Na een zilveren plak op het EK en WK wielrennen gaat Van Aert voor goud op het WK gravel: 'Ken het gebied niet'

Wout van Aert won op 2 oktober de Coppa Bernocchi, sloeg de Tre Valli Varesine van 3 oktober over, rijdt op 5 oktober de Gran Piemonte en gaat op 8 oktober voor de regenboogtrui op het WK gravel. Vooral in die laatstgenoemde wedstrijd heeft de sterkhouder van Jumbo-Visma veel zin, zo geeft hij te kennen in een persbericht van de organisatie.

Geen Ronde van Lombarijde voor Van Aert, die alles op alles zet om er in het eveneens in Italië gelegen Veneto met de wereldtitel in het gravel vandoor te gaan. 'Ik begon het te waarderen in het covid-jaar. Het stelde me in staat nieuwe routes en wegen te ontdekken tijdens de training. Ik volgde de snelle opkomst van de sport dan ook op de voet. Dit jaar was ik op zoek naar een doel voor het seizoenseinde, en het WK gravel leek het me meest interessant', duidt hij zijn liefde voor de discipline.

Van Aert heeft WK gravel-parcours al een beetje bestudeerd

Op zowel het EK als het WK wielrennen snelde Van Aert op de wegrit naar een zilveren plak. Een gouden medaille op de gravelfiets zou volgens hem een groot deel van die vieze smaak wegnemen. 'Ik heb de route online al een beetje bestudeerd, ik weet dat er een aantal lastige stukken zullen zijn, maar vanaf donderdag ben ik er en ik zal proberen deze zo goed mogelijk te ontdekken, want bij gravelraces is het essentieel om de route te kennen. Ik ken de provincie Treviso en het gebied met de heuvels niet, ik ben nog nooit in dit deel van Italië geweest. Ook om deze reden kijk ik uit naar het weekend', is hij enthousiast.

Het EK gravel, waar Van Aert niet aan het vertrok stond, werd bij de mannen elite en vrouwen elite respectievelijk gewonnen door Jasper Stuyven en Lorena Wiebes (eigenlijk Tiffany Cromwell): twee wegrenners dus. Het 'asfaltparcours' in Oud-Heverlee zorgde voor consternatie bij de pure gravelspecialisten, die daarbij stelden dat er op het wereldkampioenschap nóg minder grindstroken te bekennen waren. 'We haalden een gemiddelde snelheid van 33 kilometer per uur. Dat kan echt in geen enkele wedstrijd in de World Series', vertelde gravelster Tessa Neefjes aan In de Leiderstrui. Het zijn toch juist de specialisten in het gravellen waar Van Aert het meest bang voor is. 'Renners uit de WorldTour zijn zeker rivalen, maar ik zal ook aandacht moeten besteden aan de gravelspecialisten, die misschien niet zo bekend zijn en voor een verrassing kunnen zorgen. Dit zijn races waarbij het ingewikkeld is om een duidelijk beeld te hebben van wat er op het parcours gebeurt, dus je moet altijd heel scherp zijn.'