Piepjonge Finn had naar eigen zeggen nog wel wat harder gekund, Remijn apetrots op bronzen medaille

Wat deed jij toen je zeventien jaar was? Lorenzo Finn mag zich op die leeftijd al wereldkampioen wielrennen noemen, en wel bij de junioren mannen. De Italiaan van Team GRENKE-Auto Eder was met een indrukwekkende solo de sterkste, ingegeven door een demarrage van de later gevallen Albert Withen Philipsen. Senna Remijn zorgde voor TeamNL voor een bronzen medaille op een kletsnatte dag.

'Ik besef het niet, dit lijkt wel een droom', stamelde de piepjonge Finn na afloop in perfect Engels. Met een Britse vader is zijn achternaam meteen verklaard, maar verder stroomt het Italiaanse bloed en grinta door z'n aderen. Niet voor niets viel hij al meerdere keren aan, voordat hij met Philipsen daadwerkelijk weg kwam. 'Ik voelde me ongelofelijk goed vandaag, waarschijnlijk had ik mijn beste benen ooit.'

Zijn eerste aanval op zestig kilometer van de finish werd geneutraliseerd, in de finale was het wel raak. Toen Philipsen in een bocht onderuit gleed, kon de Italiaan uiteindelijk met twee minuten voorsprong finishen. 'Ik hoop dat het goed gaat met Albert, eenmaal alleen merkte ik dat ik onder iedere pedaalslag nog iets over had. Ik voelde me geweldig.'

Lees verder onder de video

Remijn sluit juniorentijd af met brons op WK

Ook de Nederlandse Remijn was na afloop blij met z'n prestatie. Achter de eenzame Brit Sebastian Grindley won Remijn het sprintje voor brons uit een groepje van drie. 'Ik voelde dat ik nauwelijks kon staan vanwege de opkomende kramp. Daar moest ik in de sprint dwars doorheen trappen, maar ik ben heel blij dat het me gelukt is. Dit is de perfecte afsluiter van mijn juniorentijd. Ik wilde in mijn laatste wedstrijd bij de junioren nog eens alles geven', zo hoorde Cycling Online.

'Ik denk dat dit wel het hoogst haalbare was vandaag. Ik heb nog wel eens pech gehad op kampioenschappen, maar dit maakt veel goed', vervolgt Remijn. 'Ik zal na een kleine break bij de beloften in het veld gaan rijden en dan ga ik kijken of ik daar ook gestaag door kan groeien. Het is lekker om met brons het najaar in te gaan.'