Gespot op Strava: Waarom het niet gek was dat Vingegaard niet mee kon met ontketende Pogacar

Is een hongerklop het enige wat Tadej Pogacar kan stoppen? De Sloveen was het hele seizoen bij de besten en kwam vaak als overwinnaar uit de strijd. Nadat hij in de Tour de France tegen z'n eigen grenzen én een sterk Jumbo-Visma aanliep, sloeg hij afgelopen zaterdag in de Ronde van Lombardije terug. We zetten de cijfers op een rij.

Nadat Pogacar in de Giro dell'Emilia was geklopt door Enric Mas, leek het heel even alsof Pogacar misschien toch een mens was. Na zijn harde nederlaag in de Tour was hij per slot van rekening ook op het WK in Australië niet bij de voorsten. In de GP Montréal oogde hij wel nog ijzersterk en in Tre Valli Varesine won hij na een sprint, maar kon hij het ook in het allerbeste veld in Lombardije? Ja dus, zo luidde het antwoord.

Peloton op Ghisallo al langzaam opgerookt

Dat Pogacar won in de finale, was mede te danken aan zijn ploeg UAE Team Emirates. De ploeg domineerde de wedstrijd, al kreeg het hulp van Jumbo-Visma en Movistar, voor hun kopmannen Jonas Vingegaard en Alejandro Valverde. De race ging daardoor ongelofelijk hard, volgens de Strava-file van Pogi aan gemiddeld 39,4 kilometer per uur. Niet zo snel als in bijvoorrbeeld 2019 en 2020, maar er werden ten opzichte van die edities dan ook meer dan 800 hoogtemeters meer overlegd.

Met 4.852 hoogtemeters was Il Lombardia de op één na zwaarste editie uit de afgelopen tien jaar. Alleen in 2016 (toen Esteban Chaves won) moesten er zelfs 5.236 hoogtemeters worden bedwongen. En dan moeten we erbij vermelden dat er afgelopen zaterdag al snel werd gekoerst na de start. De kopgroep kwam nooit echt ver weg en was zelfs aan de voet van de Madonna del Ghisallo (na 183 kilometer) al gegrepen. De finale begon zodoende vroeg, vorig jaar eigenlijk pas op de slotklim.

Dat het al hard ging op de Ghisallo, blijkt wel uit de Strava-KOM. Met Chris Harper die het tempo verzorgde (en later ook João Almeida), kwam Pogacar in 20.16 minuten boven. Dat was de op twee na snelste Strava-tijd ooit. Alleen Mikael Cherel en Laurens De Plus waren in 2017 een halve minuut sneller, toen de Ghisallo in volle finale werd op gereden. Valverde reed de Ghisallo aan 347 watt gemiddeld omhoog, met zijn geschatte gewicht een gemiddelde van 5,69 watt per kilogram. Slopend dus!

Pogacar en Mas houden huis op de Civiglio

Er kwam nog een flinke groep boven op de Ghisallo, maar die renners hadden al een flinke inspanning in de benen. Na de klim bleef het tempo hoog, in de overgangsfase richting het lokale circuit in de finale. Hierin nog drie beklimmingen, waarvan twee keer de San Fermo en eenmaal de Civiglio. Zoals verwacht ontbrannde het gevecht tussen de groten op de Civiglio, met UAE Team Emirates dat de ploeg op kop zette en zo z'n kopman lanceerde.

Davide Formolo was de laatste in de rij en toen hij afgaf, waren alleen Pogacar en Enric Mas nog over. Niet zo gek, als we de Strava-KOM van het 3,58 kilometer lange segment (aan 11,0 procent gemiddeld) bekijken. Pogacar (en daarmee dus ook Mas) raffelde de steile klim af in 11.27 minuten. Dat was maar liefst 23 seconden sneller dan de oude recordtijd van Richard Carapaz uit 2019 en zelfs 24 seconden rapper dan Thibaut Pinot en Vincenzo Nibali, de snelsten uit Lombardije 2017...

Pogacar en Mas gingen sowieso héél dik over de 6,5 watt per kilogram, een gemiddelde dat Asbjørn Hellemose in 2020 overlegde, en hij was toen 36 seconden (!) trager. Niet zo gek dus dat Jonas Vingegaard niet even naar Pogacar en Mas kon toe rijden en dat hij volledig parkeerde. Hij had een inspanning nodig gehad die alleen in absolute topvorm mogelijk zou zijn geweest, zo lijkt het.

Mas kraakt code-Pogacar niet in finale

In de afzink probeerde Pogacar zijn medevluchter nog wel even te lossen, maar dat lukte niet. Pogacar en Mas laadden even op, zagen Mikel Landa nog terugkeren en wisten dat het alle remmen los was voor de laatste klim van de dag.

Op de laatste keer San Fermo haalde Mas alles uit de kast, ging hij twee of drie keer aan, en zagen we zelfs Pogacar nog eens proberen. De twee maakten indruk, met elektronische stoten tot wel 44 kilometer per uur bergop! Indrukwekkende cijfers, helemaal na een zware dag en een zware koers. Landa werd er definitief mee overboord gekieperd en Mas besloot maar door te rijden, met de ogenschijnlijk onvermoeibare Pogacar in het wiel.

Wat restte was een sprint in Como, die op voorhand in het voordeel leek van Pogacar. De tweevoudig Tourwinnaar maakte die favorietenrol waar door nog een piek van 61,9 kilometer per uur uit zijn dijen te persen. Hij leek nog wel harder te kunnen sprinten, maar dat was niet eens nodig. Pogacar stak - opzij kijkend naar Mas - al vroeg zijn armen in de lucht voor zijn tweede Lombardije-zege op rij. Wat een overmacht!

Voor meer Gespot op Strava, klik hier.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)