Michiel Elijzen heeft in een openhartig interview met het Algemeen Dagblad teruggeblikt op de dood van Michael Goolaerts in Parijs-Roubaix. De Nederlandse ploegleider nam zichzelf lang veel kwalijk als het gaat over die dag.
'Ik heb me er best wel lang slecht over gevoeld. Ik heb het mezelf verweten dat ik ben ingestapt. Nog meer omdat ik nu zelf vader ben. Het is wel het kind van iemand dat daar ligt. Als het mijn kind was zou ik ook willen dat er iemand is die hij kent – zijn ploegleider. Weet je, het was niet zomaar een renner, het was míjn renner', zo vertelt Elijzen over de beslissing om in de ploegauto te stappen en de doktoren bij Goolaerts te laten.
'Maar het slechtste heb ik me gevoeld over mijn eerste reactie', vervolgt hij. 'Dat ik zijn schoenen zag en dacht: gelukkig, het is Wout niet. De ene was in mijn hoofd belangrijker dan de andere. Daar heb ik het heel lastig mee gehad. Ik snap wel waar het vandaan komt. Renners, ploegleiders – we zijn erop getraind om zo afstandelijk om te gaan met valpartijen. Geconditioneerd. Hoe gek het ook klinkt. Dat heb je al als er renners van andere ploegen vallen. Dan is er ook een deel van je dat denkt: gelukkig, er ligt er niemand van ons bij. Dat is ook een lompe gedachte natuurlijk.'
Beluister hier de indrukwekkende podcast van In het Wiel met Elijzen.
(foto: social media Van Aert)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties