Van 'Vankletseghem' tot Knox-out en de supersherpa: zo staat Team Evenepoel al op punt

'What a team', schreef Remco Evenepoel na afloop van de tweede rit van de Ronde van de Algarve op zijn Instagram. De Belg zag zijn mede-wolven de koers de hele dag in handen nemen in dienst van hem, maar kon het zelf niet afronden op de Alto de Foia. Toch overheerste er na afloop tevredenheid, want de ploeg slaagde volledig voor de eerste echte test van het jaar. Een overzicht.

'We moeten als ploeg uitgaan van onze eigen kracht en het feit dat we in verschillende situaties de koers aan kunnen gaan pakken', wist Evenepoel vooraf te vertellen, die daarbij aangaf ook aan Wout van Aert als kanshebber te denken. Misschien met het oog op mogelijke hulp gedurende de rit, maar daarbij kwam hij van een koude kermis thuis: de concurrentie liet Soudal Quick-Step al het werk opknappen.

Dat was dan ook het beeld dat we zagen bij de eerste TV-beelden: neo-prof Warre Vangheluwe, een West-Vlaming, nam het peloton de hele dag op sleeptouw achter een kopgroep van acht man. De hardrijder van dienst hintte na afloop op zijn socials al dat er meer van deze dagen aan zaten te komen, waarop kopman Evenepoel weer reageerde: 'Good job Vankletseghem!'

De job van de jonge Belg werd nog wat vermoeilijkt door een putsch van Uno-X, dat op circa 65 kilometer van de aankomst hardrijder Jonas Abrahamsen en klassementskopman Andreas Leknessund vooruit stuurde richting de al vooruitrijdende Martin Urianstad. Desondanks hield hij het vol tot circa vijftig kilometer van de meet, het moment dat het positioneren in het peloton begon. Die taak - niet te onderschatten, want elke ploeg wil daar voorin zitten - namen Pieter Serry en vervolgens Louis Vervaeke op de schouders.

Op dertig kilometer van de aankomst begon men aan de eerste klim van de dag, de Alferce (3 kilometer aan 7,1 procent). Vervaeke nam deze nog voor zijn rekening, maar belangrijker was de afzink naar het volgende obstakel: de Pomba-klim, met zijn 3,8 kilometer aan 7,9 procent de steilste. Mattia Cattaneo, de getatoeëerde hardrijder van dienst, nam hier resoluut de kop met Evenepoel in zijn wiel. Zodoende bleef de Belg, zoals hij het zelf na afloop ook benoemde, in de tricky omstandigheden de gehele tijd gevrijwaard van gevaar.

Op de Pomba zelf posteerde James Knox zich vervolgens al aan het front, terwijl sherpa Mikel Landa zich bekommerde om het eten en drinken van kopman Evenepoel. De Brit wist met het juiste tempo Cattaneo vervolgens nog mee over de top te nemen, waardoor de breedgeschouderde man uit Italië op zijn beurt weer de positie richting de Foia kon verzorgen. Goed uitgedokterd.

Wout van Aert kwam aan de voet van de Foia nog wat bonisecondes afsnoepen, wat exact het moment was dat het over en uit was voor Cattaneo. Knox plaatste zijn neus vervolgens weer in de wind en rekende de nog altijd vooruit rijdende Leknessund in. Onder meer Magnus Sheffield, Geraint Thomas, Filippo Ganna, Andrea Bagioli en Isaac del Toro moesten op dat moment al passen onder het stevige tempo van Knox, die de afgelopen jaren veel met ziektes en blessures kampte na zijn goede intrede bij de profs. Ook Sepp Kuss, concurrent van Visma | Lease a Bike, stuurde op vijf kilometer van de meet nog eens uit om te zien wat de toegediende schade van Knox was.

Knox hield het uiteindelijk tot de laatste tweeduizend meter vol, het moment dat de eerste aanval kwam. Jan Christen, de Zwitserse jongeling van UAE-Team Emirates was zo dapper, maar zag direct de donkere ogen van Landa bij het omkijken. De Bask trok direct door met Kuss en Evenepoel in het spoor. Met zijn klimsnelheid elimineerde hij Van Aert, die op dat moment een gat liet vielen. Een opening die overigens direct gedicht werd door Daniel Felipe Martínez, die daar al op indrukwekkende wijze een eerste cartoucheje kwijtspeelde. Sergio Higuita, Tom Pidcock, Tao Geoghegan Hart en Thymen Arensman volgden.

Landa trok zich vervolgens helemaal uit elkaar om het tempo te handhaven, waarna de langverwachte aanzet van Evenepoel kwam. Opvallend: op het moment dat die zijn versnelling inzette, zat Martínez er eigenlijk al zo'n beetje naast. Evenepoel kijkt een keertje naar links, ziet Martínez en zet nog een tandje bij, waarna de Colombiaan hetzelfde doet en ze een tijdje mano a mano rijden. Met nog tweehonderd meter te gaan is de Zuid-Amerikaanse krijger er definitief voorbij, waardoor hij de laatste bochten zijn eigen lijnen kan rijden. Evenepoel gaat zitten met nog honderd meter te gaan en ziet Martínez zegevieren, maar wint wel mooi tijd op de overige concurrenten.

Die vroege aanzet, op ongeveer 350 meter van de aankomst, was misschien niet de slimste manier. 'Misschien maakte ik een klein foutje door té vroeg te gaan, maar het plan was om iedereen een klein beetje te verrassen', zo liet Evenepoel weten. Toch overheerste de terechte trots op zijn team. 'De ploeg heeft laten zien hoe sterk we zijn, door de hele dag te controleren.' Een mooie vaststelling, met grote doelen als Parijs-Nice en vooral de Tour de France op komst.