Hoe fenomeen Peter Sagan in tien jaar tijd het peloton in zijn macht nam

Zondag was het tot op de dag tien jaar geleden dat Peter Sagan zijn debuut maakte in het profpeloton. Zijn eerste wedstrijd was de Tour Down Under. In zijn eerste wedstrijd liet hij met een vierde plaats op Willunga Hill meteen al een vlaag van het talent zien, waarmee we de laatste jaren overdonderd werden. In de Leiderstrui zet verschillende belangrijke mijlpalen van de Slowaak in het zonnetje.

Verlegen Sagan komt bovendrijven

De Parijs-Nice editie van 2010 was de eerste echte kennismaking met Sagan. In de proloog begon hij, achter een ontketende Lars Boom, met een vijfde plaats prima. In de daaropvolgende etappes werd het begin gemaakt van een grote reeks aan overwinningen en podiumplaatsen die de veelvoudig wereldkampioen tot nu toe heeft behaald. Na een tweede plaats in etappe twee won hij de dag erna zijn eerste profetappe door in een oplopende sprint wereldtopper Joaquim Rodríguez te verslaan. Enkele dagen daarna volgde vanzelfsprekend zijn tweede overwinning. Het was inmiddels duidelijk dat de toen nog zeer verlegen Sagan veel zou gaan winnen.

Sagan zijn recordaantal overwinningen in California en Zwitserland

Als er twee rittenkoersen zijn die Sagan erg fijn vindt, dan zijn het wel de Tour of California en Ronde van Zwitserland. In beide rittenkoersen staat hij jaarlijks aan de start en wint hij zijn ritjes. In California maar liefst zestien ritten in negen deelnames. Of hij het met opzet deed, is onbekend. Het is in ieder geval erg knap, Sagan won namelijk ook in de Ronde van Zwitserland zestienmaal in negen edities. Naast het winnen van etappes, beschikt hij ook over Zwitserse precisie.

Eerste overwinning Sagan in een grote ronde

In zijn tweede jaar reed Sagan met de Vuelta a Espana zijn eerste grote ronde. Een ronde en een land waar hij niet heel vaak koerst. Echter, doet hij mee dan wint hij ook. Hij sloot zijn eerste grote ronde af met de winst in maar liefst drie etappes.

Sagan pakt eerste groene trui in Tour de France

Na een succesvol debuut in de Vuelta, trok Sagan in 2012 voor het eerst naar de Tour de France. In etappe 1 was de finish gelegen op een lastige aankomst in het Belgische Seraing. In de laatste twee kilometer stoof het peloton een steile heuvel op, waar Fabian Cancellara een vernietigende aanval plaatste. Alleen Edvald Boasson Hagen en Sagan konden met de ontketende Zwitser mee. In een sprint der stervende zwanen pakte Sagan uiteindelijk zijn eerste overwinning in de Tour. Met nog twee overwinningen zou hij ook zijn eerste groene trui pakken in Parijs.

Sagan zijn eerste regenboogtrui in Richmond

In de volgende jaren ging Sagan door met het verzamelen van kasten vol ereplaatsen en overwinningen. In de topklassiekers en de WK’s wilde het alleen nog niet zo vlotten. Vaak toonde hij zijn superieure benen aan de concurrentie en die maakten daar gebruik van. Ze lieten hem alle gaten dichtrijden en spanden samen om hem terug te halen, tot ergernis van de Slowaak.

Naast winst in Gent-Wevelgem wilde die overwinning in de échte grote eendagswedstrijden er niet van komen. Tot die ene dag in Richmond 2015. Hij wachtte niet op de sprint en ging op een kort kasseienklimmetje snoeihard aan en hield het solo vol tot de streep. De aftrap van een indrukwekkende reeks WK-truien was begonnen.

Geen WK-vloek voor Sagan in 2016

Waar de ban voor het winnen van een WK was opgeheven, moest dat in de belangrijkste klassiekers nog gebeuren. Hoewel de regenboogtrui een verlossing was, kwamen met die trui ook nóg hogere verwachtingen. In de wielerwereld ook wel de vloek van de regenboogtrui genoemd. Veel wereldkampioenen hadden er last van.

Sagan zou echter Sagan niet zijn als hij daar in 2016 geen last van had. Hij won weer Gent-Wevelgem, maar nog belangrijker de Ronde van Vlaanderen! Eindelijk die topklassieker. Samen met Sep Vanmarcke was hij ontsnapt en ging hij richting de Paterberg. Waar Vanmarcke al begon te kraken, was het Sagan die met nog enige souplesse de snelheid verhoogde en de Belg deed lossen. In de snelle afzink naar de finish hield hij, ondanks de naderende sneltrein Cancellara, stand.

Dieptepunt Sagan in Tour de France 2017

Na weer een prachtig 2016 met nog een groene trui en een nieuwe regenboogtrui, kon het vizier op meer in 2017. Hij pakte natuurlijk de nodige overwinningen, maar 2017 zal vooral worden herinnerd door de diskwalificatie van Sagan in de Tour de France. In de eindsprint van etappe vier gaf Sagan Mark Cavendish een lichte elleboog waardoor de Brit zwaar ten val kwam. Sagan moest naar huis, iets waar de ASO twee jaar later alsnog zijn excuses voor aanbood.

Sagan pakt de felbegeerde kei van Roubaix

Hoewel de diskwalificatie in de Tour een bittere teleurstelling was, bracht de wereldkampioen het jaar 2017 tot een goed eind door zijn titel nogmaals te verlengen. In 2018 waren de klassiekers weer een hoofddoel en het werd dan ook hoog tijd voor een nieuwe klassieker op het palmares. Weer geen Milaan-Sanremo, ook niet de Ronde van Vlaanderen, maar wel de ‘Hel van het Noorden’.

De Slowaak had er duidelijk veel zin in door er op 54 kilometer van de streep vandoor te muizen. De concurrentie keek elkaar aan en weg was Sagan. De overwinning kan niet helemaal worden beschreven als een solo, want voor lange tijd hing de Zwitser Silvan Dillier in het wiel van Sagan. Dillier zat in de kopgroep van de dag en kon door het langdurig bijten op zijn tanden het wiel van de wereldkampioen houden tot vlak voor de streep. Sagan maakte het weinig uit, hij had eindelijk zijn welverdiende kei!

Sagan zet fabelachtig record neer met zeven groene truien

2019 stond in het teken van het behalen van de zevende groene trui. In 2018 had Sagan het record van Erik Zabel geëvenaard, maar dat was niet genoeg voor de Slowaak. Nadat Sagan in 2018 de titel van wereldkampioen had verloren aan de andere veelvraat Alejandro Valverde, ging hij op jacht naar een nieuwe groene trui. Van concurrentie was echter weinig te bekennen. Niet omdat er geen andere topsprinters waren, maar omdat ze niet zo allround zijn als Sagan. De veelvraat slaagde dan ook in zijn missie en zette een hallucinant record. De kans is groot dat daar in 2020 nog één bijkomt. In 2021 kunnen Mathieu van der Poel en Wout van Aert hem dan het vuur aan de schenen leggen?