Ben O'Connor

Ben O'Connor is een Australische wielrenner die voornamelijk goed uit de voeten kan in het klim- en rondewerk. Op In de Leiderstrui lees je al het nieuws over deze wielrenner. 

O'Connor begon zijn profloopbaan in 2017 bij Dimension Data, de inmiddels ter zielen gegane Zuid-Afrikaanse profploeg. Dat seizoen boekte hij meteen zijn eerste profzege: een rit in de Ronde van Oostenrijk. Het jaar erna werd hij gelijk voor de leeuwen gegooid in de Giro d'Italia, waar hij op weg leek naar een top tien-notering in het algemeen klassement. Een valpartij enkele dagen voor het einde zorgde er echter voor dat zijn kansen waren verkeken. 

In 2019 had O'Connor een minder jaar: voor het eerst wist hij geen zege te boeken. In het coronajaar 2020 ging het bij NTT Pro Cycling, de opvolger van Dimension Data, al heel wat beter. Vroeg in het seizoen won hij in Besseges, om later dat jaar één van de meest aanvallende renners in de Giro te worden. De kroon op al dat aanvalswerk werd een ritzege op de Madonna di Campiglio. 

O'Connor breekt definitief door in Tour de France

Met die goede prestaties in de Giro versierde O'Connor een contract bij AG2R Citroën voor 2021, waar hij flink wat indruk maakte. Na top tien-plekken in de Ronde van Romandië en het Critérium du Dauphiné mocht hij als kopman naar de Tour de France. Een valpartij in rit één leek roet in het eten te gooien, maar O'Connor knokte zich sterk terug. Hij won de negende rit naar Tignes en stond zo ook weer goed in het klassement. Die plek wist hij vast te houden en uiteindelijk eindigde O'Connor als vierde in de Tour de France. AG2R Citroën verlengde meteen het contract van zijn talentvolle klimmer tot en met 2024, waardoor O'Connor de komende jaren de kopman van deze Franse ploeg zal zijn.

O'Connor liet in 2022 ziet met vlagen met de beste mee te kunnen. Vooral in de kleine rittenkoersen was de Australiër competitief. Zo won hij een rit in de Ronde van Catalonië en werd hij zesde in het klassement. Een vijfde plek in Romandië volgde, waarna O'Connor met een derde plek in het Critérium du Dauphiné liet zien klaar te zijn voor de Tour de France. Helaas liep dat uit op een deceptie. Na een val in de tweede etappe was O'Connor al kansloos voor een goed klassement. Bij een tweede val in de achtste etappe scheurde hij zijn bilspier en was hij gedwongen de dag daarna af te stappen.

Na de deceptie van de Ronde van Frankrijk richtte O'Connor zich op de Vuelta. Hier presteerde hij degelijk, maar kwam hij niet in de buurt van de vierde plek die hij een jaar eerder in de Tour de France. Een achtste plek in Madrid was nog steeds een positief resultaat na een moeilijke periode. 

Een moeizaam 2023, maar O'Connor komt in 2024 ijzersterk terug

In de Tour van 2023 zit het ook niet mee voor de Australiër. Al in de tweede etappe verliest O'Connor al meer dan een minuut. Nadat hij nog meer tijd verloor in de eerste twee weken, richtte hij zich op dagsuccessen. In de laatste week van de Tour wist hij zich te herpakken en reed hij in twee vlakke etappes naar een podiumplek. Uiteindelijk eindigde O'Connor als zeventiende in het algemeen klassement. Ook in andere koersen weet de man van AG2R-Citroën niet veel indruk te maken. De hoogtepunten dit seizoen voor O'Connor zijn een derde plek in het eindklassement in de Critérium du Dauphiné en een zesde plek in de Tour de Jura.

In 2024 was de renner van Decathlon AG2R La Mondiale gebrand op revanche. Na een sterk voorjaar, met ereplaatsen in onder meer de UAE Tour en de Tirreno-Adriatico, liet O'Connor zich onmiddelijk zien in de Giro d'Italia. Hoewel hij niet opgewassen was tegen de oersterke Tadej Pogacar eindigde hij als vierde in het eindeklassement. Vervolgens sloeg hij de Tour de France over om te starten in de Ronde van Spanje. Na een matig begin sloeg hij toe in rit zes: hij won de etappe en veroverde bovendien de leiderstrui: nummer twee Primoz Roglic had bijna vijf minuten achterstand. Na twee weken vechten was ook deze Sloveen een maatje te groot, maar met ritwinst en een tweede plek was O'Connor een van de verrassingen in de ronde. In Zürich verraste hij bovendien vriend en vijand met een geweldig WK, waar hij tweede werd achter, jawel, Pogacar. Na het fantastische seizoen koos de klimmer voor een nieuw avontuur: hij tekende voor Jayco AlUla om daar kopman te worden van de enige Australische profploeg.