Niermann wrijft in zijn handen na Parijs-Nice: 'Dat belooft veel voor de rest van het voorjaar'

Twee jaar op rij Parijs-Nice winnen, het is geen enkele niet-Europeaan gelukt. Tot nu, want Matteo Jorgenson heeft het voor elkaar gekregen. De Amerikaan van Visma | Lease a Bike liet zien dat de aanval de beste vorm van verdediging is, en liet zijn concurrenten achter in de lastige slotrit van de Franse rittenkoers. Er gleed een flinke last van de altijd zo koele klimmer, zo was duidelijk te merken in het flash interview.

'Het is meer dan alles vooral een opluchting', aldus Jorgenson na zijn titelprolongatie. 'Er is veel druk van de schouders gegaan, veel stress van me afgegleden. Ik heb de afgelopen vier maanden aan deze week gedacht, dus het is geweldig om het te doen, wetende dat ik alles heb gegeven.' Hij greep in de derde rit, na de ploegentijdrit, de leiding in het klassement, en na een korte overhandiging aan ploeggenoot Jonas Vingegaard claimde hij de gele trui weer voor zichzelf in de vijfde rit, alvorens die niet meer af te staan.

Het was een dominante week voor de Amerikaan: hij was constant in controle. 'Gelukkig leek het zo', verzucht hij. 'Ik moet vooral de credits aan mijn team geven. Ze hebben me zo fantastisch ondersteund, deze week. Vandaag zat ik dan wel alleen, maar we wisten dat dat het geval zou zijn zonder Jonas in de bergen. Maar de rest van de week hebben we al het voordeel uit ons team gehaald, vooral dat we zo sterk op het vlakke zijn. Tactiek, positionering: iedereen was volledig toegewijd vanaf dag één. Dat voelt geweldig, en ik ben zo blij dat ik bij dit team zit. Nu heb ik twee jaar op rij Parijs-Nice gewonnen, dat is krankzinnig om te zeggen.'

Lees verder onder de video!

'Wordt zo wel een Amerikaanse koers', knipoogt Jorgenson

Met de zege van landgenoot Magnus Sheffield in de laatste etappe was het Amerikaanse feestje compleet. De twee kennen elkaar heel goed: ze wonen allebei in Nice en trainen vaak samen. 'Ja, het is heel gaaf. Magnus en ik zaten in hetzelfde juniorenteam. Het was geweldig om hem vlak voor me te zien rijden, ook al deed ik alles om hem in te halen', lacht Jorgenson. 'Maar ik kwam er niet. Ik ben blij voor hem dat hij wint, hij verdient het. Hij was de hele week al ijzersterk. Parijs-Nice wordt zo wel een Amerikaanse koers, denk ik', knipoogt hij.

Jorgenson leek geen moment in paniek te raken. Was er dan een moment dat hij het echt lastig had? 'Natuurlijk. Gisteren en richting La Loge des Gardes was ik enorm aan het lijden in de kou, voor het eerst in mijn loopbaan. Misschien ben ik iets te mager, maar de kou sloeg wel in. Ik had zelfs skiwanten aan, maar nog steeds voelde ik mijn handen en voeten niet meer. Het was geen makkelijke week, iedere etappe had wel iets anders te bieden. Ik zag het als een reeks eendagskoersen, maar nu ga ik slapen voor een goede week, hier in Nice.' Zien we in 2025 de beste versie van Matteo Jorgenson? 'Dat laat ik de fans wel beslissen', besluit hij met een nieuwe knipoog.

Ploegleider Grischa Niermann denkt alvast van wel. 'k ben heel trots op het team. De opgave van Jonas was een zware teleurstelling, maar ik denk we onze rug goed gerecht hebben. Matteo is wat mij betreft de meer dan verdiende winnaar van deze editie van Parijs-Nice. Het is heel knap van hem om voor de tweede keer deze koers te winnen. Op het vlakke hebben we enkele formidabele staaltjes geleverd. De ploeg heeft Matteo zo goed als mogelijk bijgestaan. Matteo heeft laten zien dat hij de sterkste in koers was en dat het met zijn vorm wel goed zit. Dat belooft veel voor de rest van het voorjaar', stelt de Duitser.