Column: Colombia gaf voor even het wielrennen terug, zoals wielrennen bedoeld is

Er werd lang over gesproken en enkele grote namen zegden meteen hun deelname toe. De Colombia Oro y Paz gaf Colombia eindelijk wat het al jaren wilde: een eigen koers met een hoge status. De wedstrijd werd afgelopen week uiteindelijk succesvoller dan iemand ooit had durven dromen.

Met thuisrijders Fernando Gaviria, Nairo Quintana, Rigoberto Uran, Sergio Henao en Egan Bernal haalde de organisatie renners binnen die de eerste editie meteen body gaven. Natuurlijk wilden deze mannen in hun eigen land het seizoen aftrappen. Ik keek er met wat gepast cynisme naar. Wat gaat dat worden, in het land dat geweldige renners voortbrengt, maar waar we eigenlijk nog nooit iets van te zien kregen?

Mijn mond werd al op dag één gesnoerd. Wat een volk, wat een ambiance en wat een heerlijk, ouderwets verslag. De eerste drie dagen van de Colombia Oro y Paz zouden in de Tour de France saai zijn geweest; een vlucht werd teruggehaald en Gaviria die vervolgens met veel overmacht naar de zege sprintte. In Colombia was het niet saai. De sfeer van de ronde bracht een fijn sentiment dat we lang gemist hebben.

De mensen langs de kant waren uitbundig, of dat nu bij de finishlijn of op veertig kilometer van het einde was. En in tegenstelling tot het volk op de cols in de Tour of in Spanje; ze hadden ongelofelijk veel respect voor de renners. Geen potjes urine, geen gescheld, geen meerennende mensen; de renners werden vereerd en kregen de ruimte. Wat politie-agenten en wat gespannen lintjes waren genoeg. Het was een genot om naar te kijken.

Wow ?????????? @ColOroyPaz pic.twitter.com/5MM5O0MlDg

— Jetse Bol (@JetseBol) 10 februari 2018

Vooraf, tijdens de etappes en na afloop volgden interviews, commentaren en sfeerimpressies. Even geen, met alle respect, deskundige teksten van Eurosport of de NPO, maar Colombiaanse journalisten die ogenschijnlijk in een roes leefden. Tijdens interviews stonden ze te grijnzen als twaalfjarigen die een handtekening kregen van Lionel Messi. De etappe werd vol gebruld, ook als het helemaal niet spannend was. Er was wat chauvinisme als Colombianen de leiding namen. En dat deden ze nogal eens.

Colombia gaf op die manier voor even het wielrennen terug, zoals wielrennen bedoeld is. In Nederland (Utrecht en Apeldoorn) en Engeland (Yorkshire) kregen we al eens te zien dat het op deze manier kan, maar Colombia gaf het wielrennen een compleet andere status. Renners werden op handen gedragen. Even geen discussies, gewoon hard fietsen en na afloop groots gehuldigd worden. Gaviria werd toegezongen, waar zie je dat nog?

De renners zelf hadden er ook veel plezier in en lieten via social media bijna dagelijks weten dat ze aan het genieten waren. Chris Froome en Vincenzo Nibali zouden hun deelname voor 2019 inmiddels al hebben toegezegd en Laurens ten Dam solliciteerde op Twitter ook openlijk naar een startplek in Colombia. 'Ik zou er dolgraag een keer rijden. Kan Rigoberto Uran niet iets arrangeren?', viel het te lezen.

If I look at the pictures I would love to race @ColOroyPaz once in my career. Could @UranRigoberto arrange something? https://t.co/7HfQt9h9pO

— laurenstendam (@laurenstendam) 9 februari 2018

Colombia zette zichzelf op de kaart met de fans, met de commentatoren, met de verwilderde sfeerbeelden en met het lekker chaotische verslag. Toen bij het WK wielrennen het beeld wegviel, was de hele wereld boos. In de Colombia Oro y Paz namen we voor lief dat we in de slotrit pas na tien minuten wisten dat Egan Bernal had gewonnen, het jonge talent van Team Sky. De ploeg die ook zal hebben genoten van de aanmoedigingen, dat zijn ze niet gewend.

Terwijl wij ons weer richten op de Europese wedstrijden en de Ronde van Oman en vermoedelijk dagelijks zullen blijven lezen over Chris Froome, daar kijken we vanaf nu ook alvast uit naar 2019, als de Colombia Oro y Paz terugkeert. Hopelijk snel met een WorldTour-status, al hadden al die aanvalslustige Colombianen ook hun charme. Dankjewel Colombia, dankjewel dat je me er weer even aan herinnerd hebt waarom wielrennen zo'n ongelofelijk mooie sport is. (PHOTO: BETTINIPHOTO.NET / MOVISTAR TEAM)

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: redactie@indeleiderstrui.nl)