In de constante vergelijking met Van Aert en Van der Poel neemt Pidcock belangrijke afslag

Als je 22 jaar bent, je voor het eerst de Tour de France rijdt en niemand staat er echt van te kijken dat je - na een week in de top tien - doodleuk wint op de fucking Alpe d'Huez, dan klopt er eigenlijk iets niet. Dan is het menselijke systeem al zo door elkaar geschud met jouw prestaties en die van anderen, dat er een soort gelatenheid heerst als je weer eens hebt gewonnen. Hopelijk gloort er hoop aan de horizon!

Tom Pidcock wordt in het veldrijden nu al twee jaar bij de 'grote drie' geschaard. Hij maakt het Mathieu van der Poel en Wout van Aert al twee winters lastig in de cross en als die twee er niet bij zijn, wint Pidcock doorgaans ook meteen. In Amerika wervelde hij naar de wereldtitel begin dit jaar. En ook daar volgde al gelatenheid. Mathieu en Wout waren er niet, dat had er vast mee te maken. Dat hij bij wijze van spreken de boel bijna op een rondje reed, deed er even niet toe.

Superlatieven toegewezen aan Van der Poel en Van Aert

Toen Pidcock in 2021 Olympisch kampioen werd op de mountainbike was die gelatenheid er ook al. Alsof mensen het normaal vonden dat je na een half wegseizoen de mtb uit de schuur haalde en enkele maanden later de allerbeste was in Tokio, en met afstand. Het ging na afloop veel te veel over dat plankje van Van der Poel. Wat Pidcock die dag deed was van een andere orde, op het grootste sportevenement ter wereld.

Toch werden en worden superlatieven doorgaans toegewezen aan Van der Poel en Van Aert. En ja, Pidcock hoort er volgens velen dan wel een beetje bij. Maar ook weer niet. Wielerfans weten dat het een klasbak is, je zult niet snel een slecht woord horen, maar de échte adorering van deze atleet blijft nog een beetje op de achtergrond. Als Van der Poel en Van Aert een scheet laten, staat het op de voorpagina van Het Nieuwsblad. Als Pidcock na amper twee weken training twee wereldbekers wint op de mtb, staat het onder de noemer "dit was er ook nog".

Best gek, toch? Wat Pidcock de laatste jaren allemaal heeft gepresteerd, dat was een jaar of zes geleden buitenaards genoemd. Het probleem lijkt dat Van der Poel en Van Aert de lat zo hoog hebben gelegd met hun absurde prestaties en complete pakket van skills, dat je al bijna koprollend wereldkampioen turnen moet worden, wil je uit hun voetsporen treden.

Pidcock verdient eigen identiteit

Want dat Pidcock in één adem wordt genoemd met de twee grote gezichten van het wielrennen is niet zo gek. Net als die twee doet hij aan veldrijden, net als die twee combineert hij dat met de weg en net als Van der Poel doet hij er ook nog de mountainbike bij. Net als die twee won hij al vroeg, overal waar dat mogelijk was. En net als die twee lijkt het skill-palet eindeloos, van explosieve aankomsten en sprints op het vlakke, tot de klassiekers en het grote rondewerk. Zet ze op een eenwieler en ze rijden er in een Strava-KOM mee naar Spanje, zoiets...

Het is allemaal logisch, maar daarom niet minder gek. De eerste Tourweek en de etappezege op de Alpe d'Huez kunnen voor Pidcock dan ook weleens een belangrijke afslag zijn. Na een potje hogeschool afdalen liet hij ook bergop iedereen z'n hielen zien aan de rest. Na zijn eindzege in Baby Giro in 2020 stond het eigenlijk al in de sterren geschreven, maar het is mooi dat Pidcock op het allerhoogste podium laat zien dat ook hij uniek is, namelijk als complete klimmer. Dat hij veruit het beste klimt van de drie wonderen uit het veldrijden en daarmee nu z'n eigen identiteit krijgt en verdient. Dat hij zelfs mag dromen van meedoen om de eindzege in de Tour...

Pidcock deed lang veel van hetzelfde en omdat hij veel jonger is, waren die andere twee nog regelmatig beter. En dan valt het minder op als je in drie disciplines óók wereldtop bent. Laat de magistrale vertoning in etappe 12 daarom een eye-opener zijn. Een afslag, zoals ook de wegen van Van der Poel en Van Aert meer en meer scheiden van elkaar. Zodat we straks niet spreken van "de grote drie" en prestaties niet onder dezelfde noemer in de la schuiven. Daar is Tom Pidcock met zijn 22 jaar nu al een veel te groot fenomeen voor, geheel op zijn eigen manier!

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)