Kuss beschrijft spanningen met Roglic en Vingegaard binnen Jumbo-Visma: 'Toen was iedereen er universeel oké mee'

In de altijd weer vermakelijke podcast van de Geraint Thomas Cycling Club was dit maal Sepp Kuss te gast. De Amerikaanse klimmer van Jumbo-Visma, winnaar van de jongste Vuelta, sprak met Geraint Thomas over diens zijn zege en het feit dat hij 'tegen' zijn ploegmaats moest rijden. 'Ik had nog nooit in deze situatie gezeten. Zij wel. Je denkt ook: ik heb ze zo vaak geholpen. Hoe gaan we dit aanpakken?' Verder ging de Jumbo-Visma-renner in op zijn doelen voor 2024: 'Ik wil de Tour doen en de Vuelta rijden als titelverdediger.'

Kuss en Thomas blikten ook terug op de Giro, waar laatstgenoemde en Primoz Roglic een zenuwslopend secondespel uitvochten tijdens de laatste tijdrit. Wat was de tactiek van Jumbo-Visma om Thomas uit het roze te rijden? 'We waren optimistisch. We wisten dat die laatste tijdrit zó cruciaal zou zijn vanwege de zwaarte van de klim. Primoz wist wat er zou komen en had zelfvertrouwen. In de etappes ervoor waren we wat terughoudend en hoefden we geen gekke dingen te doen', doet Kuss uit de doeken over de houding van Roglic, die de Giro won met een kwart minuutje voorsprong.

Kuss zoomt dag per dag in op Vueltazege: 'Roglic, Vingegaard, de ploegleiders en ik bleven praten'

Uiteraard was de Vuelta het grootste onderwerp van gesprek. Lenny Martinez kreeg na de zesde etappe de rode trui, twee dagen later nam Kuss deze over. Vanaf toen begon de Amerikaan na te denken over zijn kansen, die hij zag groeien na de tijdrit. 'Voor de tijdrit dacht ik: gaaf om de trui te hebben, ik ga kijken hoe ver ik kom. Maar ik dacht ook: dit avontuur zal stoppen en dat is oké.' Kuss hield rekening met ofwel een slechte dag, ofwel een order vanuit het team. 'Maar na de tijdrit had ik nog marge en toen begon ik na te denken over hoe lang ik de trui kon houden.'

Het vervolg van de Vuelta bracht spanningen binnen het Jumbo-Vismakamp. 'We spraken met zijn drieën (Jonas Vingegaard, Roglic en Kuss, red.) en de ploegleiders. We waren het er over eens dat we de koers hard zouden maken en dan zouden zien wie van ons het beste zou zijn. Dat was voor mij oké. Ik had namelijk niet het idee dat ik een slechte dag zou krijgen. Maar toen begon het. Ééntje draagt de trui, eentje heeft een grote achterstand en kan daardoor vrijer aanvallen, en de derde zit er tussen in', doelt Kuss achtereenvolgens op zichzelf, Vingegaard én Roglic na twee weken koers. 'Primoz kon niet achtervolgen en zat er tussen. Dat was vervelend voor hem. Al onze rivalen haakten af. We kwamen in deze situatie terecht en wisten niet wat er zou komen.'

Kuss wilde Girowinnaar en Tourwinnaar niet op hun plek zetten

'Je moet eerlijk zijn. Ik had het lastig, want ik had nooit in deze situatie gezeten. Jonas en Primoz wel. Ze zijn winnaars. Daarom ging ik geen dingen eisen. Ik realiseerde me dat ik de trui had vanwege de sterkte van ons team. Ik ging de Girowinnaar en de Tourwinnaar niet op hun plek zetten.' Kuss beaamt dat hij er een ongemakkelijk gevoel van kreeg dat zijn teamgenoten aanvielen en er geen andere ploegen achtervolgden. 'Dat was vreemd. Ik hoopte dat er hulp kwam. Maar ik wilde ook dat hij de etappe zou winnen', doelt hij op de overwinning van Vingegaard in rit zestien naar Bejes.

De etappe naar de Angliru vormde het hoogtepunt van het vreemde Vueltaverloop: 'Het was een mix van alles. Ik zat op de limiet. Ik werd gelost en dacht dat het voorbij was, maar dit was wel wat we hadden afgesproken', doelt hij op de bespreking met Roglic, Vingegaard en de ploegleiders. 'Ik was nog steeds goed. Maar zij gingen zó hard. Ik deed ook gewoon maar mijn best. Na afloop bespraken we weer een volgend scenario: hoe gaat dit aflopen? Je denkt ook aan de momenten dat jij ze hebt geholpen. Hoe vast zijn de rollen van kopman en knecht? We moesten toen een beslissing nemen want je blijft een team. Toen was iedereen oké met een universele beslissing om het zo te laten', besluit Kuss over de beslissing dat hij de Vuelta zou gaan winnen.