde daar nog in.

Van Aert, Pidcock en Schachmann nemen de leiding

INEOS Grenadiers probeerde direct de overtalsituatie te benutten. Kwiatkowski ontsnapte en niemand reageerde direct op hem. De Pool, ex-winnaar van de Gold Race, werd niet veel ruimte gegund en toen moesten andere mannen het proberen. Het waren wederom Van Aert en Pidcock die wat afstand namen, ze kregen Schachmann met zich mee.

Het koptrio wist elkaar goed te vinden. Ze draaiden goed rond en verzamelden een voorsprong van ongeveer dertig seconden. Achter hen kon zich ook nog wat organisatie oprichten. Astana had nog enkele mannen mee en BikeExchange zette Esteban Chaves op kop voor Matthews. Daardoor kon het verschil geen hele grote vormen aannemen en bleef het tot de laatste kilometer spannend.

Finishfoto moet duidelijkheid brengen in millimetersprint

Schachmann probeerde zijn medevluchters te verrassen met een aanval, maar de andere twee tenoren zaten direct op zijn wiel. De andere twee vertrouwden op hun sprint en dat was dus ook wat we gingen doen. We kregen een herhaling van de Brabantse Pijl, maar dit keer met een iets andere afloop. Van Aert was dit keer de rappere en de fotofinish moest uitwijzen wie er gewonnen had. De raceradio claimde dat de Belg als eerste over de finish kwam, al bleef dat lang onduidelijk.

Vervolgens kregen we bizarre taferelen te zien. Telefoons van juryleden moesten erbij gehaald worden om te kunnen kijken wie de zege pakte. Na minutenlang in spannend te moeten wachten, kon Van Aert dan eindelijk écht genieten van zijn overwinning.