Van Baarle over zijn mislukte klassiekercampagne: 'Ik deed trainingen met oogkleppen op, achteraf niet slim'

Dit voorjaar was niet bepaald het voorjaar van Dylan van Baarle, die toch op voorhand tot één van de belangrijke troefkaarten van Visma | Lease a Bike werd gerekend. Bij zijn AD-podcast In Koers legde de man uit Voorburg de schuld vooral bij zichzelf weg.

Vorig jaar won de nu 31-jarige Nederlander nog Omloop Het Nieuwsblad, het jaar daarvoor was hij primus in Parijs-Roubaix. Dit jaar kwam Van Baarle echter niet in het klassiekerstuk voor, met bijvoorbeeld zelfs het overslaan van de Hel van het Noorden. Na weken kwakkelen noteren we dan ook vooral zelfkritische woorden bij Van Baarle. 'Ik ben al met al niet goed genoeg hersteld.' De hardrijder werd ziek in aanloop naar Dwars Door Vlaanderen en miste die koers. In de Ronde van Vlaanderen startte hij wél, maar werd hij gevat door de koude, met daarna dus een week later die afmelding voor Parijs-Roubaix. Ook in de Amstel Gold Race - een thuiswedstrijd - ging hij niet van start.

Van Baarle erg zelfkritisch

'Ik heb geprobeerd de trainingen te doen die ik graag wilde doen, terwijl het vaak regende. Als je dan al ziek bent geweest, zijn dat niet de ideale omstandigheden om te kunnen herstellen', vervolgde hij zijn analyse van het voorjaar. 'Dat is achteraf niet slim geweest en daar moet ik lessen uit trekken en dat volgend jaar voorkomen. Ik had ook zelf bij mijn trainers bespreekbaar moeten maken dat ik slechter aan het herstellen was dan normaal. Ik doe zo met oogkleppen die trainingen, dat het voor mij niet uitmaakt wat de omstandigheden zijn. Als het zo in mijn hoofd zit, moet het gewoon gebeuren.'

Volgens Van Baarle zijn het allemaal wel dingen die hem aan het denken hebben gezet. 'Ik heb nu niet goed gecommuniceerd over hoe ik me voelde en ik weet zeker dat als ik dat wel had gedaan dat Mathieu Heijboer, mijn trainer, dan had gezegd dat ik korter moest trainen. Maar soms moet je je hoofd gewoon even keihard stoten om die fouten daarna niet meer te maken', luidt vervolgens zijn harde maar realistische conclusie.