'Toen ik er eenmaal was, kon ik mijn stempel drukken'; Eenkhoorn weet weer waarom hij Limburg boven Vlaanderen zet

Als er één man zaterdag graag de Volta NXT Classic op zijn naam had geschreven, dan was het Pascal Eenkhoorn van Lotto-Dstny wel. De sterke kerel uit Genemuiden toonde zich in zijn trainingsomgeving de beste man heuvelop, maar moest op de Diepstraat te Eijsden uiteindelijk zijn hoofd buigen voor de snellere Timo Kielich van Alpecin-Deceuninck.

Voor het tweede jaar op rij verkoos Eenkhoorn de Volta NXT Classic - die eerder doorging onder de noemer Volta Limburg Classic en Hel van het Mergelland - boven de Hoogmis op zondag. Dat gewring in de Vlaamse koersen, het is niet helemaal Pascal zijn ding. Die ragt liever goed door op zijn Limburgse heuvels, wat hij zaterdag dus weer naar hartenlust toonde. Vorig jaar eindigde hij als derde, nu mocht hij één treetje hoger op het podium stappen.

De in Lanaken woonachtige renner stapte 's ochtends al relaxed de bus van Lotto-Dstny uit, wetende dat enkele familieleden buiten stonden om hem aan te moedigen in de 1,1.-koers. Na afloop mocht Eenkhoorn opnieuw rekenen op schouderklopjes van zijn geliefden, wetende dat hij er alles aan had gedaan om de koers helemaal naar zijn hand te zetten.

Sportief directeur Kurt Van de Wouwer looft de instelling van Eenkhoorn. 'Dat soort mannen heb je nodig in je team, die bewaken de balans voor de jongere garde', vertrouwde hij deze site toe. Die jonge garde - met onder meer Maxim Van Gils en Lennert Van Eetvelt - maakt snel naam, maar Eenkhoorn liet zaterdag nog maar eens zien dat er ook met hem niet te sollen valt in de heuvelachtige koersen.

Eenkhoorn komt net terug, maar mag trots zijn op manier van koersen

Op circa twintig kilometer van het einde reed hij de hele boel los, waarna enkel Kielich vanuit het achtervolgende groepje de oversteek nog kon maken. En liet dat nu nét de man zijn die je niet mee wil nemen naar Eijsden, wetende dat hij na zo'n koers nog over een zeer fel sprintje beschikt om het vervolgens ook af te kunnen ronden.

Eenkhoorn wist dat natuurlijk ook en koos eieren voor zijn geld door niet mee te rijden met de Belg van Alpecin-Deceuninck, alhoewel die ook nog twee ploegmaten in het achtervolgende groepje had rijden. 'Een pokerspel', noemde de uiteindelijke winnaar het. 'Pascal wenste niet mee te rijden, maar ik wist dat we wind mee hadden op de aankomststrook en dat ik na zo'n koers nog een goede sprint heb.'

Net voor de laatste bocht probeerde Eenkhoorn zijn parcourskennis nog in te zetten met een verrassingsaanval, maar de crosser in Kielich pareerde dit vakkundig. 'Ik ben dan ook niet teleurgesteld', vertelde Eenkhoorn na afloop tegen de pers. 'De winnaar verdiende het ook. Ik heb alles gegeven, maar het was gewoon niet genoeg. Ik wist dat Timo snel had, dus ik moest wel wat proberen. Maar hij was gewoon te sterk.'

'Natuurlijk is het wel een beetje balen als je er zo dichtbij bent, maar ik heb alles geprobeerd en zelfs nog een tijd solo gereden. Meer dan dit kon ik niet', stelde hij realistisch als altijd vast. 'Dan houdt het ook op. Het heeft lang geduurd voordat ik in koers kwam, maar toen ik er eenmaal was kon ik mijn stempel drukken. IK heb er alles aan gedaan.'