Roglic blikt terug op kantelpunten in zijn wielercarrière: 'Ik hou daar geen slechte gevoelens aan over'

Na opnieuw een flinke lading pech in de Tour de France stelde Primoz Roglic in zijn debuutjaar bij Red Bull-BORA-hansgrohe orde op zaken in de Vuelta a España. Het was de vierde keer in zijn carrière dat hij de Ronde van Spanje wist te winnen. De weg naar die vier eindzeges was lang en ook niet helemaal verwacht, zo blijkt na een gesprek met Kristjan Vreček, een Sloveense ex-mountainbiker. Daarin blikt Roglic terug op de belangrijke momenten die uiteindelijk zijn wielercarrière gemaakt hebben.

Schansspringen is wat de 34-jarige Sloveen in zijn jeugdjaren voornamelijk deed. Dat kon hij behoorlijk goed: in 2007 won hij met de Sloveense ploeg de wereldtitel bij de junioren. Na een zware val in 2011 richtte de Sloveen zich tijdens zijn revalidatie op het wielrennen. Zijn wielercarrière begon in 2013 bij Adria Mobil, een Sloveense Conti-ploeg. 'Daar wilde ik niet betaald worden', herinnert Roglic zich nog van die tijd. 'Ik droomde toen niet eens van koersen en ik kende niemand in het wielrennen. Ik keek alleen naar wedstrijden op tv en ik zag hoe professioneel de wielersport was. Het was iets geks, maar ik dacht dat het iets was wat ik kon doen.'

Ondanks dat hij tegen de sportief directeur van de Sloveense ploeg zei dat hij geen geld nodig had en enkel een fiets wenste om het wielrennen 'uit te proberen', kreeg hij toch betaald. 'Mijn eerste salaris was 300 euro. Dat was het begin.' Na drie jaar bij Adria Mobil verkaste Roglic in 2016 naar LottoNL-Jumbo. 'Ik twijfelde niet om daar te tekenen, omdat ik eigenlijk van niets wist. Als je niet weet wat je te wachten staat en het je niet kan schelen, dan doe je het gewoon. Dan overwin je de uitdagingen die op je pad komen', legt de viervoudig Vuelta-winnaar zijn motivatie uit.

Lees verder onder de foto!

Giro d'Italia 2016 was kantelpunt voor Roglic: 'Besefte dat ik ook een tijdrit kon rijden'

Bij de Nederlandse ploeg reed Roglic in 2016 zijn eerste grote ronde, namelijk de Giro d'Italia. Die Ronde van Italië zou uiteindelijk een kantelpunt blijken. 'Ik werd toen tweede in de proloog in Apeldoorn, vlak achter Tom Dumoulin. Op dat moment besefte ik dat ik ook een tijdrit kon rijden en voelde ik dat ik misschien nog veel meer kon doen.' Negen dagen na die proloog won hij etappe negen van de Giro, wat wederom een tijdrit was. 'Ik denk dat dat echt het keerpunt was', aldus Roglic.

Wat voor andere renners wellicht een (negatief) keerpunt zou zijn, is de Tour de France op de laatste dag uit handen geven dat niet voor Roglic. In de Tour van 2020 ging de Sloveen na negentien etappes fier aan kop en moest hij enkel nog de slottijdrit op de Planche des Belles Filles overleven. Daar werd hij geklopt door landgenoot Tadej Pogacar, die met een oppermachtige tijdrit zijn eerste eindzege in de Tour binnensleepte. Ondanks de mentale dreun liet Roglic zich door die moeilijke dag niet van de wijs brengen. 'Ik dacht er niet eens aan om iets te veranderen, want ik hou daar ook geen slechte gevoelens aan over. Het was het beste wat ik kon krijgen en dat is oké', sluit Roglic nuchter af.