Zuur moment in Zürich, maar zoete nasmaak voor Demi Vollering: 'Dan voel je toch positieve jaloezie'

Demi Vollering leek zondag op weg naar de mondiale tijdrittitel in het Zwitserse Zürich, maar moest uiteindelijk toch toezien hoe de Australische Grace Brown haar van het hoogste treetje stootte. Desondanks mocht de Nederlandse terugkijken op een zeer goede tijdrit en dito resultaat. En dat neemt ze mee naar zaterdag, wanneer ze als topfavoriete aan de start staat van de wegrit. Op de persconferentie deed ze haar verhaal aan het Meer van Zürich.

Brown was bij tussenpunt één de snelste, waarna Vollering bij punt twee het vaandel overnam. Met een ijzersterk laatste gedeelte trok de Australische uiteindelijk aan het langste eind. 'Het verschil is 16 seconden en in een tijdrit liegt dat inderdaad niet. Het is duidelijk. Grace heeft het hele jaar haar zinnen op de tijdrit gezet, dus het is ook zeker niet gepikt. Het is een verdiende overwinning', aldus Vollering, die er na de meet ook als de kippen bij was om Brown te feliciteren.

'Ik wist niet dat ik sneller was', doelt Vollering op het tussenpunt. 'Toen ik over de meet kwam, zag ik dat ik de snelste was. Daar was ik heel blij mee, dus hoopte ik dat het genoeg zou zijn. Toen ik Grace over de meet zag komen en mijn naam naar plek twee zag verplaatsen, kreeg ik wel een zuur gevoel. Maar uiteindelijk heeft ze verdiend gewonnen, ze was de sterkste. Ze verdient deze zege ook als specialist, voor mij is er nog veel werk te doen op de tijdrit.

'Onderweg wist ik dus niet hoe ik bezig was qua tussentijden, maar dat wilde ik zelf ook niet', legt de vrouw van SD Worx-Protime uit. 'Want als je hoort dat je op een klimmetje achter ligt, ga je misschien de verkeerde dingen denken. En andersom geldt dat ook. Je weet niet hoe je er tijdens die tijdrit over na gaat denken en hoe het gaat vallen. Ik wil het dus expres niet weten en gewoon de best mogelijke chrono voor mezelf neerzetten. Zo is het ook: je rijdt een tijdrit mét en tegen jezelf, daar draait het om. Na de streep zie je dan wel of het genoeg was.'

Lees verder onder de video!

Vollering vond WK tijdrijden 'mentaal minder zwaar dan ze dacht'

Welk gevoel overheerst dan? 'Ik ben wel blij. Als je over de meet komt en hoort dat je de eerste tijd hebt, kun je enkel bidden, duimen en hopen op het beste en dat het zo blijft. Je bent dan zo dicht bij die trui en dan wil je hem natuurlijk heel graag. Dan is het wel even pijnlijk als je tweede wordt en het truitje misloopt. Toch ben ik wel blij met die tweede plek, want het is mijn eerste medaille op een tijdritkampioenschap. Dat is supermooi.'

'Onderweg was het gevoel wel goed. Vooral met betrekking tot het laatste stuk was ik wel bang om in te gaan storten, aangezien je een paar lastige klimmen in het begin had', analyseert ze haar chrono. 'En daarna natuurlijk nog een best lang vlak stuk. Dat is voor het indelen wel moeilijk. Ik wilde vooral op de klimmetjes volle bak gaan en mezelf daar uit elkaar trekken, om dan in de afdaling enigszins te kunnen herstellen. Daarna was het hopen dat er nog wat in de benen zat voor het laatste stuk. Dat viel me allemaal mee. Het ging goed en het vloog zo voorbij. Het was mentaal ook minder zwaar dan ik dacht.'

En dat biedt hoop richting de toekomst. 'Ik heb inderdaad relatief weinig aan de tijdrit gewerkt dit jaar. Neem iemand als Grace, die een paar doelen per jaar uitkiest en dat zijn dan tijdritten. Zo werkte ze ook naar de tijdrit op de Olympische Spelen toe, terwijl voor mij ook de wegrit aldaar een groot doel is. En dan is ook de Tour de France een groot doel, de klassiekers... zo heb je het hele jaar door wedstrijden waar ik op mijn allerbest wil zijn.'

'Dan zit je uiteindelijk toch wat meer op de wegfiets, waar je meer gerichtere blokken op doet', verwoordt ze de luxekeuzes die ze met haar talent en werkethiek moet maken. 'Tuurlijk, ik pak tijdrittrainingen mee. Maar ik zou er in de toekomst graag meer in willen gaan investeren. Als je naast iemand op het podium staat die de trui krijgt, voel je toch een soort positieve jaloezie. Dat is niet iets negatiefs, maar iets waar ik ook naartoe wil. Dat geeft juist alleen maar meer motivatie.'

Lees verder onder de foto!

Vollering aast op regenboogtrui voor 'eigen' volk

Motivatie is iets wat ze ook heeft richting aankomende zaterdag. 'Ik heb een goede vorm te pakken en trek met vertrouwen naar de wegrit. Daar moet het natuurlijk ook nog maar mee zitten, want in zo'n tijdrit heb je alles zelf onder controle. Maar het begint inderdaad bij de vorm. Tel daar een beetje geluk en het hoofdje erbij op en wie weet dat het een keer wél gaat lukken...'

En dat allemaal in haar tweede thuisland. 'Tijdens de verkenning riepen veel Zwitsers al mijn naam en de plaats waar ik woon, dus dat was wel heel cool. Dat maakt me trots en het is speciaal om een kampioenschap zo dicht bij huis te hebben. Winnen zou een sprookje zijn, maar er is nog een kans op zaterdag. Dit biedt nog geen zekerheid, want daar hebben we meer geluk nodig. Alles moet de goede kant opvallen, maar de vorm is er alvast', besluit ze.