Column: Extra schermen, blikjes Red Bull en nachtmerrie van landsbestuurders

Een nieuwe wielerkalender werd dinsdag gepresenteerd. In een maand of drie moeten bijna alle grote koersen van de oude kalender worden afgewerkt. Klassiekers tijdens de Giro en zelfs een overlap tussen de Giro en de Vuelta. Een kalender van de hoop, maar ook van een hoop bedenkingen.

Net als vele andere mensen snak ik naar een stukje live-sport. Natuurlijk heb ik de finish van de Amstel Gold Race van vorig jaar met genoegen nog een keer gekeken. Real Madrid - Ajax kon ik ook prima nog een keer zien en oudere wedstrijden van het Nederlands elftal zijn ook prima te versmaden. Maar toch, het al kennen van de uitslag, en vaak zelfs het hele verloop, halen toch een groot deel van het plezier weg.

Extra schermen en paar blikjes redbull op 25 oktober

Met de nieuwe kalender zou dat geen probleem zijn. Sterker nog, het is eerder het tegenovergestelde. Een overlap tussen koersen is in het wielrennen niet vreemd. Denk maar aan de combinatie Parijs-Nice en Tirreno Adriatico. Na de finish van de één altijd lekker schakelen naar de ander. Als alles doorgaat wordt zondag 25 oktober een topsportdag voor de kijker thuis. Wat extra schermen moeten worden aangeschaft, plus een paar blikjes Red Bull, voor opperste concentratie. De laatste rit van de Giro, een prachtige rit in de Vuelta met de Tourmalet en Parijs-Roubaix voor zowel mannen als vrouwen. Als dat geen vierkante ogen worden...

Alleen het denken aan zo’n dag doet mijn hart al sneller slaan. Ondanks dat ik weet dat het bijna onmogelijk is dat het allemaal doorgaat. Sterker nog, ik zou al enorm blij zijn als er überhaupt één van de koersen doorgaat dit jaar. Een rondreizend peloton door heel Europa (en eventueel ook nog China en Canada) is op dit moment de nachtmerrie van iedere landsbestuurder. De al beruchte tweede golf zit bij een ieder in het achterhoofd.

Kalender zorgt voor hoop, iets om naar uit te kijken

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de invulling van een koers. Zonder publiek? Iedere dag testen? Hele hotels ontsmetten? In groepjes van drie naar de eetzaal? En hoe wordt het allemaal geregeld qua reizen per vliegtuig, quarantaines en ziekenhuisopnames bij crashes of andere ongelukken? De kalender is in dat opzicht slechts een startpunt, één waar nog veel meer haken en ogen aan zitten dan alleen de vraag of die races an sich kunnen worden afgewerkt over een paar maanden.

Is het realistisch om te hopen op drie maanden bomvol wielrennen? Nee, niet echt. Natuurlijk moeten er koersen gepland worden voor het geval het wel mogelijk is, daar moet je op tijd mee beginnen. Maar op dit moment beschouw ik de kalender als een onderdeel om om te gaan met de situatie waar we met zijn allen in zitten. Het zorgt voor hoop, iets om naar uit te kijken. En dat kunnen we momenteel allemaal wel een beetje gebruiken. (foto: Sirotti)

Aljan Wassens