Rillende en ook opvallend emotionele Pogacar geloofde dankzij Tratnik in 'stomme move': 'Dat motiveerde'

'Het was een zelfmoord-missie en als ik de rij met interviewers zie, was dat het misschien ook wel. Ik ben blij als ik het einde haal', zegt een rillende Tadej Pogacar, gehuld in een regenboogtrui en ondanks de kou met een brede glimlach op z'n gezicht. Winnaar in Luik, van de dubbel Giro-Tour en nu ook het WK. Een droom die werkelijkheid werd, op een manier waar hij nooit van het kunnen dromen.

'Ik heb het koud en ben heel moe, maar als ik naar beneden kijk en de regenboogtrui zie, dan ben ik zo blij. Het is heel emotioneel, ik kan niet geloven wat er vandaag gebeurd is', zo omschrijft Pogacar na afloop bij de NOS zijn gevoelens treffend. Emotioneel was het ook, met het overlijden van Muriel Furrer op vrijdag, na een crash in de juniorenwedstrijd voor vrouwen. 'Ik had een lange tijd om na te denken, aan Muriel en haar familie onder andere, dat was vreselijk nieuws deze week.'

Pogacar dacht in z'n aanval van in totaal 100,7 kilometer aan nog veel meer. 'Aan alle opofferingen die de mensen om mij heen hebben gedaan om dit mogelijk te maken. UAE Team Emirates en ook de Sloveense bond, voor wie ik de Olympische Spelen oversloeg, om hier goed te zijn. Er was een moment dat ik twijfelde om te stoppen met trappen, om te wachten op de rest. Maar ik ben doorgegaan. Ik weet niet wat er door me heen ging bij die aanval, het was een stomme move. De race was echter al opengebroken in de ronde ervoor en er was niet echt sprake van controle in het peloton. Ik besloot te gaan en niemand volgde. Gelukkig had ik Jan Tratnik vooraan, die op me wachtte. Dat motiveerde mij om het te gaan doen.'

Lees verder onder de video

Pogacar emotioneel als hem wordt gevraagd naar Urška

'Als kind durf je niet te dromen van de regenboogtrui', zegt hij even later in dezelfde mixed zone bij Eurosport. Een interview waarbij hij het ternauwernood droog houdt, als hem wordt gevraagd naar de innige knuffel van zijn verloofde Urška Zigart aan de meet. 'Dat moment is niet te beschrijven, Urška is zo'n belangrijk onderdeel van mijn leven. Ze offert zoveel op voor mijn carrière, meer dan ze zelf zou toegeven. Ik ben zo blij dat ik iemand als haar naast me heb.'

Als hem vervolgens een dikke winterjas en een warme kop thee worden aangereikt en de emoties wat kunnen zakken, volgt nog een interview met een grotere groep journalisten. 'Soms doe je domme dingen in een race en blijken ze te werken', zegt hij lachend. 'Vandaag heeft het gewerkt, ik had geweldige benen. Toen Jan op me wachtte, gingen we ervoor. Jan vloog en was geweldig sterk, ik was heel blij met hem. Daarna was Pavel (Sivakov, red.) nog bij mij. Ik kan niet wachten om nu met deze trui in Italië te gaan koersen, daar kijk ik heel erg naar uit.'