'Wat als' bestaat niet in het hoofd van Mads Pedersen, die eerdere anekdotes over Mathieu van der Poel oprakelt

Ook voor Mads Pedersen en Lidl-Trek zitten de kasseiklassiekers erop. De Deense kopman van de Duits-Amerikaanse formatie begon 2025 met het absolute doel om een Monument te winnen, maar moest na Parijs-Roubaix huiswaarts zonder Monumentale overwinning. In Roubaix had het zo ver kunnen komen, tot pech hem volledig wegvaagde van voren. Al bestaat 'wat als' niet in het het hoofd van de pragmatische Pedersen.

Op 71 kilometer van het einde bestond de kopgroep in Parijs-Roubaix uit Mathieu van der Poel, Jasper Philipsen, Tadej Pogacar, Stefan Bissegger en Pedersen zelf. De Deen kwam daar terecht na voortreffelijk werk van zijn Lidl-Trek-ploeg. Zij zagen Edward Theuns en Jasper Stuyven vroeg wegvallen, maar Daan Hoole, Mathias Vacek en Tim Declercq zorgden ervoor dat de kopman in optimale positie aan de eerste stroken kon beginnen.

Pedersen nam daarna meermaals zelf initiatief en kwam op die manier volkomen terecht in de kopgroep van vijf, tot hij op zeventig kilometer van de meet in goede positie te maken kreeg met stootlek. Weg van voren en realistisch gezien ook wegkansen, zo begreep de Deen. Hij probeerde de achtervolgende groep - na van wiel te hebben gewisseld met Daan Hoole - nog te porren om de sprong naar voren proberen te maken, maar dat bleek teveel gevraagd. Een derde plek was het maximaal haalbare en daar kwam hij dan ook terecht, na Wout van Aert en Florian Vermeersch geklopt te hebben in een sprintje.

Lees verder onder de tweet!

Persconferentie Mads Pedersen na afloop Parijs-Roubaix 2025

Mads, heb je al een antwoord op de beroemde 'wat als?'-vraag?
'Nee, en dat antwoord wil ik ook niet geven. Want we gaat het nooit weten en ik ga daar niets over zeggen. Het is als, als, als. Ik had veel pech op een slecht moment en dat is het verhaal. Het is wat het is en niet wat als.'

Hoe voelde je je tot dat moment?
'Ik voelde mijzelf heel goed en de ploeg leverde oprecht een gigantisch goede prestatie door me telkens van voren af te zetten en veel op kop te rijden. Alles verliep heel goed, tot dat moment.'

Er waren redelijk wat lekke banden. Kwam dat door de regen?
'Dat heeft naar mijn mening niets veranderd. Of het nu regent of niet, die lekke banden zie je toch wel. Als je een steen raakt, ben je gezien. Dat is voor iedereen zo.'

Lees verder onder de video!

Was het lastig om daarna een switch te maken?
'Je móet wel. Als je teruggeslagen bent, moet je je richten op wat daarna komt. Op dat moment reden we nog niet eens voor het podium in de achtervolgende groep, maar je weet ook: in Parijs-Roubaix kan er van alles gebeuren. Als je blijft vechten, kun je alsnog op het podium terechtkomen. Zoals we ook daadwerkelijk hebben gezien.'

In de finale kwam je met Wout van Aert en Florian Vermeersch te zitten. Had je het idee dat je de sterkste was van die drie?
'Nee, helemaal niet. Ik wilde dat zij ook zouden rijden op de kasseistroken, dus daar moesten zij ook wat werken. Het leek er ook wel op dat zij om beurten aan wilden vallen, maar ik probeerde het tempo hoog te houden en zo de sprint aan te vangen. Gelukkig was ik nog sterk genoeg.'

Twee weken geleden noemde je Mathieu een monster, maar hoe zou je hem nu omschrijven?
'Dat monster is niet verdwenen, dus ik denk dat ik hem bij die status laat.'

Is het jammer dat je de komende niet niet tegen hem zal strijden? (Pedersen rijdt Giro en Kopenhagen, Van der Poel de Tour, red.)
'Ik kijk er naar uit om niet tegen hem en Tadej te rijden. We moten juist genieten van de gevechten die we met elkaar hebben, en niet te gemakkelijk verwachten dat het maar zo'n mooie strijd gaat worden. Mathieu en Tadej doen de Tour, maar dat is een compleet andere aanpak. Dat moeten de mensen accepteren en we zouden maar beter juist van deze gevechten in de klassiekers genieten. En dan is het weer twaalf maanden wachten.'

Hoe uniek is dit?
'Dat is aan jullie jongens. Wij genieten van het koersen tegen elkaar. Tot volgende week.' (grijnst)