Wat mogen Van der Poel en co verwachten van het WK gravel? 'Je kunt niet lekker meehobbelen'

Komend weekend staat het eerste WK gravel op het programma in de Italiaanse regio Veneto. Onder meer Mathieu van der Poel, Greg Van Avermaet en Peter Sagan kleuren de startlijst, maar wat mogen we precies van de wedstrijd verwachten? In de Leiderstrui zocht het uit met behulp van organisator Erwin Vervecken en gravelspecialist Piotr Havik, die zelf ook mee zal doen.

De organisatie omschrijft het parcours van de wedstrijd, 140 kilometer voor de vrouwen zaterdag en 194 kilometer voor de mannen zondag, als volgt. 'Het parcours heeft een technisch en veeleisende openingsfase van twintig kilometer, met een steil begin. Vervolgens zal het grootste deel vlak en snel zijn, parallel aan twee grote rivieren. In de laatste kilometer wordt het opnieuw technisch, langs de grenzen van de stadsmuur van aankomstplaats Cittadella.'

Die openingsfase wordt inderdaad gekenmerkt door twee beklimmingen. Vanuit de start moet vrijwel meteen de Monte Berico bedwongen worden, een heuvel van 0,7 kilometer aan zeven procent gemiddeld. Vervolgens staat na iets meer dan tien kilometer de Via Pilla te wachten, die twee kilometer lang is aan een gemiddelde van 5,5 procent. Vervolgens bestaat het parcours veelal uit grindwegen langs de rivier.

Lees verder onder de foto.

Vervecken omschrijft het in gesprek met deze site als een 'spectaculaire start', die vanuit Vicenza gegeven zal worden. 'Het is direct een kilometer bergop, daarna een afdaling en dan nog eens een knik van twee kilometer die redelijk steil is met een technische afdaling. Er zitten dus redelijk wat hoogteverschillen in die eerste twintig kilometer', legt de ex-veldrijder uit.

'Tussen kilometer 50 en 120 op het parcours zitten stroken met lange rechte stukken langs de rivieren. In Italië noemen ze dat gravel, maar het is een soort semi-wegkoers. Een soort jaagpad', omschrijft hij de stroken langs de rivieren Bacchiglione (van Vicenza naar Padua) en Brenta (Padua richting Cittadella). Havik onderstreept dat, maar stelt dat het niet zo makkelijk is als gedacht. 'Het is veel langs een rivier, waar het een beetje slingert. Dat zijn redelijk verharde wegen, maar wel smal. Je moet altijd wel scherp blijven en bezig zijn met het parcours lezen en jezelf positioneren. Het is niet zoals op de weg, dat je een tijdje lekker in het peloton mee kan hobbelen. Dat zit er vaak gewoon niet in.’

'Het is een beetje karrensporen, stukje weg; een typische Parijs-Roubaix-inspanning', schetst de Belg het scenario. 'Waarbij renners er één voor één tussenuit moeten achterin. Het WK is wel de koers die het meeste aanleunt bij een wegwedstrijd. Ik vind het een soort finale van Parijs-Roubaix, waarin je sectoren hebt gecombineerd met smalle wegen. In Parijs-Roubaix zijn het dan kasseistroken, maar hier zijn het dan karrensporen: gravelwegen.’

Lees verder onder de foto.

Ook de aankomst is prachtig, stelt Vervecken. 'De aankomst is in Citadella, een ommuurde stad met een grote omwalling. De laatste kilometer moet je tussen die omwalling rondrijden, tussen de slotgracht en de muur van de stad. Dat is eigenlijk nog een heel explosieve aankomst. Op 300 meter van de aankomst zitten ze nog in het veld, waarna we met een knikje naar de slotgracht trekken. Het is wel een technische finale, maar na een vlakke editie. Ik denk dat de gemiddelde snelheid boven de veertig per uur zal liggen', voorspelt de organisator.

Havik is hier maar wat blij mee. 'Het is niet zo dat er meerdere zwaardere beklimmingen zijn, waarin het om watts per kilo draait en je sowieso snel gezien bent. Nu is het tactischer, dat maakt het eigenlijk wel leuk. Zo is het ook voor outsiders mogelijk om te winnen', om vervolgens het scenario te schetsen.‘Ik denk dat het scherp blijven op dit parcours, met deze snelheid, zijn tol gaat eisen. Het kan een vrij groot tactisch spel worden in de finale: dat is wat ik verwacht. Het is niet de pure power die gaat winnen.’

Hoe groot zijn de kansen dan van wegrenners als Mathieu van der Poel? Havik legt uit dat hij en andere WorldTour-coureurs er niet te lichtzinnig over moeten denken. 'Ik denk dat veel renners zich erin kunnen vergissen. De zwaarte en toch wel de andere manier van koersen op gravel. Ik merkte altijd zelf dat het toch een heel ander effect heeft op je hamstrings en andere spieren. Misschien dat daar ook wel kansen liggen, dat WorldTour-renners zich vergalopperen', stelt de Nederlander, die de 'grote' renners wel gewoon vooraan verwacht. 'Het zijn hoe dan ook heel sterke renners en ze zullen zeker mee de koers bepalen.’

Havik stelt ook dat renners scherp moeten zijn op lekke banden en dat een gravelkoers zomaar 'in honderdduizend stukken uiteen kan vallen', terwijl organisator Vervecken vooral hoopt op een goed verlopen koers. 'En dan het liefst met een mooie winnaar. Is dat een grote naam, dan is dat mooi meegenomen. Ik hoop echter vooral dat we hierop verder kunnen bouwen richting de komende jaren.'

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)