Vooral Dumoulin en Roglic zorgen in nieuwe docuserie van Jumbo-Visma voor een brok in de keel

Ik nam nog maar een extra slokje van m'n Spa Blauw op het tafeltje naast me. In de hoop de brok in mijn keel weg te slikken, bleef ik tegelijkertijd bijna ademloos naar het geïmproviseerde bioscoopscherm kijken in een knus opgezette ruimte bij Move in Amsterdam. Ja, de docuserie 'All in: Team Jumbo-Visma' raakte de juiste snaar...

Op het scherm is Tom Dumoulin zojuist op een bed geploft, ergens op een hotelkamer in Italië. De Nederlander kwam na een (prachtig in beeld gebrachte) hoogtestage in Colombia nog één keer vol goede moed als klassementsman naar de Giro d'Italia, de ronde die hij in 2017 won. In de tweede week zat het er door aanhoudende rugklachten op. 'Ik ben helemaal uitgewrongen', horen we hem vlak na zijn opgave zeggen in de bus. Enkele uren later op zijn hotelkamer volgt het moment waarop we in beeld zien dat zijn carrière erop zit. Eerst een zucht, dan breekt z'n stem en dan een snik. 'Mag de camera even uit alsjeblieft?'

Op de première-avond van de zesdelige docuserie 'All In: Team Jumbo-Visma' zien de genodigden twee afleveringen. De eerste gaat over de Giro van Koen Bouwman en Dumoulin. Een verschil van water en vuur. We zien kopman Dumoulin op de eerste bergop aankomst al lossen. 'Dat was het dan', zegt men in de ploegleiderswagen. 'Hier vreesden we al voor', klinkt het ook. Merijn Zeeman heeft in het begin van de aflevering uitgelegd hoe Jumbo-Visma er met een speciale aanpak vol vrijheid voor heeft geprobeerd te zorgen dat Dumoulin nog één keer wereldtop zou zijn. 'Maar dat is hij niet meer', luidt de harde conclusie.

Hoe tragisch mooi is het succes aan de andere kant van Bouwman. Succes waar Colombia-trainingsmaat Dumoulin in emotionele beelden nog het meest blij mee lijkt te zijn. Bouwman wint twee ritten en de bergtrui, de eerste etappezege met dank aan Dumoulin. Die rijdt zichzelf helemaal leeg voor z'n ploeggenoot, tot verbazing van alle ploegleiders in de auto. 'We gaan voor jou', zegt Tom stellig. Als Bouwman het sprintje heuvelop heeft gewonnen, zakt de eerste brok in mijn keel. 'Ik ben geen kopman, ik heb alleen het talent van een kopman', zou Dumoulin later zeggen. De ritzege van Bouwman was het ultieme bewijs.

Dat we de laatste uren van Dumoulin als prof zo uitgebreid en intiem in beeld krijgen, is een zegen en een vloek tegelijk. Je wil hem helemaal niet zo zien, maar aan de andere kant leer je door deze beelden ook begrijpen waarom alles ging zoals het ging. Waarom hij een sabbatical nam, waarom hij terugkeerde, waarom hij in een geknutselde rol van medekopman de Giro deed en hoe hij mentaal volledig brak toen het fysiek weer niet lukte. Of Dumoulin de beelden zelf ooit gaat bekijken... Misschien beter van niet. Dat hij mij bijna een traantje liet wegpinken door de puurheid op het scherm, zegt veel over de grootheid die Tom Dumoulin is als sporter, en vooral als mens.

Tekst gaat verder onder de foto

We zien héél even het mans achter de stoïcijnse Roglic

Eenzelfde emotie volgde in de tweede aflevering (officieel de vierde), waarin de Tour de France centraal staat. Had je mij van tevoren gezegd dat ik geëmotioneerd zou raken van Primoz Roglic, dan had ik dat niet geloofd. Roglic emotie? Zelfs na zijn verloren Tour in 2020 zagen we de echte knak niet terug, toen de NOS hem tot in de auto volgde. Er was wel wat boosheid over de sterke Tadej Pogacar, die hem het geel op de voorlaatste dag ontfutselde. Maar zoals ik Roglic zag in 'All In', zo zag ik hem nog nooit. En met mij ongetwijfeld velen, als de documentaire straks te zien is op Amazon Prime.

De Tourzege van Jonas Vingegaard grijpt aan, de grinta binnen de hele Jumbo-ploeg is prachtig in beeld gebracht, tot aan het gezinnetje van Vingegaard en natuurlijk de geweldige Granonetappe aan toe. Maar als Roglic (die voor de Tour uitspreekt dat hij voor de titel gaat) in de kasseienetappe door een hooibaal hard tegen de grond gaat, volgt die brok in mijn keel weer. Als hij volledig gehavend de bus instapt, zien we héél even het mens achter de altijd stoïcijnse goedzak. Troostende klopjes op zijn zere schouder worden even niet begroet met een lach, of een grap. Hij gaat in een hoekje zitten en buigt het hoofd. Als hij even later weer staat te roepen dat het best een oké dag was tot aan de crash, beklijft vooral de scène ervoor.

Tijdens de Tour wisten we het al wel, maar in de docu wordt op ontzettend bijzondere wijze aangetoond dat Roglic fysiek volledig geruïneerd toch zorgt voor de beslissing in de Tour. Hoewel hij niet eens van zijn fiets kan stappen en de bustrap bijna niet op komt, is hij de spil in het plan van Jumbo om Pogacar te kraken richting de Granon. Het lukt, omdat Roglic er in slaagt om nog zo'n vijf á zes demarrages uit zijn lichaam te persen. Als Vingegaard na de etappe in het geel bij het hotel aankomt, legt Roglic zijn hoofd in een vraag om troost op de schouder van zijn vrouw in de achtergrond. Vier dagen later - op weg naar de Pyreneeën - stapt Roglic niet meer op, hij heeft zijn plicht gedaan. Hij heeft zijn lichaam tot diep in het rood gestuwd, voor het geel van Vingegaard.

De documentaire 'All-In: Team Jumbo-Visma' is vanaf 1 maart te zien via Amazon Prime. Als de andere vier afleveringen van hetzelfde niveau zijn en dezelfde diepgang hebben, dan mag het met recht een aanwinst voor de wielersport worden genoemd. Ook vooral omdat de serie verder gaat dan de aangekondigde Netflix-serie over de Tour de France van 2022. En ook vooral omdat we een écht kijkje achter de schermen krijgen, waarvan al het bovenstaande slechts een paar korte fragmenten waren.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)