Rowe gaat nu op andere manier proberen om antwoord te vinden op 'million dollar question' richting Van der Poel, Van Aert en Pogacar

Zoek komend seizoen niet meer naar Luke Rowe in het profpeloton. De man uit Wales heeft zijn loopbaan eerder dan gehoopt moeten afsluiten door de gevolgen van een in de E3 Saxo Classic opgelopen hersenschudding, maar de wielerwereld is nog niet van hem af. Naast zijn succesvolle podcast met goede vriend Geraint Thomas stapt Rowe namelijk de ploegleiderswagen in bij Decathlon AG2R. Een uitdaging waar hij veel zin in heeft, zo liet hij al doorschemeren in gesprek met In de Leiderstrui.

Luke, hoe is het met je?
‘Het is een grote verandering, maar het gaat goed. Ik heb er nu de eerste dagen in de auto achter de renners opzitten, terwijl ik natuurlijk het grootste deel van mijn leven op de fiets zat en juist door de auto gevolgd werd.’

Is dat vreemd?
‘Het is een vreemde verandering, vooral omdat ik anderhalf jaar eerder dan gehoopt ben moeten stoppen door een blessure na een val. Op een bepaalde manier is dat shit, maar dat is ook onderdeel van het leven: op het moment dat er een deur dichtvalt, opent er juist een andere. Ik ben een blij man.’

Je hebt nu gekozen voor Decathlon AG2R. Een opvallende keuze voor veel mensen, maar heeft het jezelf op een bepaalde manier ook verrast?
‘Zeker. Als je mij drie jaar geleden had verteld dat ik nu ploegleider bij AG2R zou zijn, dan had ik…

Natuurlijk ben ik verrast, maar het zit ook zo: ik heb met redelijk wat teams gesproken, maar ik voelde al snel dat dit de goede plek voor mij zou zijn. Ik ben graag onderdeel van een journey, weet je? We staan nu ergens, maar willen vooral ergens naartoe. Dat spreekt me zo aan en ik heb het gevoel dat daar de middelen, de mensen en passie voor aanwezig zijn.’

Lees verder onder de foto!

Rowe neemt andere afslag met keuze voor Decathlon AG2R

Gedurende je loopbaan was je natuurlijk onderdeel van die reis met Sky/INEOS, maar als ik het goed begrijp heb je nu zelf besloten om de overstap te maken? Oftewel: kon je ook bij INEOS blijven?
‘Die mogelijkheid was er, zeker. We hebben met elkaar gesproken en ik heb ook daadwerkelijk een aanbieding gekregen. Maar ik denk dat het té comfortabel zou worden op een bepaalde manier, omdat ik de renners daar zo goed ken. Het zijn niet alleen collega’s, maar ook goede vrienden. Om daar dan ploegleider van te worden, zou op een bepaalde manier wellicht lastig zijn. Ik kan niets slechts zeggen over INEOS, ze zijn altijd goed voor me geweest.’

Ik moet zeggen: het is een dappere keuze. Bij INEOS blijven was natuurlijk de ‘makkelijke’ keuze geweest, maar nu spring je zelf opnieuw in het diepe.
‘Dat klopt, denk ik. Het is niet alleen een nieuwe ploeg, maar ook een nieuwe taal en een nieuwe rol. Ik denk dat ik het meeste uit mijzelf kan halen als ik het oncomfortabel maak, zodat er een uitdaging is. Ik moet niet relaxed worden, ik houd van deze challenge. En het is een big f*cking challenge.’

Ben je onder de indruk van de plannen van Decathlon AG2R, want ik neem aan dat ze je een presentatie gegeven hebben?
'Zeker. Waar of niet waar, mijn beeld van de ploeg was dat het allemaal nog wat oldschool was. Op een Franse manier. Zelfs na de successen die ze in 2024 boekten. Maar dat beeld is veranderd, helemaal nu ik met mensen en renners hebben gesproken die hier al lang zitten. Zij zeggen dat het de laatste 12 a 24 maanden echt compleet veranderd is, op een positieve manier. Iedereen is enthousiast, echt iedereen. Ze zijn echt benieuwd hoe ver ze de komende vijf jaar kunnen komen.’

Wat wordt de rol van Luke Rowe daarin? Je hebt natuurlijk veel ervaring met de grote rondes, maar zeker ook in het voorjaar?
‘De focus ligt nu vooral op de klassiekers. We moeten een antwoord op de million dollar question vinden: als je geen Tadej Pogacar, Mathieu van der Poel, Wout van Aert of Mads Pedersen hebt, hoe boek je dan succes? Dat is dé million dollar question. En daar hebben we het antwoord nu nog op niet, maar we gaan het wel proberen. Er is nu een generatie van superfreaks die bijna alles winnen.’

Hoe moet je daar als Decathlon AG2R een antwoord op vinden?
‘We hebben een jonge, klassieke kern. Er is wel ervaring, maar over het algemeen zijn ze vrij onervaren. Oliver Naesen en Stan Dewulf zijn nu wellicht de beste opties. Als je naar de resultaten van Oliver in de klassiekers kijkt, dan vraag je je af hoe het in godsnaam kan dat hij nog nooit zo’n koers heeft gewonnen. Hij is al zó vaak zó dicht bij geweest.

Voor Roubaix hebben we dan wellicht nog iemand als Stefan Bissegger, die naar mijn idee zeker nog een stap kan zetten in het voorjaar. Hij heeft er in ieder geval de motor voor, maar goed: het vraagstuk dat we op moeten lossen is dat we niet één van die toppers hebben, maar onderdeel zijn van het groepje daarachter.’

Lees verder onder de foto!

Rowe heeft meer tijd voor de kinderen

Decathlon AG2R heeft vijf jonge talenten overgeheveld naar de profploeg. Zie jij een deel van hen doorgroeien tot klassieke coureurs?
‘Oscar Chamberlain zal wellicht al her en der opgesteld worden, maar we moeten eerst kijken naar het niveau dat ze nu hebben. Hij heeft de junioreneditie van Parijs-Roubaix gewonnen, al is dat nog wel een ander paar mouwen dan de elite wedstrijd. Wellicht dat hij dan in 2026 de stap kan zetten.’

Hoe kijk je nu eigenlijk terug op je eerste weken als ploegleider?
'Het zijn vooral veel meetings en dergelijke geweest, eigenlijk precies de dingen die ik als renner haatte. Ik wilde gewoon wedstrijden rijden, eigenlijk niet eens écht trainen. Dus die andere zaken zijn als ploegleider wellicht ook mijn achilleshiel, ik denk dat ik op mijn best ben bij de koersen. Daar kijk ik dus erg naar uit.

De klassiekers zal ik aan de zijde van Julien Jurdie doen, die een hele bak aan ervaring heeft. Ik ben ook niet naïef, want ik weet dat ik alles nog moet leren als ploegleider. Met die aanpak wil ik dus ook beginnen als sportief directeur en hopelijk vouwt het zich dan allemaal goed uit.’

Hoe is je dagelijks leven eigenlijk veranderd?
‘Ik heb veel meer tijd. Ik heb kinderen van zes en drie jaar oud, dus daar kan ik meer tijd aan besteden. De grootste verandering is echter dat je niet meer moe bent. Eigenlijk ben ik dertien jaar lang constant moe geweest. Als je kinderen na een training van vijf uur vragen of je mee naar het park gaat of gaat voetballen, dan denk je altijd aan je herstel en je performance. Maar nu zeg je gewoon ‘ja’ en daar geniet ik ontzettend van.’