Kranten over comeback Van der Poel: 'Niet geademd', 'doodsteek voor veldrijden'

Of het de ‘comeback van de eeuw’ was, zoals sommigen claimen, daar valt over te twisten. Maar indrukwekkend was het zeker wel: Mathieu van der Poel die vanaf één van de laatste posities binnen een ronde weer aan kop lag in de cross van Koksijde. De kranten schreven er volop over op maandag, In de Leiderstrui maakt een selectie.

De Telegraaf begon de maandag lovend over Neerlands grootste wielerster. ‘Als iets gewoontjes wordt, lijkt het snel niet zo speciaal meer. Niet is minder waar, want wat Mathieu van der Poel al meer dan een jaar laat zien is van uitzonderlijke klasse. In een week waarin hij afscheid nam van zijn overleden grootvader Raymond Poulidor kon wederom niets of niemand hem afstoppen. Een dag eerder was hij in de Ambiancecross al ongrijpbaar. De manier waarop Van der Poel de zege greep in Koksijde, was niet alleen vanwege de ’trieste’ aanloop maar ook gezien het koersverloop er weer eentje uit de categorie: ’bizar’.

‘GEZOCHT: tegenstand’ kopt Het Nieuwsblad. ‘Met de vingers in de neus won Van der Poel zijn zevende cross van het seizoen in evenveel pogingen. De onemanshow was knap, maar de spanning ontbrak. Toegegeven, in Koksijde was het best genieten. Op geen ander parcours komt de techniek en power van Van der Poel mooier tot uiting dan daar. Hij die stijlvol door het zand klieft, tegenover zij die schokschouderend baggeren. Mooi, maar niet zo mooi als spankracht.’

‘Voor een nieuw element in de cross is het wellicht wachten tot de intrede van Zdenek Stybar en Wout van Aert. Het zou echter onfair zijn om van Van Aert nog iets te verwachten, laat staan dat hij Van der Poel meteen zal kunnen volgen. Maar de komst van een nieuwe naam zou toch al voor wat extra opwinding zorgen. Tot dan is het genieten van de kunsten van Mathieu van der Poel en zijn verpletterende dominantie.’

‘Toveren’, zet Het Laatste Nieuws de stempel. ‘Van der Poel reed op asfalt waar de rest door het zand moest. Hij leek bergaf te gaan, waar het voor zijn collega’s klauteren was. Hij versnelde niet en toch reed hij van de concurrentie weg. We zijn er zeker van: Van der Poel heeft op zondag 24 november tussen 15 en 16 uur niet geademd.’

Het tevens Belgische De Standaard was lovend, maar haalde ook uit. ‘Mathieu van der Poel is de grootste crosser van zijn generatie. Op de weg is Van der Poel eveneens een fenomeen en ook in het mountainbiken is Van der Poel top. Het probleem met Van der Poel is dat hij té dominant is. Hij weegt veel zwaarder op zijn sport dan zijn voorgangers. Zelfs meer dan Eddy Merckx in zijn gloriejaren, want Merckx had stevige concurrentie. Die heeft Van der Poel niet.’

‘Het is indrukwekkend om te zien, deze dominantie, maar stilaan ook de doodsteek voor het veldrijden. Hoelang gaan toeschouwers nog speciaal naar een veldrit om de Nederlander aan het werk te zien? Veldrijden leeft al decennia van rivaliteiten. Die spanning is er nu niet. Zelfs als Wout van Aert terugkeert, zal hij zijn meerdere moeten erkennen. Misschien houdt hij het een paar ronden langer vol dan de andere Vlamingen. Heel oneerbiedig zou je veldrijden korfbal-op-twee-wielen kunnen noemen; op het einde wint een Nederlander. Veldrijden zal de komende jaren ongetwijfeld nog vele tienduizenden Vlamingen blijven beroeren, thuis en langs het circuit, maar als topsport is deze discipline op sterven na dood.’ (Foto: Proshots)