Van Vleuten weet al waar haar volgende uitdagingen zullen liggen: 'Graag met jonge atleten willen werken'

Na een imposante carrière zit het profleven van Annemiek van Vleuten er nu toch echt op. Geen trainingskampen, hoogtestages of grote rondes meer. Maar helemaal weggaan uit de sport ziet de 41-jarige ook niet zitten.

De Simac Ladies Tour begin september was de laatste wegkoers van de Vleutense. Daarna heeft ze in wedstrijdverband niet meer op de weg gereden. 'Tot nu toe gaat het beter dan ik had verwacht. Ik denk dat ik na de Tour de France een beetje bang was dat ik geen doel klaar had. Ik was zo doelgericht. Het kostte wat tijd om dat te omarmen', aldus Van Vleuten op Rouleur Live.

Daarbij denkt de renster, die de laatste jaren voor Movistar uitkwam, terug aan haar jongere jaren. 'Als ik terugkijk op mijn studententijd, dan was ik zonder al die doelen echt goed geweest en heb ik zin om een stukje terug te gaan naar die tijd. Ik denk dat ik voor komend jaar blij ben dat niet alles gepland staat.'

Van Vleuten verveelt zich nog niet: 'Heb een lange to-do-lijst'

Maar toch heeft de winnares van alle drie de grote rondes al ideeën om het normale leven enigszins weer op te pakken. 'Iets wat ik heel graag zou willen doen, is aan de mentale kant werken. Ik denk dat dat in de sport in het algemeen een beetje onderschat wordt. Soms concentreer je je alleen op de fysieke kant, maar als je op dit moment wilt winnen – vooral als de fysieke kant al geoptimaliseerd is - moet je een open houding hebben tegenover de mentale kant', legt van Vleuten uit. 'Ik zou graag met jonge atleten willen werken om hen een beetje steun te geven. Ik denk dat dat een rol zou zijn die bij mij zou passen.'

Sinds haar afscheid van het wielrennen heeft Van Vleuten geen moeite gehad om bezig te blijven, zo vertelt ze. 'Ik was bang dat ik me superleeg zou voelen, maar ik voelde me ontspannen. Ik denk dat ik er vrede mee heb. Het is geen probleem om mijn dagen te vullen. Mensen zeggen over de periode na het stoppen als sporter dat je in een gat kunt blijven steken. Het is niet dat je niets meer te doen hebt, het heeft meer te maken met het feit dat je niets hebt om aan te werken. Als ik me verveel, heb ik thuis een lange to-do-lijst. De afgelopen jaren was ik 200-250 dagen per jaar van huis, dus die to-do-lijst werd behoorlijk lang.'