Aerts baalt stevig van beslissende en 'stomme fout': 'Het was niet mijn dag op dat stuk'

Toon Aerts had zondag in de Wereldbeker van Namen zijn eerste overwinning sinds zijn dopingschorsing voor het grijpen, maar gaf die zelf uit handen door een valpartij op de laatste passage van de schuine kant. De tweede plek bood een kleine troost, al besefte Aerts zich ook maar al te goed welke lange weg hij heeft afgelegd.

Het regende valpartijen in de uitdagende cross van Namen. Het parcours lag er nat en modderig bij. Aerts vertrok sterk, maar zag zich flink teruggeworpen nadat hij in de tweede ronde op de schuine kant onderuit schoof. Hij raakte zelfs onder de omheining, waardoor het even duurde voordat Aerts zijn weg kon vervolgen. De Belg weerde zich echter kranig en vocht zich na een lange achtervolging terug in het wiel van Michael Vanthourenhout, de uiteindelijke winnaar, en de verrassende Emiel Verstrynge.

Na een aanval van laatstgenoemde in de slotronde counterde Aerts sterk. Hij nam een voorsprong op zijn concurrenten. Enkel Vanthourenhout bleef in de buurt, maar ook hij leek verslagen. Toen volgde echter de laatste passage van de verraderlijke schuine kant. Aerts maakte een fout en schoof onderuit en gaf daarmee een vrijwel zekere overwinning weg aan Vanthourenhout.

Aerts: 'Eén daarvan zag ik met pijn in het hart'

'Ik maakte een stomme fout op de schuine kant. Je weet dat dat het beslissende punt van de cross is', baalt Aerts stevig na afloop. 'Het was niet mijn dag op dat stuk. In het begin viel ik daar al rennende', doelt hij op zijn eerste valpartij. 'In de laatste ronde zat ik daar volledig op de limiet en maakte ik dus een grote fout.'

Hoewel Aerts de overwinning misliep, reed hij wel een sterke cross. Veel troost biedt hem dat direct na afloop logischerwijs niet. 'Op dit moment ben ik vooral teleurgesteld.' Toch kan Aerts ook al snel relativeren. 'De voorbije twee jaren zag ik deze cross op televisie (wegens dopingschorsing, red.). Het waren twee prachtige edities, één daarvan, een kampioenschap (EK, red.), zag ik met pijn in het hart. Nu doe ik weer mee, en misschien is dat vooral waar ik nu aan moet denken.