Interview | Puck Moonen moest op WK gravel schooien om slokjes water en heeft opvallende training voor NK

Puck Moonen beëindigde het WK gravel in Veneto zaterdag als 24e bij de elite vrouwen. De Brabantse kende geen optimale voorbereiding, maar genoot wel van het evenement dat voor de eerste keer gehouden werd.

Dat Moonen populair was in de idyllische finishplaats Cittadella, mag geen verrassing heten. Lokale jongetjes, Finse deelnemers en supporters uit de Filipijnen; allemaal wilden ze met de Nederlandse renster op de foto. Inmiddels is ze dat wel gewend, zo vertelt ze na haar 140 kilometer lange avontuur. 'Ongemakkelijk is het in ieder geval niet.'

Lees verder onder de foto.

De op social media populaire Moonen kende geen vlotte voorbereiding op het WK, zo gaf ze net na de finish aan in gesprek met In de Leiderstrui. 'Kut', is het korte maar veelzeggende eerste wat ze zegt op de vraag hoe het ging. 'De start was natuurlijk meteen bergop, maar we konden die klim niet meer gebruiken om warm te rijden en even diep te gaan voor de wedstrijd.'

'We konden alleen maar op de startbaan op en neer rijden, waardoor de anderen allemaal op de rollen begonnen te rijden. Die heb ik echter niet bij, omdat ik hier in mijn eentje ben', verklaart Moonen. 'Toen ben ik maar een paar keer op en neer gefietst op die startbaan, maar dat was gewoon te kort om op te warmen.'

Moonen: 'Ik was meteen klaar op de eerste klim'

Zodoende moest Moonen in het warme Veneto met koude benen aan de heuveltjes in de openingsfase beginnen. 'Ik parkeerde hem meteen aan de voet van de eerste klim. Ik zette aan en het was meteen klaar. Dan rijd je bijna laatste en weet je ook dat dat de plek is waar je niet hoort. Ik zou ergens in het midden moeten zitten', legt ze uit.

'Dan rijd je al achter de feiten aan en kom je er ook niet echt meer doorheen', gaat Moonen verder. 'Dat gebeurde pas in de laatste veertig kilometer, van de 140. Echt handig kun je dat niet noemen', zegt ze, lachend als een boerin met kiespijn. 'Toen ging het dus wel goed, maar de kans is dan al wel verkeken. Dat is jammer, maar ik weet nu wel dat ik echt niet alleen naar zo'n evenement moet komen.'

Had Moonen dan ook niet de mogelijkheid om zichzelf bij de andere Nederlandse aan te sluiten voor wat hulp? 'We hadden eigenlijk een verzorger, de vriend van Maaike Coljé. Zij is gisteren echter in het ziekenhuis beland na waarschijnlijk een aanrijding, waarbij ze heel lang knock out is geweest', doelt ze op de lelijke val die haar landgenote maakte tijdens een solo-training. 'Dat was even schrikken vrijdag. Verder had ik niemand meer om bidons aan te geven, dus ik moest improviseren', stelde Moonen, die direct na de finish een flinke fles water leegdronk.

Lees verder onder de foto.

'Op zo'n moment als met Maaike zijn er echter dingen veel belangrijker dan een wedstrijd fietsen. Ook al is het een WK; er is iemand echt heel hard gevallen.' Hoe is Moonen dan aan bidons gekomen? 'Ik heb uiteindelijk maar aan heel random mensen bidons gevraagd. Ik heb echt geschooid voor slokjes water, maar heb het overleefd', zegt ze met een veelzeggende glimlach tegen In de Leiderstrui.

Moonen voelt zich thuis in de gravelwereld

Moonen heeft zich de laatste weken flink beziggehouden met gravel, maar had dat al veel langer willen doen. 'Ik heb deze fiets pas twee weken. Ik heb er meer dan een halfjaar op gewacht; dan was het ene onderdeel er weer niet, dan weer het andere. Uiteindelijk is de fiets pas twee weken geleden in elkaar gezet. Daar heb ik toen op gereden en me direct voor dit WK gekwalificeerd', doelt ze op de wedstrijd in het Drentse Veenhuizen. 'Dat was wel fijn, want ik wilde hier echt graag naartoe.'

'Dat was een beetje mijn weg hier naartoe: lekker hobbelig, net als gravel', lacht ze. Over twee weken zal Moonen naar verwachting ook nog te zien zijn op het NK, al is het met een bijzondere voorbereiding. 'Ik weet nog niet in welke status ik mee zal doen, want het is net na Amsterdam Dance Event. Het duurt tot 5 uur, maar ik denk wel dat ik ga starten. Ik ga niet zuipen ofzo, maar zo'n nachtje hakt er wel in', doelt ze op haar 'training' voor de koers in Epe.

'Zo'n nachtje hakt er wel in'

Hoe beviel zo'n eerste WK gravel al bij al dan voor Moonen, die zich in ieder geval deelneemster van de eerste editie mag noemen? 'Ik denk dat het allemaal nog een beetje op zijn plek moet vallen, dat zo'n organisatie ook nog een beetje zoekende is. Soms was het ook een klein beetje onduidelijk, ik ben ook een paar keer verkeerd gereden. Het is wel een heel leuk format, maar er zitten nog wat kinderziektes in. Dat is bij elke discipline echter zo, ik denk dat er heel veel potentie in zit. Het heeft veel draagvlak qua breedtesport en het is veiliger dan op de weg fietsen.'

Voor Moonen rest nu een lange terugreis, daar ze met de auto naar Italië is afgereisd. 'Ik zet lekker een podcastje op, knal Flitsmeister aan en dan lukt het wel. Ik rijd zondag terug, eerst ga ik even lekker uiteten hier. Wat pasta of pizza, daar ben ik wel aan toe', blikt ze terug op haar 140 kilometer lange wedstrijd en vooruit op haar meer dan 1000 kilometer lange terugreis naar Nederland.

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)