Geliefd, uitgesproken en tweemaal discutabel gediskwalificeerd: dit was de loopbaan van Luke Rowe

Renners die hun hele loopbaan voor dezelfde ploeg koersen, die zijn hedendaags zeldzaam. Maar als het gebeurt, dan weet je over het algemeen wel dat je met bijzondere knakkers te maken hebt. Zo ook Luke Rowe, die na 13 jaar Sky/INEOS de fiets aan de wilgen heeft gehangen. In de Leiderstrui loopt zijn mooie loopbaan nog één keer door.

Rowe werd op 10 maart 1990 geboren in Cardiff, Wales. Een trots Welshman is hij nog altijd tot op de dag van vandaag, zo horen we vaak terug in de Watts Occuring-podcast die hij samen met vriend en land-en ploeggenoot Geraint Thomas opneemt. Nu hij definitief gestopt is als professioneel wielrenner, keert hij vanuit standplaats Monaco ook weer terug naar zijn roots.

Zoals zoveel Britten bracht Rowe zijn opleiding door op de baan en weg. In 2007 werd hij bij de junioren Europees kampioen ploegenachtervolging met Adam Blythe, Peter Kennaugh en Marc McNally, om een jaar later ook het EK koppelkoers te winnen met Mark Christian. Op de weg liet hij in Nederland mooie dingen zien: zowel in 2009 (voor onder meer John Degenkolb, Taylor Phinney, Elia Viviani en Alexander Kristoff) als 2011 (door onder andere Arnaud Démare voor te blijven) won hij de prestigieuze ZLM Tour.

Rowe maakt direct naam bij ijzersterke Sky-ploeg

Bij het in 2010 opgerichte Team Sky was altijd plek voor de grote Britse talenten en zo maakte ook Rowe in 2012 de overstap naar het WorldTour-team. Met een overwinning in de openingsetappe van de Tour of Britain boekte hij in dat debuutjaar direct de grootste zege van zijn loopbaan. In Norfolk hield hij Boy van Poppel af in een massasprint.

Het jaar nadien werd Rowe voor het eerst in het ellebogenwerk van het Vlaamse voorjaar gesmeten en mocht hij met de Vuelta a Espana direct voor het eerst aan een grote ronde proeven. Diezelfde Ronde van Spanje mocht hij in 2014 ook rijden, waarna de 1.85 meter lange Brit in 2015 voor het eerst aan de start van de Tour de France stond bij het grote Sky.

In die eerste jaren koos Rowe - net zoals elke neo-prof - richting in zijn loopbaan. Vermoedelijk merkte hij op dat het winnen voor een renner van zijn type een lastig karwei zal blijken, maar dat er altijd nood is aan sterke en vooral loyale mannen. Sky verloor de Tour in 2014 aan Vincenzo Nibali, maar met Rowe aan boord werd de kroon in 2015 teruggepakt door Chris Froome. Samen met Ian Stannard maalde de krachtpatser kilometers lang kopbeurten aan de kop van het peloton.

Met die eerste van uiteindelijk acht Tours in de benen knalde Rowe door het daaropvolgende voorjaar. In de Omloop Het Nieuwsblad reed hij direct finale, maar in een groepje van vier bleken Greg Van Avermaet, Peter Sagan en Tiesj Benoot de snellere van hem. Twee maanden later zat hij er ook in de Ronde van Vlaanderen dicht bij, met een vijfde stek. Om zich vervolgens net zo graag weer in het harnas te hijsen, om opnieuw onderdeel te zijn van de winnende Tourploeg van Froome.

Pieken en dalen voor Rowe 

In 2017 boekte Rowe zijn tweede en laatste profzege, een rit in de Herald Sun Tour. Het bleek de voorbode van een ijzersterk Openingsweekend, waarin hij zesde werd in de Omloop en zelfs derde in Kuurne-Brussel-Kuurne. Die lijn kon hij niet doortrekken in de Monumenten, maar wel was er opnieuw een Tourzege van Froome. De rit in Parijs zou direct de laatste koers van dat jaar zijn, want in augustus liep Rowe een horrorblessure op: bij het vrijgezellenfeest van zijn broer sprong hij tijdens het wildwaterraften in ondiep water, waarbij hij in totaal maar liefst 25 (!) breuken in zijn onderbeen opliep. 'Ik wist dat het slecht was. Ze vertelden me dat ik misschien nooit meer zou kunnen fietsen. Dat was mogelijk het ergste moment uit mijn leven', vertelde hij daar later over.

Na maanden revalideren pakte hij veel sneller dan verwacht de draad weer op, maar het voorjaar van 2018 werd niet wat hij ervan had verwacht, mede door een diskwalificatie voor het over de stoep rijden in de Ronde van Vlaanderen. 'Het was vallen of het fietspad op. Ik ben het er niet mee eens, maar moet het accepteren.' Desondanks zou dat seizoen een jaar om nooit te vergeten worden, daar Rowe in juni en juli een cruciaal onderdeel was van de winnende Dauphiné- en Tourploeg van makker Thomas. Zijn jaar zou wel eerder eindigen, nadat de taaie rakker er weken na een vijftiende plek op het EK achterkwam dat hij daar zijn pols had gebroken.

Lees verder onder de video.

Het jaar 2019 was opnieuw bijzonder voor de man uit Wales, die na een sterk voorjaar opnieuw van cruciaal belang was in de Ronde van Frankrijk. Het einde van die ronde zou hij echter niet halen, door zijn tweede diskwalificatie in anderhalf jaar. Ditmaal door vol op beeld - aan kop van het peloton - een robbertje uit te vechten met Jumbo-Visma-renner Tony Martin, die eveneens gediskwalificeerd werd.

Lees verder onder de video.

In 2020 stak corona de kop op en dat markeerde voor veel renners en ploegen toch wel een kruispunt, waarbij de vlieger ook voor Rowe op leek te gaan. Sky werd in die Tour voor het eerst in jaren afgetroefd door Jumbo-Visma en Pogacar, welk gat ze tot op de dag van vandaag niet hebben kunnen dichten. Rowe bleef gewoon een gewaardeerde kracht, maar ook hij merkte het verschil. Zo eindigde hij in de door Wout van Aert gewonnen Ventoux-rit in 2021 buiten tijd. 'Het licht ging gewoon uit', zo zei hij daarover.

Rowe voelt dat niveau peloton hoger is na corona

Uiteindelijk zou de Ronde van Frankrijk - toch dé koers in de loopbaan van de meesterknecht - van 2022 zijn laatste worden, daar hij in 2023 en 2024 niet geselecteerd werd. 'Het waren twintig dagen waarin we elkaar van kilometer nul tot het einde de stuipen op het lijf hebben gejaagd. De manier waarop er werd gekoerst was echt ongelofelijk: dag in, dag uit. Het leek wel een serie eendagskoersen, dit was mijn zwaarste Tour ooit', vertelde hij nadat hij Parijs in 2022 had gehaald.

Dat INEOS inmiddels verder keek, bleek eind 2023 wel. Rowe bereidde zich die zomer voor op het rijden van de Vuelta aan de zijde van Thomas, maar uiteindelijk koos de formatie ervoor om de jonge Duitser Kim Heiduk de kans te geven om in de rol van wegkapitein te groeien. Dit zal toch wel één van de momenten zijn geweest waarop het wellicht een beetje geknapt is bij Rowe, die als reactie op zijn niet-selectie zijn zinnen moest verzetten door uit te gaan. Wel verlengde hij zijn contract nog met één jaar.

Lees verder onder de video.

In 2024 kreeg hij niet eens een nieuwe kans om zich te bewijzen in een grote ronde, daar zijn loopbaan jammerlijk zou eindigen op het Vlaamse asfalt. In de openingsfase van de E3 Saxo Classic kwam hij op knullige wijze ten val, waarbij er op het eerste oog weinig aan de hand bleek. De hersenschudding die hij daarbij opliep, hield hem echter langer in de greep. Zowel mentaal als fysiek voelde Rowe dat het gedaan was en later op het jaar maakte hij het definitieve einde van zijn loopbaan bekend, waardoor zijn wens om in de Tour of Britain af te sluiten jammer genoeg niet in vervulling ging.

En nu? Rowe sprak tijdens zijn loopbaan al meermaals uit dat hij graag ploegleider zou willen worden en daarvoor leek de ploeg waar hij lang voor reed de ideale kans, maar de Brit besliste anders en werkt vanaf volgend seizoen voor Decathlon AG2R. ' 'De laatste jaren bij Sky en INEOS Grenadiers waren fijn, maar wat verandering is goed. Er is geen reden waarom ik niet bij INEOS wilde blijven, ik denk gewoon dat verandering nu goed is. Misschien kom ik er weleens terug. Ik word er sportief directeur met een grote focus op de klassieke wedstrijden in het voorjaar', zo duidde hij in Watts Occuring.

Laten we vooral hopen dat de ervaren krachtpatser met zijn scherpe tong en inzichten aan blijft sluiten in die podcast. Geniet van je pensioen, Luke!