Van der Poel wint waanzinnige Ronde van Vlaanderen na ijzingwekkend slotstuk

Mathieu van der Poel heeft voor de tweede keer in zijn carrière de Ronde van Vlaanderen weten te winnen. De Nederlander wist onder meer Dylan van Baarle te kloppen, nadat hij in de slotkilometer een sûr place met Tadej Pogacar uitvoerde.

Nee, ook in 2022 werd de Ronde van Vlaanderen geen prooi voor Wout van Aert. Het verhaal rond zijn coronabesmetting was vooraf bekend, maar dat betekende niet dat de fans hoefden te treuren om een minder deelnemersveld. Bij Jumbo-Visma hadden ze ondanks de afwezigheid van Van Aert ook nog mannen als Christophe Laporte en Tiesj Benoont in huis, die de afgelopen weken al straalden van een blakende vorm. Achteraf zou blijken dat zij de schoenen van hun Belgische ploeggenoot in deze wedstrijd niet konden vullen.

Kopgroep met Van der Hoorn krijgt weinig ruimte

Zoals dat bij een grote klassieker vaker het geval is, duurde het wel even voordat we de grote namen in actie zouden zien. Het was allereerst de beurt aan een kopgroep van negen renners, met daarbij onder meer Taco van der Hoorn (Intermarché) en Mathijs Paasschens (Bingoal). Zij werden vergezeld door een aardig sterke groep: Sébastien Grignard (Lotto Soudal), Manuele Boaro (Astana), Stan Dewulf (AG2R), Max Kanter (Movistar), Luca Mozzatto (B&B), Lindsay De Vylder (Sport Vlaanderen) en Tom Bohli (Cofidis) waren de strijders van de dag.

Terwijl de koplopers hun voorsprong gestaag wisten uit te bouwen tot bijna vijf minuten voorsprong, was het in het peloton verdacht rustig. De mannen op kop van de grote groep wisten elkaar goed te vinden en zorgden ervoor dat de koplopers niet te veel ruimte kregen. Wie wel te maken kreeg met een heikel moment, was Tadej Pogacar. Na een onoplettendheid kwam de Sloveen tegen de grond, maar hij kon snel weer aansluiting vinden met het peloton.

Een lange tijd kregen we eenzelfde situatie in de koers te zien, maar dat veranderde op zo'n 115 kilometer van de finish. Op dat moment waren de eerste klimmetjes en kasseistroken al achter de rug, waarna de spanning zichtbaar wat begon te stijgen bij de verschillende ploegen. Als een gevolg daarvan konden we enkele valpartijen noteren, maar hierbij waren geen namen betrokken die we aan het eind van de wedstrijd vooraan zouden hebben verwacht.

Pedersen en Bettiol in de aanval

In de heuvelzone waren Jonas Koch en Nathan Van Hooydonck degenen die het bal openden. De twee zorgden daarmee voor een kettingreactie aan aanvallen, waarbij een hoop interessante namen betrokken waren. Onder meer Mads Pedersen, Alberto Bettiol, Zdenek Stybar en Ben Turner waren hierbij betrokken. Zij sloten niet veel later aan bij het duo Koch-Van Hooydonck, waarna we te maken kregen met veertien tegenaanvallers.

Vanaf dat moment ging het hard tegen hard. Door het hoge tempo werd de voorsprong van de oorspronkelijke kopgroep kleiner en kleiner. Extra vervelend voor Christophe Laporte en Anthony Turgis, want de twee Fransmannen waren betrokken bij een valpartij. Na een achtervolging van enkele kilometers sloten beiden één voor één weer aan in het peloton.

Ondanks de grote namen in de achtervolgende groep, waren het niet direct de topfavorieten die besloten om in de tegenaanval te gaan. Het waren juist Tim Wellens, Connor Swift en Kevin Geniets die probeerden de aansluiting bij de groep te maken. Dat kostte echter behoorlijk wat krachten, maar lukte ze wel op 62 kilometer van de meet.

Pogacar schudt de boel door elkaar

In het peloton begon men in te zien dat de groep niet al te veel ruimte moest krijgen. UAE Team Emirates, Bahrain Victorious en Team BikeExchange-Jayco sloegen de handen ineen om de groep terug te halen. Richting de Oude Kwaremont was het verschil dusdanig klein geworden dat het gat in één keer gedicht kon worden door iemand met hele goede benen. En die bleken aanwezig te zijn bij Pogacar. De Sloveen knalde de ene na de andere renner voorbij op de helling en sloot aan voorin.

Van der Poel was in eerste instantie niet op de afspraak, maar de Nederlander wist vervolgens met Stefan Küng en Tom Pidcock in zijn buurt de boel weer te herstellen. Veertig renners groot was de groep vooraan plots, maar lang duurde dat niet. Op de Paterberg werd er direct weer druk gezet. De groep werd stevig uitgedund, terwijl Fred Wright en Dylan van Baarle na de top wat afstand namen van de rest van de favorieten.

Daarna was het nog niet gedaan met de aanvalsdrift van Pogacar. De Sloveen deed ook op de Koppenberg weer een behoorlijke duit in het zakje. Dit keer waren er maar twee renners die zijn wiel konden volgen: Van der Poel, maar ook Valentin Madouas. Het drietal wist even later aan te sluiten bij het duo Wright-Van Baarle, waarna we vijf koplopers in de koers kregen. De achtervolgers verloren op hun beurt juist alleen maar meer terrein.

Pogacar komt niet van Van der Poel af

Op de Kruisberg bestookten de vijf elkaar niet, waardoor alles in de finale zou aankomen op de laatste passage over de Oude Kwaremont en Paterberg. Bij de eerste van deze beklimmingen werd het direct duidelijk wie de twee sterksten van de dag waren: Pogacar voerde het tempo aan, terwijl Van der Poel als een schaduw in het wiel van de Tourwinnaar bleef zitten. De andere koplopers vonden hier hun Waterloo en werden veroordeeld tot een strijd voor de laatste podiumplek.

Ook op de Paterberg was het Pogacar die door bleef rammen. De Sloveen zette aan, maar kon niet meer dan een klein gaatje bij Van der Poel forceren. De renner van Alpecin-Fenix kon op zijn beurt weer op karakter aansluiten bij zijn concurrent, waardoor zij gezamenlijk de top van de beklimming bereikten. De rest zat hier al op een onoverbrugbare afstand.

Sprint-à-deux? Nee!

Na de laatste beklimmingen was er een geschikt moment meer waarop de ene koploper de andere kon bestoken met een aanval. We leken dus weer een sprint-à-deux te zien, maar zo ver kwam het niet. Na een ijzingwekkende sûr place kwamen plots de achtervolgers ook nog terug in het spel. Madouas en Van Baarle smeten zich in de sprint, maar waren niet opgewassen tegen de sterke Van der Poel. De Nederlander had genoeg over om naar de zege te sprinten.

Pogacar raakte volledig ingesloten in de sprint en kwam uiteindelijk niet verder dan een vierde plek in de uitslag. De tweede plek was weggelegd voor Van Baarle, die in de laatste meters nog voorbij Madouas kwam. In de groep daarachter kon Küng nog naar een vijfde plek rijden.

Snel meer.