Visma | LaB met lege handen: Pogacar stoomt Isola 2000 op en pakt Jorgenson in extremis terug voor ritzege

Tadej Pogacar heeft de Tour nagenoeg beslist vrijdagmiddag, door zijn vierde ritzege te boeken en weer flink tijd te nemen op Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel. De gele trui demarreerde al vroeg op de slotklim en reed ver weg bij de tegenstand. Op het einde van de klim haalde hij de laatste vluchter bij, Matteo Jorgenson. Een aanval op het geel kwam er niet.

Voorafgaand werd er gevreesd voor deze etappe. Was het niet vanwege de vele klimkilometers in de slechts 144 kilometer lange trektocht over de Vars, de Bonette en de Isola 2000, dan was het wel door de grote hoogte waar de renners mee te maken kregen. Rond 12.30 uur gingen de renners ervandoor vanuit Embrun. De eerste twintig kilometer stond in het teken van de vlucht, die al snel aan de Col de Vars kon beginnen.

Veelbelovende Visma-tandem bouwt rap aan voorsprong, peloton snel klein

Voor de verandering duurde het eens niet heel lang voor een groep een gat kon slaan. De aanstichters waren de Visma | Lease a Bike-mannen. Christophe Laporte, Matteo Jorgenson en Wilco Kelderman moeiden zich van voren, reden een gestaag tempo en hadden gauw een gat van een minuut. Gedurende de hele Col de Vars-bestijging was het een vraagteken wie er zouden aanhaken. Veel renners zaten er kort bij, maar haakten af, anderen kwamen juist succesvol vanuit het peloton de oversteek maken.

Op een gegeven moment kreeg een groep van negen man definitief de zegen: naast Kelderman en Jorgenson hierbij Richard Carapaz (EF), Cristian Rodriguez (Arkéa), Simon Yates (Jayco-AlUla), Jai Hindley (Red Bull), Oscar Onley (dsm-firmenich PostNL) en Nicolas Prodhomme (Decathlon). Twee laatstgenoemde mannen moesten er voor de top al af, waardoor we met zes man sterk doorgingen. Het peloton zakte qua achterstand verder en verder weg.

De Bonette vertelt ons weinig feitelijkheden, als wel een hoop over de verhoudingen in de Tour

Op de rol stond vervolgens de mythische Cime de la Bonette, een reus van bijna 23 kilometer lang. Gehoopt werd op een heus gevecht tussen de klassementsmannen, maar in feite gebeurde er eigenlijk de hele klim niets. Het zestal vooraan werkte goed samen, het peloton reed wel hard omhoog, dunde ook flink uit, maar kwam niet dichterbij de vluchters. De grote winnaar van de Bonette-klim was Carapaz, die de 40 punten pakte, bovenop zijn 20 die hij al had gepakt op de Vars. Hij stond virtueel in de bollentrui. Verder geen beroering tussen de tenoren. Zodoende een status quo in de strijd om het geel en de plekken in de top tien.

En dat vertelde ons eigenlijk nog meer. Want Vingegaard deed geen poging om weg te rijden, terwijl zijn twee ploeggenoten vooraan sterk oogden. De afstand bleef gelijk, de Deen had kennelijk niet genoeg vertrouwen om zijn kaarten op tafel te gooien. Het leek op een definitieve buiging van de regerend Tourwinnaar, die alleen nog de slotklim had om het te proberen. Vingegaard verroerde niet, had geen teamgenoten meer, terwijl Pogacar Adam Yates, Joao Almeida, Pavel Sivakov en Marc Soler lange tijd bij zich zag.

Roer gaat om vooraan: Jorgenson gelanceerd door geweldig sterke Kelderman, maar Pogacar wil ook weer winnen

In de afdaling was duidelijk hoe klein de groep-gele-trui was geworden. Daarin zagen we nog steeds veel UAE, ook aan de start van de klim. Rodriguez moest vooraan lossen, terwijl ook Hindley het verrassend genoeg snel moeilijk kreeg. Kelderman oogde zeer sterk, gaf gas en lanceerde zo Jorgenson, die versnelde. De Nederlander ging goed in het wiel zitten bij Carapaz en Yates, om eventueel later het overtal nog te kunnen gebruiken, mocht de Amerikaan instorten. In de elitegroep had Yates het commando overgenomen en stond de deur open. Carlos Rodriguez toonde aan niet helemaal top te zijn en loste, evenals Derek Gee.

Het tempo van UAE lag zo hoog, dat wegrijden er niet eigenlijk niet in zat. Eerder was het wachten op de versnelling van Pogacar. Vooraan gaven Yates en Carapaz, die opnieuw samen reden, net als woensdag, niet op. Ietsje dichter kwamen ze zeker tot bij Jorgenson, hoewel de man van EF opnieuw de betere leek van de Brit. Toen bij de groep-Pogacar ook Santi Buitrago en Mikel Landa moesten lossen, schakelden Adam Yates en Almeida nog eens op. Op negen kilometer van de aankomst ging Pogi dan zelf maar. Even konden Remco Evenepoel en Vingegaard mee, maar snel was het gat geslagen: het geel ging er rap alleen vandoor.

Jorgenson moet ineens vrezen voor Pogacar in strijd om ritzege, Evenepoel kraakt Vingegaard niet

Intussen kwam Landa terug bij het wit en de bollen, maar Pogacar was écht gevlogen. Hij reed rap een minuut weg bij zijn tegenstanders, en op zes kilometer te gaan was ook Jorgenson weer binnen handbereik. Dit werd nog een bloedstollende strijd om de ritzege. De Amerikaan reed absoluut niet slecht en had zijn energie goed verdeeld, maar de gele adem van de Sloveen hijgde hem simpelweg in de nek.

De rest van de vluchters gingen er al gauw aan, al hielden Yates en Carapaz lang stand. Ondertussen probeerde Evenepoel Vingegaard nog te lossen, maar de bollentrui gaf geen krimp en bleef in het wiel van het wit zitten. Met nog drie kilometer te gaan werd het penibel voor Jorgenson, die nog een halve minuut had. Maar het ging snel. Een haast tragisch beeld voor Visma | Lease a Bike, dat zelfs de ritzege niet kon bemachtigen. Op 1,8 kilometer was het gedaan en Pogacar reed in no time weg bij de laatste vluchter. De laatste hectometers vormden voor hem een ereronde op de plek waar zijn hoogtestage plaatsvond.

Jorgenson, Simon Yates en Carapaz kwamen nog relatief dichtbij binnen, daarachter waren het Evenepoel en Vingegaard die nog een klein sprintje waagden. Beide heren kwamen samen binnen op liefst 1.42 minuut van Pogacar. Laatstgenoemde neemt zo toch wel een heel stevig voorschot op de eindzege in Nice.

Uitslag etappe 19 Tour de France 2024

Results powered by FirstCycling.com