Ten Dam laat opzienbarende vermogens in Unbound-eindsprint zien: 'Dat is nog niet zo slecht!'

Unbound is een wielerwedstrijd die bekendstaat als de meest prestigieuze koers over gravel, grind en steentjes. De bijna 330 kilometer lange overlevingstocht, die doorgaans wordt verreden in de Amerikaanse staat Kansas, werd in 2022 gewonnen door Ivar Slik. De editie van 2023 kende geen Nederlandse winnaar, daar de Amerikaan Keegan Swenson er met de overwinning vandoor ging. Laurens ten Dam, fervent deelnemer aan de race, finishte op een knappe vierde plaats en deed na afloop van de koers via Instagram zijn persoonlijke evaluatie uit de doeken.

Ex-wielercollega Thomas Dekker is heden ten dage een bijzonder goede vriend van Ten Dam. Het duo trekt regelmatig samen op pad op te trainen, neemt tezamen een podcast op en doet talloze andere wieler- en gravel-gerelateerde activiteiten met z'n tweetjes. Dekker volgde Ten Dam dan ook tijdens Unbound, waarbij hij de geïnteresseerden middels Instagramverhalen op de hoogte hield van het reilen en zeilen in de Verenigde Staten. Na afloop vroeg Dekker Ten Dam om een analyse, waarna laatstgenoemde begint over het aantal wattages dat hij in de eindsprint nog wist te trappen. 'Toch nog bijna 1000', stelt de 42-jarige coureur met een lach.

'Toen vond ik dat ik het toch wel een keertje zelf moest proberen, dus ben ik aangegaan op zo'n vijftien kilometer van de meet', blikt Ten Dam terug op zijn Unbound-avontuur

'In het begin van de koers kregen we echt veel modder voor de kiezen', duidt Ten Dam. 'Ik kwam al vrij snel op achterstand te zitten, maar samen met een paar sterke jongens wist ik de aansluiting weer te maken. Op een gegeven moment kwam ik in de eerste groep te zitten. Die bestond toen uit een man of tien. Na 87 kilometer kreeg ik echter te kampen met een lekke voorband. Die moest ik dus zelf zo snel mogelijk weer in orde zien te krijgen.'

Die lekke band resulteerde er uiteindelijk in dat de ex-Rabo-prof een gat van twee minuten moest dichten. Na vijftig kilometer achtervolgen slaagde de man uit Zuidwolde in zijn missie. Ten Dam haakte zijn wagonnetje aan bij het leidende elite-groepje en kon zich opmaken voor de ultieme slotfase. 'De laatste veertig kilometer gingen ze gewoon draaien. Er werd gewoon niet gedemarreerd. Dat was voor mij niet zo verkeerd, want ik was de slechtste in die groep. Toen vond ik dat ik het toch wel een keertje zelf moest proberen, dus ben ik aangegaan op zo'n vijftien kilometer van de meet. Helaas kwamen ze me telkens terughalen. Maar uiteindelijk word ik dus vierde in de sprint van een man of acht. Dat is nog niet eens zo slecht!', sluit hij optimistisch af.