🎥 Als er één renner na zijn actieve wielerloopbaan de MotoGP eens moet overwegen...

We naderen inmiddels december 2024, wat inhoudt dat het wielerpeloton zich na een welverdiende vakantie alweer klaar aan het stomen is voor 2025. Een deel althans, wat aan het einde van elk jaar zwaait een gedeelte af. Die renners worden door In de Leiderstrui nog eenmaal beschreven in onze Gestopt-reeks, waar deze episode die van de Italiaan Niccolo Bonifazio zal zijn. Een man van 21 overwinningen, maar ook vooral één afdaling.

Bonifazio werd op 29 oktober 1993 geboren in Cuneo, gelegen in de regio Piemonte. Daar zocht hij in zijn jeugd plezier en competiviteit op de fiets, in de voetsporen van broer Leonardo. Leonardo en Niccolo zouden later in hun loopbaan ook nog twee jaar samen koersen: TotalEnergies herenigde de gebroeders in 2020 en 2021.

Van het begin af aan was het echter al wel vrij duidelijk dat de jongste van de twee over het meeste talent beschikte. Niccolo kwam in 2013 op amper 19-jarige leeftijd bij WorldTour-ploeg Lampre-Merida terecht, waar hij direct mocht blijven. Dat leverde beide partijen geen windeieren op: op zijn twintigste boekte de Italiaan in zijn eerste profjaar direct vijf overwinningen: hij won de Copa Agostini, een rit in de Ronde van Japan en drie etappes in de Tour of Hainan.

In de winter die daarop volgde zette de jongeling duidelijk nog een stap: in de Australische seizoensopener Tour Down Under spurtte hij viermaal top vijf, om bij terugkomst in Europa de GP Lugano te winnen en vooral vijfde te worden in Milaan-Sanremo. Op amper 21-jarige leeftijd - in die tijd nog heel ongewoon - na driehonderd kilometer bij de beste dertig de Poggio overkomen en dan na John Degenkolb, Alexander Kristoff, Michael Matthews en Peter Sagan vijfde worden in La Primavera, mocht gezien worden als een voorbode van een knalloopbaan.

Lees verder onder de foto!

Bonifazio niet helemaal op één lijn met zijn werkgevers

Het liep echter net even anders, zowel dat jaar als in zijn hele carrière. Na Milaan-Sanremo 2015 was de koek van dat voorjaar al op: Bonifazio reed die lenteperiode geen koers meer uit en kwam pas in augustus weer een beetje bovendrijven. Met goede resultaten in de Ronde van Polen, Hamburg en enkele Italiaanse najaarskoersen was het eindrapport toch positief.

Voor 2016 verruilde Bonifazio Lampre voor Trek-Segafredo, waarbij hij zijn oude ploeg in La Gazzetta dello Sport nog een trapje nagaf. 'Ik had meer kunnen doen als iemand echt in mij had geloofd. Ik had geen contactpersoon en voelde mij alleen bij de ploeg. Ik kreeg geen ondersteuning op het gebied van training, voeding en het reizen', liet hij weten.

Een reactie vanuit de staalformatie liet niet lang op zich wachten, bij monde van manager Brent Copeland. Die gaf in een uitgebreide verklaring bij Tuttobici mee dat het leek alsof Bonifazio alleen met zijn verlenging naar Monaco bezig was en dat het moeilijk communiceren was met de talentvolle coureur uit Piemonte. 'We zijn teleurgesteld in het sportieve en menselijke aspect.'

Lees verder onder de foto!

Bonifazio kan torenhoge verwachtingen niet helemaal waarmaken

Bij Trek-Segafredo liep het resultaat-technisch prima voor Bonifazio, die een rit in de Ronde van Polen won en ereplaatsen bijeen fietste in koersen als Kuurne-Brussel-Kuurne, Parijs-Nice, Scheldeprijs, Ronde van Romandië, de Dauphiné en in de Vuelta, zijn eerste grote ronde. Toch pasten ook dit dekseltje en potje niet goed bij elkaar: Bonifazio en Trek-Segafredo beëindigden hun contract na amper één jaar en Bonifazio keerde terug naar... nota bene Copeland, die na zijn periode bij Lampre inmiddels de sportieve leiding had bij Bahrain Victorious.

'Niccolo is met zijn 22 jaar nog altijd heel jong', vertelde de Australiër bij de bekendmaking van de komst van de rappe man. 'Maar hij zit toch al heel wat jaren in het profpeloton. Ik heb het gevoel dat hij in het afgelopen jaar meer volwassen is geworden en nu komt hij met een open en toegewijde mindset bij onze ploeg. Ik geloof er dus in dat hij zijn talent kan laten zien en wij willen hem in ieder geval die kans geven.'

Bij zijn nieuwe ploeg ging Bonifazio verder op het elan van de seizoenen daarvoor: altijd stabiel in de WorldTour-wedstrijden, maar de uitschieters ontbraken. In zijn twee seizoenen bij de formatie uit het Midden-Oosten bleef de teller uiteindelijk steken op één zege: een rit in de Ronde van Kroatië. Zodoende werd de verbintenis niet verlengd en kwam hij in 2019 bij TotalEnergies terecht.

Lees verder onder de foto!

Bonifazio maakt indruk met gedurfde afdaling

In Franse dienst begon hij met een knaller, door drie etappes en het eindklassement van de Tropicale Amassa Bongo op zijn naam te schrijven. Later dat seizoen won hij ook nog twee koersen in België en een rit in de Ronde van Madrid, maar maakte hij vooral indruk met een krankzinnige afdaling van de Cipressa in Milaan-Sanremo.

Bonifazio gooide zijn knieën in de bochten van de afzink en reed op die manier op duizelingwekkende wijze weg van het peloton, wat spectaculaire beelden opleverde. Het leverde hem geen resultaat (131e), maar wel een hoop complimenten op. De sprinter zag zich zelfs genoodzaakt om anderen te waarschuwen voor het gevaar van het afdalen.

'Ik maak me zorgen, want ik heb meegekregen dat er mensen zijn die mijn afdaling proberen na te doen', aldus Bonifazio, die zijn afzink zelf bewust niet op Strava zette. Hij haalde echter snelheden tot 85 kilometer per uur in de bochtige afzink, zo bewees de motor die hem op die bewuste Milaan-Sanremo-dag niet bij kon houden. Ook straf: naar eigen zeggen reed hij de Cipressa in 2017 nóg harder omlaag.

Lees verder onder de foto/video.

Loopbaan Bonifazio gaat toch wel als nachtkaars uit

De echte uitschieter kwam er in het vroege voorjaar van 2020: na een zege in A.S.O.-koers Saudi Tour won hij één van de laatste wedstrijden voordat het wielercircus stilviel, een rit in Parijs-Nice. Dat leverde hem nog een contractverlening van twee jaar op, maar zoals wel meer sprinters botte de snelheid van Bonifazio gedurende de jaren wat af.

Eind 2022 moest Bonifazio dus ook op zoek naar andere oorden, waarbij Intermarché-Circus-Wanty uiteindelijk de oplossing bleek. Namens die ploeg won hij een etappe in de Ronde van Sicilië, maar werd zijn contract niet verlengd. Zodoende moest hij het voor 2024 weer een stapje lager zoeken, bij Corratec. Ook daar vond hij zijn snelle benen niet terug en dus besloot hij er maar een eind aan te breien.

Dat deed hij uiteindelijk op eigen grond in de Gran Piemonte en met een afscheidsbrief. 'Na elf jaar, meer dan 11.000 uur op de fiets en ongeveer 300.000 kilometer reizen over de wereld is het mooi geweest. Ik ben trots op mijn resultaten, met 21 overwinningen, 57 podiumplekken en 142 top tien-noteringen. Mijn dromen als kind zijn uitgekomen en nu is het tijd om andere prikkels te zoeken.'

Prikkels die hij gezien zijn afdaling van de Cipressa nodig heeft, wat hij de afgelopen weken deed via zijn oude passie: de BMX. Maar misschien zoeken ze in de MotoGP nog een nieuwe Valentino Rossi?