Moorddadige slotweek Giro d'Italia biedt tal van perspectieven voor INEOS Grenadiers

Eén voor één losten de knechten die Remco Evenepoel zouden moeten bijstaan, op de eerste echte col op weg naar Lago Laceno, in rit vier van de Giro. Diezelfde, succesvolle équipe had de Kannibaal van Schepdaal vorig jaar naar de Vueltazege geloodst. Het was een uiterst veeg teken. In tegenstelling tot de Belgische Soudal Quick-Step-ploeg floreerde de in het vuurrood gehulde brigade van INEOS Grenadiers aan kop van het uitgedunde peloton. Een haast ouderwetse flits van dominantie, op kop van de favorietengroep. Met nog zat knechten om kopmannen Tao Geoghegan Hart en Geraint Thomas te beschermen.

Het voorkomen van een tweestrijd

Vrijwel iedere voorbeschouwing op de net begonnen Giro d’Italia had dezelfde teneur. Het roze zou worden verdeeld tussen Primoz Roglic en Remco Evenepoel. Wordt het de Belg of de Sloveen? Het wonderkind of de taaie routinier? De wereldkampioen op de weg of de olympisch kampioen tijdrijden? De rest kon zich volgens de koerskenners opmaken voor een felle strijd om de derde podiumplek, op gepaste afstand van bovengenoemd superduo. Maar nadat Roglic tegenviel in de openingstijdrit en Evenepoel na zijn valpartijen ongetwijfeld mentale en fysieke tikken te verwerken heeft gehad, lijkt deze Giro opener dan ooit. Om de vooraf haast in beton gegoten tweestrijd te voorkomen en de koers spectaculairder te maken, lijkt de rol van INEOS Grenadiers van groot belang.

INEOS, de Britse wielersupermacht van weleer, rijdt in de Giro rond met een in de breedte zeer sterke ploeg. Het team van de plasticgigant heeft de enige gestarte oud-Girowinnaar in huis. Tao Geoghegan Hart verkeerde in aanloop naar de roze ronde in supervorm. Oud-Tourwinnaar Geraint Thomas kan op zijn ervaring, taaiheid en tijdrijderscapaciteiten een heel eind komen. Pavel Sivakov en Thymen Arensman zullen in de bergen hoogstwaarschijnlijk geen beschermde rol krijgen, maar zijn interessante pionnen om de koers open te breken. Dit viertal kan, gesteund door enkele ijzersterke knechten, een tweestrijd tussen Evenepoel en Roglic voorkomen.

Het einde van het risicoloze rijgedrag

Hopen op INEOS Grenadiers als sleutel naar een spectaculaire koers. Het klinkt o zo vreemd. Nog niet zo lang geleden werd iedere Tour de France monddood gemaakt door de Britse brigade, toen nog rijdend onder hoofdsponsor Sky. Het wattagetrappen vierde hoogtij, met Chris Froome als afmaker. Robotwielrennen werd het genoemd, waarin berekenend rijden zegevierde ten opzichte van moedig ten strijdentrekkende concurrentie. Sinds enkele jaren is dat tijdperk voorbij. INEOS won sinds 2020 nog maar twee drieweekse koersen. Hun voorheen gehekelde, maar succesvolle manier van koersen verdween in de schaduw. Nieuwe helden stonden op, de wielrennerij werd onvoorspelbaarder.

Dat signaal werd ook door Ineos opgepikt. Kopmannen van de oude stempel verdwenen. Nieuwe, jonge leiders stonden op. Egan Bernal maakte in 2021 bijvoorbeeld indruk in de Giro en de Vuelta, met langeafstandsaanvallen die haaks stonden op het risicoloze rijgedrag dat het decennium ervoor gekenmerkt had. Echter, de ploeg lijkt de aansluiting met de absolute groterondetop kwijt. De crème de la crème van het klassementswielrennen rijdt niet meer onder de Britse vlag. En dus moet de ploeg op zoek naar andere methoden om mee te doen om de grootste prijzen. Bijvoorbeeld door een team op te stellen dat zó sterk is dat het op papier haast wel voor succes zou moeten zorgen.

Kracht in de breedte

Dat deze methode nog aan het nodige schaafwerk onderhevig is, bleek de afgelopen zomer in Frankrijk. Het kwartet aan INEOS-kopmannen dat toen met klassementsamibities aan de start stond in Kopenhagen, bleek op papier gevaarlijker dan in de praktijk. Achter Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard fietsten Thomas, Dani Martinez, Adam Yates en Tom Pidcock als makke schapen door de bergen. Thomas eindigde nog als derde, op een lichtjaar achterstand van bovengenoemd superduo. De rest van het veelkoppige monster zakte langzaam weg in de luwte van de top twintig, al wist Pidcock nog wel een schitterende rit richting Alpe d'Huez te winnen. Het gokken op de kracht in de breedte wordt met de aanwezigheid van zowel Hart, Thomas, Arensman als Sivakov nu opnieuw in de praktijk gebracht.

Ook deze Giro kent op papier dus een superduo. Maar de opbouw van de ronde is interessant. Het INEOS-kwartet heeft de eerste verraderlijke week zonder enorme kleerscheuren doorstaan. Het is nu zaak dat alle mannen relatief kort eindigen op de Gran Sasso en zondag een degelijke tijdrit rijden. Als dan de échte bergen opdoemen, kan het overtalscenario zijn werk gaan doen. Voor het hard maken van de wedstrijd beschikt INEOS over tempobeulen als Filippo Ganna en Laurens de Plus. Arensman en Sivakov kunnen als vooruitgeschoven pionnen de koers openbreken. Hart en Thomas moeten dan hun karretje bij Roglic en Evenepoel zien aan te haken als de koers écht ontploft.

Winnen vanuit de luwte

Andere sterke teams in de breedte, neem de Bahrain-ploeg van Damiano Caruso, Jack Haig en Santiago Buitrago, kunnen een voorbeeld aan deze tactiek nemen. Dat je een Giro vanuit de luwte kan winnen bleek bovendien in 2019. Richard Carapaz werd in die editie door het kibbelende duo Roglic en Vincenzo Nibali niet als gevaar beschouwd. De Ecuadoriaan had in Mikel Landa een uitstekende bliksemafleider. Movistar had plots de Giro in handen. Het door Carapaz veroverde roze werd zonder moeite naar Verona gebracht. Roglic en Nibali waren kansloos, ondanks de voorsprong die ze na tien etappes op het Movistar-duo hadden opgebouwd.

Het verleden biedt bepaald geen garantie voor het slagen van de meervoudige kopmannenmethode. Maar vrij gebleven van grootschalige panne en met slechts een kleine achterstand na de eerste twee tijdritten, moet het de mannen van INEOS lukken om de Giro interessanter te maken. Het is hypothetisch bekeken, het is misschien wel wensdenken, maar het scenario wordt met de dag reëler. De Britse ploeg, terug als machtige speler in de Grote Rondes, niet als saaie controleurs, maar als predikers van een harde spektakelkoers. Misschien zien we dat vandaag al, tijdens de etappe naar de Gran Sasso. Anders biedt de moorddadige slotweek hiervoor nog talloze perspectieven.

De Giro? Die zou wel in een tweestrijd tussen Roglic en Evenepoel uitmonden. Eigenlijk klinkt dat ook maar saai. Aan Team INEOS om voor dit scenario een stokje te steken.

Huub Mol