Jakob Fuglsang

Jakob Fuglsang is van oorsprong mountainbiker, maar maakt al jarenlang furore op de weg. Sinds 2013 rijdt de Deen voor Astana, waar hij zijn grootste successen boekte en onder meer Milaan-Sanremo en de Ronde van Lombardije wist te winnen. Bij Israel-Premier Tech zit hij echter vanaf 2021 in de herfst van zijn carrière.

Fuglsang: Van mountainbiker tot wielrenprof

Jakob Fuglsang begon zijn carrière als mountainbiker, waarbij hij zelfs uitkwam op de Olympische Spelen van 2008 in Beijing. Hij eindigde daar op een 25e plaats, maar legde daarna de focus op het wegwielrennen. In datzelfde jaar won hij ook voor het eerst de Ronde van Denemarken, zijn thuiswedstrijd. Een kunstje dat hij in 2009 en 2010 nogmaals dunnetjes overdeed. Het was nog in het begin van zijn carrière, toen hij 23 jaar oud was en reed voor Team Designa Kokken en vanaf 2009 voor Saxo Bank. 

Bij Saxo Bank wist hij in zijn eerste jaar naast de Ronde van Denemarken ook zesde te worden in de Dauphiné en de Ronde van Slovenië te winnen. Later dat jaar mocht hij starten in zijn eerste grote ronde, de Vuelta a España. Dat deed hij niet onverdienstelijk, want hij wist twee keer derde en één keer tweede te eindigen in een etappe. Na de Vuelta wist hij ook nog tweede te worden in de Giro dell'Emilia, gewonnen door Robert Gesink. In de jaren die volgde bewees hij zijn waarde in kleinere rondes en liet hij af en toe zijn gezicht zien in de heuvelklassiekers. Hij boekte mooie ereplaatsen in de Ronde van Zwitserland en ging zich meer richten op klassementen. 

Overstap naar Astana in 2013

In 2013 maakte Fuglsang de overstap naar het Kazachse Astana. Daar reed hij in zijn eerste jaar een zeer verdienstelijke Tour de France, met vier top-10 noteringen en een zevende plaats in het eindklassement. Later dat jaar stond hij Vincenzo Nibali bij toen hij tweede werd in de Vuelta a España. In 2014 boekte de ploeg een groot succes door met Nibali de Tour de France te winnen. De hele ploeg werkte voor de Italiaan, zo ook de Deen. Zijn fraaiste stukje was in de gewonnen kasseienetappe van Lars Boom, waarin hij met zijn kopman een groot gat sloeg ten opzichte van de concurrentie. 

In 2015 liet de Deen zich voor het eerst echt zien in de heuvelklassiekers, met top-10 noteringen in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. in 2016 reed Fuglsang voor het eerst de Giro d'Italia, waarin hij eenmaal als tweede eindigde en als twaalfde zichzelf terugzag in het eindklassement. Die Giro d'Italia werd gewonnen door zijn kopman Nibali. Later dat jaar zette de toen 31-jarige Fuglsang een mooie prestatie neer door op de Olympische Spelen achter Greg Van Avermaet als tweede te eindigen in de wegwedstrijd.

Fuglsang stoot door richting wereldtop

In de jaren die volgde bleek de Deen nog steeds goed uit de voeten te kunnen in de kleinere rondes en klassiekers. In 2017 won hij twee etappes en het eindklassement in de Dauphiné en in 2018 noteerde hij opnieuw top-10 noteringen in de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken Luik. Daarnaast won hij een etappe in de Ronde van Romandië en eindigde hij als tweede in het eindklassement van de Ronde van Zwitserland. In 2019 kwam dan eindelijk de doorbraak met een echt grote zege. Hij begon het jaar al goed met een overwinning in het eindklassement van de Ruta del Sol en een tweede plek in de Strade Bianche, achter Julian Alaphilippe. Daarna won hij een etappe in de Tirreno-Adriatico en werd hij derde in het algemeen klassement, achter Primoz Roglic en Adam Yates.

Zijn echt grote doorbraak in de klassiekers was in het drieluik Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. In de Nederlandse klassieker werd hij op het laatste moment nog bijgehaald door Mathieu van der Poel, maar wist hij toch nog een derde plek te noteren. Een paar dagen later in de Waalse Pijl moest hij alleen Julian Alaphilippe voor zich dulden, maar vier dagen daarna wist hij een grote zege te boeken door solo aan te komen in Luik-Bastenaken-Luik. Het was zijn eerste monument. Het betekende nog niet het einde van zijn successen, want later won hij ook nog het klassement de Dauphiné en een etappe in de Vuelta. Op het einde van het seizoen wist hij ook nog een vierde plek te noteren in de Ronde van Lombardije. 

Fuglsang richt blik op klassiekers, en met succes

In 2020 ging hij door met winnen en wederom in de Ruta del Sol. Corona maakte meteen een einde aan zijn voorseizoen, maar na de coronabreak kwam hij weer sterk voor de dag. Hij eindige als vijfde in de Strade Bianche en werd tweede in de Ronde van Polen. Daarna boekte hij wederom een groot succes door zijn tweede monument te winnen. In de Ronde van Lombardije wist hij George Bennett, Aleksandr Vlasov en Bauke Mollema ruim achter zich te houden. Even later werd hij ook nog vijfde op het wereldkampioenschap en deed hij als afsluiter van het seizoen voor de tweede keer mee aan de Giro d'Italia. Daar wist hij geen potten te breken, maar haalde hij wel zes top-10 noteringen en een zesde plek in het eindklassement. Het was voor Fuglsang reden om uit te spreken dat de focus meer en meer zou gaan op de klassiekers.

Fuglsang zit vanaf 2021 in herfst van zijn carrière

Vanaf 2021 gaat het bergaf met de wielercarrière van Jakob Fuglsang. Op een negende plek in de Strade Bianche en een podiumplek in de Ronde van Zwitserland na breekt de Deen geen potten meer in het voorjaar en geraakt hij in geen enkele klassieker meer in de top tien. Als klap op de vuurpijl eindigde zijn zestiende grote ronde in mineur, toen hij voor de allerlaatste etappe van de Tour de France moest opgeven wegens ziekte. De Deen ging op zoek naar een nieuw elan bij Israel-Premier Tech.

Het jaar nadien was echter een kopie van zijn mislukt 2021: geen toptienplaats in de klassiekers, een podiumplek in de Ronde van Zwitserland en een opgave in de Tour. Deze keer stapte hij wel al in rit zestien af met een gebroken rit. Fuglsang kende nochtans een goede aanloop voor la Grande Boucle met winst in de Mercan'Tour Classic Alpes-Maritimes, tot op heden zijn laatste winst als profrenner. 

In 2023 kampt de intussen 38-jarige Deen met een teelbalontsteking waardoor hij het hele voorjaar overslaat. Deze keer ook geen Tour de France, maar wel kleinere koersen, zoals de Ronde van Duitsland, waarin hij weliswaar ook niet aan winnen toe komt.