Getergde Van der Poel neemt revanche met ritwinst in Tirreno, Van Aert tweede

Mathieu van der Poel heeft overtuigend de derde etappe in de Tirreno-Adriatico gewonnen. Na een lange dag en een sterke vlucht kwam het aan op een sprint heuvelop. Daarin toonde een getergde Van der Poel de sterkste benen.

Net als de eerste twee dagen was de vlucht van de dag snel gevlogen. Niki Terpstra (Total Direct Energie), Guillaume Boivin (Israel Start-Up Nation), Davide Bais (Eolo), Tobias Ludvigsson (Groupama-FDJ) en Mark Padun (Bahrain Victorious) vonden elkaar en kregen rap een dikke voorsprong cadeau. Pas toen de klok op acht minuten stond, besloot Deceuninck-Quick-Step de achtervolging maar eens te starten.

Wind blaast peloton in gang, Van der Poel probeert het

Het was van korte duur, waardoor Jumbo-Visma er lange tijd alleen voor stond. De voorsprong ging even over de negen minuten, totdat de wind ervoor zorgde dat het pak toch in gang schoot. Waaiers werden er niet getrokken, maar de kopmannen werden wel meteen van voren gehouden. De voorsprong liep meteen terug tot een dikke zeven minuten.

De aanvalslust in het peloton bleef, met Mathieu van der Poel als opvallende verschijning. Althans, opvallend? We zagen hem in Kuurne-Brussel-Kuurne nog op 85 kilometer van de meet aanvallen, nu was het al op honderd kilometer van het einde raak. Ook Julian Alaphilippe liet zich zien. Het peloton liet zich niet verrassen en greep de Nederlander en zijn medevluchters snel terug. INEOS Grenadiers en Deceuninck-Quick-Step begonnen vervolgens weer aan een waaier-poging.

Ewan geeft op, Jumbo-Visma en Alpecin-Fenix achtervolgen

Het deed de voorsprong van de zes vroege vluchters geen goed. De teller liep snel terug tot zes minuten en ook in het peloton waren er slachtoffers. Vele renners moesten lossen na de tempoversnellingen, waaronder Thibaut Pinot. De meesten van hen konden wel terugkomen, maar Caleb Ewan vond het wel mooi geweest. De Australiër van Lotto Soudal kneep in de remmen en gaf op.

Met nog negentig kilometer voor de wielen keerde de rust definitief terug in het peloton. De knechten van Jumbo-Visma en Alpecin-Fenix namen de kop en het tempo werd weer iets gedrukt. De kopgroep maakte zich op voor de enige gecategoriseerde klim van de dag; de Poggio della Croce. De ploegen van Van Aert en Van der Poel sloegen hier een nieuwe slag en brachten de achterstand op de koplopers terug tot 3.27 minuten. Daarna was het tijd voor een plaspauze in het peloton, terwijl de kopgroep rustig doorreed. Gevolg: zes minuten speling met nog zestig kilometer voor de wielen.

Terpstra en consorten halen het niet, peloton klaar voor finale-punch

Naarmate de finale naderde, nam Jumbo-Visma steeds minder verantwoordelijkheid. Alpecin-Fenix bleef wel achtervolgen en kreeg hulp van Deceuninck-Quick-Step. Het was nodig ook, met nog vier minuten verschil op 45 kilometer van de finish. Zoals wel vaker ging het met de minuut per tien kilometer, met op twintig kilometer van het einde nog 1.24 minuten voor Terpstra en consorten. Bais en Ludvigsson hielden het in de finale vroeg voor gezien, Terpstra, Padun en Boivin hielden lange tijd knap stand.

Het peloton reed inmiddels in de welbekende treintjes over de breedte van de weg en dat ging lang niet hard genoeg. De drie krachtpatsers vooraan hadden een half minuutje op vier kilometer van de finish, dus er moest nog wel even iets gebeuren. Nadat er in het pak nog werd gevallen aan de linkerkant van de weg, poefde Deceuninck-Quick-Step het gaatje uiteindelijk toch dicht. Met de laatste honderden meters aan gemiddeld 5,5 procent waren de ogen vervolgens net als donderdag gericht op de punchers.

Plots was daar Jumbo-Visma dat de kop nam, met nog twee kilometer voor de wielen. Van Aert zat goed van voren, Van der Poel moest nog wel wat plaatsen goedmaken. Gelukkig voor hem was de weg breed richting de slotkilometer, waarin het echt moest gebeuren. Alle belangrijke namen zaten op hun plek, totdat plots Alaphilippe een gaatje liet en ploegmaat Zdenek Stybar de kans gaf om weg te rijden. Van Aert liet het niet gebeuren en nam Van der Poel mee in zijn zog. Daar maakte de Nederlands kampioen dankbaar gebruik van. In de sprint kon hij al vroeg juichen.