Column: Als Van der Poel hier nog een antwoord op vindt, is hij met recht de grootste aller tijden

Alle seinen stonden bij de start van zijn veldritseizoen op groen. Mathieu van der Poel zou beginnen in Rucphen en eindigen met de regenboogtrui in Fayetteville. Het licht sprong naar oranje toen de Nederlander door een knieblessure een week vertraging opliep en pas begon in Dendermonde. Na twee crossen en een crash zijn de vraagtekens rond de wereldkampioen inmiddels groot. Springt het stoplicht op rood, of worden we getuige van een wonder?

Vraagtekens en Mathieu van der Poel, heel vaak kwam dat de afgelopen jaren niet voor in het veldrijden. De alleskunner richtte de blik weliswaar meer en meer op de weg en de mountainbike, in het veld was en bleef hij schier onklopbaar. Hij won bijna overal waar hij startte, als ideale prikkel richting het nieuwe seizoen. Bij de laatste drie WK's bekroonde hij zijn overmacht met een regenboogtrui. Die trui werd de laatste jaren ook meer en meer zijn hoofddoel.

Van Aert en Van der Poel bewandelen omgekeerde weg

De laatste keer dat Van der Poel geen wereldkampioen werd, was in 2018, toen Wout van Aert de sterkste bleek. De Belg bewandelde de laatste jaren een beetje de omgekeerde weg ten opzichte van Van der Poel. Hij werd steeds vaker 'best of the rest'. In 2019 liep hij een horrorblessure op in de Tour de France en werd de kloof met z'n rivaal zelfs even onoverbrugbaar. Vorig seizoen won hij wel weer, maar was de aansluiting met Van der Poel er op het moment suprème er toch niet bij het WK.

Hoe anders zijn de verhoudingen een klein jaar na dat WK in Oostende. Van Aert was richting deze crosswinter juist de man met de ideale voorbereiding. Hij kwam niets tegen richting het veldritseizoen en toonde in zijn eerste vijf crossen de beste Wout van Aert in jaren. Deze Van Aert had op zeker kunnen wedijveren met de Van der Poel van de vorige jaren, ware het niet dat die nu juist vol hangt van twijfels. Zijn rug, zijn knie, de valpartijen; de zo schier onaantastbare Van der Poel is plots tastbaar, de twijfels zijn voelbaar, hoe hard ze eerst ook nog werden tegengesproken. Als geluk bij een ongeluk werd door een crash in Heusden-Zolder eindelijk duidelijk wat er aan de rug mankeert. Maar hoe lang staat hij daardoor aan de kant?

Hoe mooi het fort-Van der Poel ook gesloten bleef, iedereen zag de afgelopen weken het verschil. Van der Poel kon pas later beginnen aan z'n trainingen, later beginnen aan z'n seizoen en dat hij zijn eerste cross niet won, is misschien heel normaal, maar niet voor Mathieu. De crash die er in Heusden-Zolder overheen kwam, gooide Van der Poel ongewild in een hoek waar hij doorgaans niet zo bekend mee is: in die waar de klappen vallen. Die stoten incasseert hij doorgaans - als hij ze onbewust eens krijgt - als een grote meneer, maar de vraag is: is deze fataal?

Is topvorm Van der Poel op eventueel het WK realistisch?

Het WK is enerzijds pas over vijf weken, maar anderzijds al over vijf weken. Van Aert is in bloedvorm en kondigde al aan dat hij alleen nog maar beter hoopt te worden. Van der Poel moet ondertussen maar afwachten hoeveel tijd hij krijgt om nog aan een voorbereiding te denken. Hoe lang duurt het herstel van de rug, die in Heusden-Zolder weer een optater kreeg? In tegenstelling tot vorige jaren is negentig procent niet genoeg. Van Aert zal op het WK (daar zal hij met deze vorm toch zeker niet meer aan twijfelen?) alleen te verslaan zijn op de volle honderd procent, zover lijkt nu toch wel zeker.

Bij een gemiddelde renner was het allang geen vraagstuk meer geweest. Met een beetje geluk slechts enkele crossen, dat is niet genoeg om een Van Aert in vorm te benaderen. Eind december beginnen aan een WK-missie is te laat voor een nieuwe regenboogtrui. Klopt, maar anno 2021 houden we als het gaat om Van der Poel een slag om de arm. Van der Poel, die na dezelfde rugblessure bijna Parijs-Roubaix won. Van der Poel, die doorgaans alleen de warming-up nodig heeft om klaar te zijn. Als de rug meewerkt en het valt allemaal net goed voor het WK, dan weet vader Adrie waar hij het over heeft: dan kan er veel in vijf weken, omdat er bij Van der Poel doorgaans weinig hoeft te gebeuren.

Om die reden leven de fans van Van der Poel tussen hoop en vrees en doen die van Van Aert misschien wel hetzelfde. Want dat er na al deze tegenslag nog steeds rekening wordt gehouden met een goede Van der Poel in januari, geeft zijn grootheid aan. Een grootheid in het veldrijden, waar zoveel grootheden al rondreden en -rijden. Maar het mag toch wel gesteld: als Van der Poel in het meest roze scenario in enkele crossen, in minder dan vijf weken en met alle fysieke malaise alsnog een antwoord vindt om er straks tóch te staan met de regenboogtrui in Fayetteville, dan kunnen we toch wel stellen dat hij met recht de grootste aller tijden is in de cross. Dan zou hij bewerkstelligen wat eigenlijk niet kan, nu al iets om stiekem een beetje naar uit te kijken. En voor Van der Poel een win-win: mocht hij er bij het WK niet zijn, of niet in de juiste vorm, dan zal niemand hem dat kwalijk nemen.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)