IDL Neo | Ex-skiër Palzer met enorme VO2max: 'Vergelijking met Roglic is onzin'

Zoals elk jaar gaan er ook in 2021 nieuwe talenten, jong of als laatbloeier, de overstap naar de top van het wielrennen wagen. Sommigen zullen slagen en eeuwige wielerglorie vergaren, anderen zullen misschien ambities bij moeten stellen en zich in een dienende rol moeten plaatsen en een paar zijn na een jaar alweer weg. In de Leiderstrui brengt met regelmaat een nieuw gezicht in beeld en gaat dieper in op de resultaten, kenmerken en verwachtingen van de renner. Vandaag: Anton Palzer van BORA-hansgrohe.

Waar het verhaal van Primoz Roglic van schansspringer naar één van 's werelds beste klassementsrenners vanzelfsprekend bijzonder is, kan het verhaal van de Duitser Anton Palzer als nog opmerkelijker worden beschouwd. Hij maakte dit jaar de overstap van het toerskiën naar het wielrennen. De IDL Neo duikt dieper in het verhaal van de 28-jarige Duitser.

Palzer maakt dus de overstap van het toerskiën. Wat is dat voor sport? Bij toerskiën beklimmen de sporters de berg, dat kan al skiënd zijn – zoals langlaufen – of lopend. Vervolgens is het uiteraard een race naar beneden. Palzer behoorde met recht tot de wereldtop in deze sport. Zo veroverde hij tijdens de wereldkampioenschappen van 2015, 2017 en 2021 drie zilveren en een bronzen medaille.

Palzer's VO2 Max vergelijkbaar met Bernal en Froome

Het mag duidelijk zijn dat het toerskiën een zware sport is. Bij het beklimmen van een berg wordt het uithoudingsvermogen immers zwaar aangesproken en de hoogte maakt het uiteraard extra zwaar. Zowel het uithoudingsvermogen als presteren op hoogte zijn twee kenmerken die in het wielrennen van groot belang zijn. De tweede vooral voor klimmers en klassementsrenners. Onder dat type renner kan Palzer het beste geschaard worden – al heeft hij nog nooit een koers gereden.

Palzer’s gewicht in topvorm is naar eigen zeggen namelijk ’60 kilo’. Combineer dat met een lengte van 1,78 en je hebt een ideale verhouding van gewicht en lengte voor een klimmer. Dan is er nog zijn enorme V02max (een methode om de zuurstofopname te meten), waar BORA-hansgrohe bij de aankondiging van zijn komst de nadruk op legde. Precieze cijfers noemde de ploeg uiteraard niet – want de concurrentie mag niets wijzer worden.

Gelukkig deelde Palzer in een interview met SPORTaktiv wel zijn VO2max uit zijn tijd als skiër. ‘Ooit haalde ik bij een test een maximale waarde van 92.’ Ter vergelijking; Egan Bernal zou op negentienjarige leeftijd ooit 90 à 91 bij een test hebben genoteerd en viervoudig Tourwinnaar Chris Froome zat ooit zo tussen de 85 en 90.

Pöstlberger leidt Palzer naar de wielerwereld

Nu we duidelijk voor ogen hebben wat voor type renner Palzer is, komt de vraag aan bod: hoe komt hij in vredesnaam bij BORA-hansgrohe terecht? Zulke opmerkelijke overgangen zoals die van Palzer hangen altijd een beetje van toevalligheden aan elkaar. In zijn geval is die toevalligheid dat één van zijn vrienden de Oostenrijkse wielrenner - en lid van BORA-hansgrohe - Lukas Pöstlberger is.

Palzer wilde enkele jaren geleden zijn training aanpassen en Pöstlberger leidde hem de wielerwereld in. ‘Ik had mijn trainingsschema’s altijd zelf uitgedokterd en dat ging lange tijd goed. Ik deed dat onder het motto: veel brengt veel en meer brengt meer’, vertelt hij in een interview met redbull.com. Zijn lichaam vond dat motto na verloop van tijd echter niet meer fijn. ‘Ik werd vaker ziek en miste hele weken van training. Lukas bood me vervolgens aan zijn trainer (Helmut Dollinger, coach bij BORA, red.) te vragen om mij te begeleiden.’

Dollinger ging daarmee akkoord en de rest was geschiedenis. ‘Vorig jaar mei begonnen we met de samenwerking. Bij het fietsen – waar alles wordt getest en gemeten – is relatief eenvoudig te zien waartoe iemand in staat is. Helmut zei al snel: ’Wauw, je bent écht goed in fietsen!’ En dus zat ik vervolgens voor de bazen van BORA-hansgrohe, die mij vroegen: ’Toni, zie je een overstap naar het wielrennen zitten?''

Palzer ging echter niet gelijk gretig op de aanbieding in, want hij was zich bewust van de risico’s. ‘Ik moest veel opgeven, zoals mijn positie in de Bundeswehr (Duitse krijgsmacht, red.) en verschillende sponsors. Verder vroeg ik mij natuurlijk af of ik überhaupt als profrenner zou kunnen slagen. Maar uiteindelijk dacht ik: als je de kans nu niet grijpt, dan kijk je daar over tien jaar met honderd procent spijt op terug. Niemand weet of het zal lukken, maar ik moest het proberen.’

Palzer (tweede van links) zegt het leger vaarwel.

Valt Palzer met Roglic te vergelijken?

Als voormalig wintersporter wordt de vergelijking met Roglic al snel gemaakt. Palzer wil daar echter weinig van weten. ‘Ik vind het belangrijk dat ik geen kopie van iemand anders word. De vergelijking met ex-skispringer Roglic klopt ook niet, dat is onzin. Ik heb het nu al honderd keer gehoord. Ik wil mijn eigen verhaal vertellen. Hopelijk lukt het, maar misschien ben ik over twee jaar weer ski-bergbeklimmer.’

Met de vergelijking met Roglic kan Palzer dus weinig en er vallen in de ontwikkeling van beiden sowieso de nodige verschillen op te merken. Zo maakte Roglic al drie jaar deel uit van het continentale circuit voordat hij de stap naar de WorldTour zette. Gedurende die periode won hij voor het Sloveense Adria Mobil onder andere de Ronde van Slovenië voor Mikel Nieve, die dat jaar achtste in de Vuelta werd.

Kortom, dat Roglic op zijn minst een zeer verdienstelijk renner in de WorldTour zou worden, was niet lastig in te schatten. Palzer is daarentegen vooralsnog een groot mysterie. Hij heeft geen enkele ervaring in wielerwedstrijden en mist dan ook essentiële vaardigheden als het rijden in een peloton. Wel beschikt hij met zijn geweldige VO2max en zijn fysiek in topvorm – zoals eerder genoemd 1,78 meter en 60 kilo - over de potentie om een topklimmer te worden.

Het is echter al vaak genoeg gebleken dat hoge waardes trappen in een lab heel wat anders is dan presteren op de weg, waar allerlei omstandigheden je prestatie kunnen dwarsbomen. Er zijn dan ook genoeg voorbeelden te noemen van renners met uitstekende waardes die regelmatig onderuit gaan en vaker aan het herstellen zijn, dan dat ze in topvorm aan een koers beginnen. Of het ontbreekt de renner aan gevoel voor positionering, waardoor die voor de finale al te veel energie moet verspelen.

'De trainers zeggen dat het rijden in een peloton voor de eerste keer vrij ongemakkelijk is'

Palzer is zich er maar al te goed van bewust dat hij veel zal moeten leren in de praktijk. Hij somt wat dingen op: ‘Ik rijd tot nu toe vaak nog met een te zware versnelling. Zo maak ik bergop 85 omwentelingen, waar honderd goed is. Momenteel probeer ik daar aan te wennen.’ Volgens Palzer helpt bij het maken van deze aanpassingen dat hij helemaal nieuw is in de sport. ‘Het is goed dat ik begin vanaf nul. Als ervaren professional is het namelijk veel moeilijker om deze aanpassing te maken.’

Ook zaken als wedstrijdtactiek en rijden in het peloton noemt Palzer als belangrijke leerpunten. ‘De trainers zeggen dat het rijden in een peloton voor de eerste keer vrij ongemakkelijk is.’ Daarnaast houdt Palzer het stuur nog te stevig vast, een gewoonte vanuit zijn vorige sport. ‘Daar was een stevige grip belangrijk. Het helpt echter niet bij het fietsen, want het brengt geen extra energie op de pedalen. Je moet je handen juist losjes op het stuur leggen.’

Palzer debuteert in Tour of the Alps

Palzer heeft dus voldoende huiswerk en beseft dat het niet een kwestie van een paar maanden is. Deelnames aan grote rondes ziet hij dan ook als iets voor de langere termijn. ‘Het zou een groot succes zijn als ik over twee, drie jaar aan de start zou staan van de Tour, Giro of Vuelta. Ik ben pas 27 (inmiddels 28, red.) jaar oud. Ik heb geen stress. De Tourwinnaars worden steeds jonger, maar bij duursporten gaat het ook om hoeveel uren je hebt geïnvesteerd in je training. En ik heb veel getraind.’

Anton Palzer finisht de eerste etappe van de Tour of the Alps als 93ste, vlak achter het peloton.

Intussen heeft Palzer zijn debuut gemaakt in de Tour of the Alps. Er zijn mindere wedstrijden waar je als renner je eerste koers kan rijden. In de Italiaanse koers start namelijk een ijzersterk veld aan kopmannen en meesterknechten, die de laatste puntjes op de i zetten richting de Giro d’Italia. Wat kan Palzer daar presteren? Mocht hij in een bergetappe in dienst van de ploeg al met de beste dertig à veertig renners meekunnen, dan zou dat al een bijzondere prestatie zijn. Van iemand die nog nooit gekoerst heeft, kan je immers niet veel meer verwachten. Een nieuw Roglic-sprookje of niet, de titel van meest opmerkelijke overstap naar het profwielrennen heeft Palzer alvast wel op zak.

Voor meer IDL Neo, klik hier!

Wilbert van der Velde (w.vandervelde@indeleiderstrui.nl)