Onbedreigd spurtte Wiebes naar wereldtitel Scratch: 'Voelde toch alsof ze mij zouden passeren'

Lorena Wiebes heeft bij haar eerste deelname aan het WK baanwielrennen gelijk haar naam gevestigd. De Nederlandse, vooral actief als wegrenster, sprintte de tegenstand op het onderdeel Scratch op fietslengtes. 'Het is nog niet helemaal ingedaald, maar het is fantastisch om deze wedstrijd te winnen; het is een geweldige ervaring op deze baan', jubelt ze na afloop.

De Scratch kende weinig aanvallen en het was vooral een groot gevecht voor de beste posities, iets waar Wiebes op de weg maar al te goed bekend mee is. Naarmate de laatste ronde dichterbij kwam, schoof ze geleidelijk op. Even werd het spannend toen ze met favoriete Jennifer Valente om de positie moest knokken. Ze won die echter, waarna ze iedereen er overtuigend oplegde. 'Het was voor mij een perfecte race, en een perfecte sprint', aldus Wiebes.

Wiebes toonde zich de voorbije weken als een ware alleskunner. Zo won ze enkele weken geleden brons op het WK Gravel, waarna ze vervolgens in de Simac Ladies Tour weer doodleuk drie sprints op de weg won. Hoe lukt het haar om drie disciplines in zo'n korte tijd vlekkeloos te combineren? 'Het belangrijkste is om er plezier in te hebben, en ik heb behoorlijk wat plezier in het fietsen op gravel, de weg en de baan', legt ze uit.

Lees verder onder de foto!

Wiebes: 'Uiteindelijk kwam er niemand meer overheen'

'Het is een mooie ervaring op de baan en het heeft perfect uitgepakt', vervolgt Wiebes, die bevestigt dat er meer komt na dit WK-uitje. 'Ik hoop volgend jaar wat meer wedstrijden op de baan te rijden en deze trui te tonen. Het is een waanzinnige ervaring; echt crazy.

In de finale hield Wiebes het hoofd koel, maar van een concreet plan van aanpak was geen sprake. Ze wilde de wedstrijd onbevangen aanpakken. 'We hebben aardig wat scenario's geprobeerd op training. Ik zei echter tegen de coach dat ik het op gevoel zou doen. En mijn gevoel zei mij dat ik op anderhalve ronde moest gaan. Toch had ik in de laatste ronde het gevoel dat ze mij zouden passeren. Ik zei echter tegen mezelf: zo hard als je kan naar de finish. En uiteindelijk kwam er niemand meer overheen.' Beter gezegd, er kwam ook maar niemand in de buurt.